De rovers van Energie-land

Staatsloterijen spelen oneerlijk. Ze keren de toegezegde hoeveelheid aan prijzen niet uit en romen af naar hun eigen zakken. Misselijkmakende verrijking. Gewone mensen leggen hun laatste stuivers in en worden terwijl zij zich omdraaien dus van achteren genaaid.
Banken doen ook een duit in het graaizakje. Zij berekenen de bizar lage rente van dit moment, die zij betalen voor het aantrekken van ‘groot geld’, niet door in de hypotheekrente.
Albert Heijn doet zich voor als de hoeder van alles wat arm is. Ze letten namelijk op de kleintjes en maken tegelijkertijd wat men echt nodig heeft twee keer zo duur.
Omwille van winsten en targets worden een hoop mensen in Nederland geconfronteerd met steeds agressievere verkoopmethodes. Ook ik ben in januari van dit jaar flink in de maling genomen door de NEM, de Nederlands Energie Maatschappij. Zelfs Natasja Froger heeft zich voor hun energiekarretje laten spannen. Zij leek echt de heilige moeder van alles wat arm is in Nederland te zijn. Denk aan het programma ‘Geen cent te makken’, waarin zij en haar man René zo gewoon leken dat het bijna pijn deed. Of gedaan moet hebben, gezien hun absolute rijkdom. Mijn geloof in haar is nul op dit moment.
Maar je kent ze wel, die nitwits die bij het merendeel van de gewone bedrijven zijn uitgekotst. Ze krijgen een korte opleiding in ‘hoe potentiële klanten telefonisch over de streep te trekken’. Eerste regel: bel ze op tijdens het eten. Dan hebben ze rust en zeggen ze eerder ja. Want wie wil zijn vreten koud laten worden? En ophangen is nog steeds zo on-Nederlands. Twee: laat ze niet uitpraten en accepteer absoluut niet dat ze aan het eten zijn. Gewoon doorouwehoeren.

Mij belde ze net voor het eten. Mensen die mij kennen weten dat je dan niet te veel moet vragen. Ze ging maar door en door. Ik werd kwaad, niets hielp behalve de haak erop. Nee, dat gaat niet. Ik wil eerst gelijk hebben.
“Nuon! Zegt u NUON? Die belazert zijn klanten.”
“Nou nou zeg, dat meent u niet. En u bent moeder Theresa?”
“Wie?”
“Laat maar. Maar leg mij nu eens uit hoe jullie aan die kleine rekening voor energie komen, veel kleiner dan bij NUON?”
“Nou dat zit zo. Uw naam is?”
“De uitleg graag?”
“Oké. Wij kopen in tegen inkoopprijzen en in grote hoeveelheden.”
“En dat doet NUON niet?”
“Nee, meneer anders zou uw rekening niet zoveel hoger zijn dan bij ons.”
En toen ging ik de fout in.

“En hoeveel scheelt dat mij dan per maand?”
De vraag waar ik woon is een logische volgende stap, maar je bent zo goed als zeker een deeltje van haar target. Er werd snel gerekend. Ik maakte de overstap in de veronderstelling dat mijn hele energienota lager zou worden. Er werd mij ook beloofd dat eventuele boetes van NUON door de NEM betaald zouden worden. Toen ik mijn eerste rekening kreeg voor een paar weken stroom - en alleen stroom - gingen er alarmbellen rinkelen in mijn hoofd. Alleen stroom? Ze weten toch dat wij, 40.000 gezinnen in Almere, stadsverwarming hebben. Ik belde naar de NEM.

“Laat ik nu in de veronderstelling zijn dat jullie mijn hele energielevering over zouden nemen, maar dat is niet zo hè?”
“Uw postcode graag. U woont in Almere-stad. Daar is stadsverwarming. Die is van NUON. Dat kan geen enkele energieleverancier overnemen.”
“En dat zegt u nu met droge ogen?”
“Ja meneer, maar heeft onze medewerker dit niet gezegd?”
“Uw medewerker is niet geïnteresseerd in de belangen van een potentiële klant, maar alleen in zijn of haar eigen targets. Jullie zijn een werkelijk waardeloze maatschappij en ik ga zo snel als mogelijk is weer naar NUON.”
“Het spijt mij meneer. U weet dat er een boete aan vast zit wanneer u contractbreuk pleegt?”
Mijn bloed kookte. In mijn hoofd sloeg ik haar dood met de telefoon. Mijn honden kropen onder de tafel.
“Kom maar op met je boete en doe zacht papier hè. Da’s wat lekkerder VOOR MIJN REET!”
Ik belde NUON op, van de ene paria naar de andere. Dat weet ik inmiddels ook wel.
“Meneer u kunt weer terugkomen en wij betalen de boete.”
Ik voelde mij als een kind dat terugkeert bij zijn moeder die zonet nog laaiend op hem was.
“Wordt dit gesprek opgenomen, want ik vertrouw niemand meer in energieland.”
“Ja meneer, u kunt ons vertrouwen.”