Lowlands interview: Broken Bells

Er zijn bands die een echte uitdaging kunnen zijn om te interviewen. Leuke voorbeelden zijn de Jeugd van Tegenwoordig, the Prodigy en 30 Seconds To Mars-zanger Jared Leto (alhoewel Juicyhil een goed resultaat had). Zo'n band kreeg ik dus ook, namelijk Broken Bells. Brian Burton en James Mercer zijn twee zeer bekende namen binnen de muziekwereld. De ene als zanger / gitarist van The Shins, de ander als producent Danger Mouse en de grote man achter Gnarls Barkley. En juist deze feiten worden door interviewers vaak gebruikt en gevraagd als het over Broken Bells zelf gaat. Een collega van KinkFM.com waarschuwt me voor mijn interview al voor dit feit. "Vraag naar iets anders dan Broken Bells en je krijgt een probleem. Ze vinden het echt niet leuk als je over Gnarls Barkley ofzo begint."

James Mercer. Foto: Marco van den Hout

Na nog snel enkele vragen te hebben aangepast is het mijn beurt om de twee aan de tand te voelen. Goed onderuitgezakt op de bank kijken de twee me aan met een 'niet-nog-zo'n-broekie'-blik. "Het is op dit moment wel leuk. We zijn nog van plan om naar Band of Horses te gaan en een stukje Air mee te pakken." Toch is Lowlands voor de heren niet helemaal nieuw. Mercer is al eens eerder geweest. "Met The Shins zijn we een enkele keer naar Lowlands geweest, maar dat was veel intiemer, veel kleiner." Broken Bells staat nu op het hoofdpodium. Van enige stress is er alleen niet te spreken. "De vibe die hier op Lowlands hangt, is gewoon goed."

De band zelf is nog relatief nieuw, de twee mannen hebben al wel een flink repertoire. Langzamerhand begint de naam 'Broken Bells' steeds meer te groeien onder zowel pers als publiek. "Eindelijk! Ik ben blij dat mensen ons hebben ontdekt", reageert Burton opgetogen. "Kijk, sommige muziek heeft de tijd nodig om op gang te komen. Wij hebben bijvoorbeeld een album gemaakt die niet voor de radio is gemaakt, het is gewoon iets wat we zelf graag wilden maken en horen." En dat is zeker gelukt. Met de nieuwe formatie is er een nieuw tijdperk aangebroken in de muziekperiode van deze tijd. Toch hebben Mercer en Burton in het begin besloten om het project geheim te houden. "Erg logisch, we wilden totaal niet te maken hebben met de pers en met interviews en dergelijke. En wees eerlijk, waarom zouden we iets aankondigen als het nog geeneens af is?"

Door middel van verborgen boodschappen kwamen steeds meer hints tevoorschijn van het Broken Bells-project. In de eerste mailing van de band was zelfs een binaire code gestopt. Dit was het begin van een viral-campagne die zelfs tot na de albumrelease nog stand hield. "Burton en ik zaten aan tafel te denken wat we het beste konden doen voor de geheime boodschap. We hadden Scrabble-letters en nog een paar andere leuke dingen, maar de binaire code was gewoon het leukste om te doen. Het zorgt voor verwarring en nieuwsgierigheid bij mensen." De woorden die je uit de code kon halen was 'The High Road is hard to find', naar hun eerste single 'The High Road'.

De single staat op de eerste cd van Broken Bells, die selftitled is. Niet alleen de gewone cd is apart op naar te luisteren, de zeer speciale special edition van het album bestaat uit een bonustrack...die niet op de cd staat. "We kwamen op dit idee toen we naar een landhuis in Los Angeles bezochten. De persoon die er ooit woonde was een tijd terug overleden, maar alle spullen stonden er nog. Heel veel kunst en dergelijke. James en ik hebben het huis bekeken en we zijn het doorgelopen, gewoon kijken of er toffe dingen stonden. Na een tijdje vonden we een muziekdoos. Als je die deksel open doet, hoor je een muziekje. Wij vonden dat zo'n gaaf idee, dat we het voorlegden aan de platenmaatschappij. Ook zij vonden het geweldig en zo ontstond een speciale editie van de cd." Na het openen van de hoes, hoor de je track 'the Overture'.

Na een succesvolle cd is de vraag of er al wordt gewerkt aan een volgend album onvermijdelijk. "Jazeker. We hebben al tracks opgenomen, maar we gaan pas echt weer de studio in als onze tour op zijn einde loopt." Tot die tijd genieten ze lekker van het touren, Lowlands en de acts die er spelen. Toch willen beide heren niet zeggen met welke acts die er op Lowlands staan nog wel eens willen samenwerken. Burton weet het wel, maar zegt het alleen niet. "In ons hoofd hebben we wel een paar namen en dat is iets wat je alleen tegen goede vrienden enzo wil zeggen. Ik bedoel, ik kan nu wel lekker met jou praten en je bent een toffe gozer, maar je blijft een journalist."

Gelukkig zijn er wel andere dingen die Burton en Mercer met me willen delen. Beide heren zijn inmiddels helemaal losgekomen en ze zitten op sommige momenten te hieren van het lachen. Zo'n moment is na het stellen van de vraag wat het vreemdste is wat de heren hebben meegemaakt tijdens een tour. Mercer weet zijn moment nog goed. "Alle momenten dat vrouwen hun borsten laten zien. Nouja, dat is geen vreemd moment, dat is gewoon geweldig!" Burton zit met een grote glimlach op het gezicht zijn verhaal te vertellen. "Bij een show van Gnarls Barkley waren we bij het laatste nummer aangekomen, totdat een van de achtergronddansers begon te strippen. Ik bedoel, echt helemaal naakt he! We wisten niet wat we meemaakten, maar we moesten doorspelen." Dit verhaal is voor Mercer ook nieuw, die dubbel op de bank ligt van het lachen.