Final Fantasy Crystal Chronicles: Remastered Edition
Remasters en remakes kunnen soms als goedkope of zelfs cynische cash grabs overkomen. Persoonlijk juich ik de trend van games opnieuw uitbrengen juist toe. Het dient vaak als een mooie kans om een vergeten klassieker te ontdekken of opnieuw in verbeterde vorm te spelen. Crystal Chronicles is precies zo’n cult-game die een tweede kans verdient. Helaas... deze remaster is een ramp geworden.
Final Fantasy Crystal Chronicles bracht in 2004 de serie na jarenlange afwezigheid terug op een Nintendo-console. Deze spin-off was nooit zo groot als de genummerde games, maar had zijn eigen charme en er kwamen een aantal sequels. De ietwat cartoony graphics en meer relaxte sfeer werden door onzekere fans vroeger als kinderachtig bestempeld, maar het is juist lekker knus.
De game speelt zich af in een wereld die overspoeld is door giftige miasma. Slechts een aantal nederzettingen zijn nog veilig. De enige reden dat mensen binnen deze steden en dorpen ongedeerd blijven is dat ze beschermd worden door magische kristallen die de miasma afweren. Deze kristallen verbruiken alleen energie die weer bijgevuld moet worden. Deze energie, of ‘myrrh’, kan alleen op gevaarlijke locaties in de buitenwereld worden gevonden.
Daarom is je baan binnen de game zo belangrijk; je speelt als een avonturier wiens taak is om de buitenwereld te trotseren en dungeons in te duiken om myrrh op te sporen. Je trekt de wereld rond in een karavaan en je kunt zelf kiezen waar je myrrh gaat halen. Verwacht verder geen episch verhaal van Crystal Chronicles. In tegenstelling tot reguliere Final Fantasy-games heeft deze game vrij weinig dialogen of ontwikkelingen. Er zijn enkel een paar relevante personages en hoewel je uiteindelijk wel de oorzaak van de miasma gaat onderzoeken blijft het verhaal in deze game altijd ondergeschikt aan de gameplay.
Persoonlijk heb ik niets tegen een meer uitgekleed of simpel verhaal. Bovendien word je getrakteerd met geinige willekeurige cutscenes terwijl je met je karavaan rondreist. Twee dieven komen bijvoorbeeld steeds met slechte plannen om je te bestelen en soms hoor je mysterieuze geruchten over een gevaarlijke ‘Black Knight’. Dit soort korte verhaalscenes geven de wereld kleur.
Crystal Chronicles is geen turn-based RPG, maar een dungeon crawler met een actie-RPG vechtsysteem. Dat vechtsysteem is gelijk een van de elementen die heel gedateerd aanvoelt. Vechten in deze game is sloom, houterig en voelt eigenlijk nooit goed. Je bent constant dezelfde simpele combo of de klassieke Final Fantasy-magie aan het spammen. Vijanden reageren amper als je slaat en telegraferen zelf op simpele wijze wat ze gaan doen.
Daarbij hadden de controls een update moeten krijgen. In plaats van aparte knoppen voor aanvallen, verdedigen/ontwijken en magie kun je slechts één ding tegelijk kiezen en je moet daardoor telkens wisselen. De originele Kingdom Hearts, die twee jaartjes eerder uitkwam, deed dit alles al een stuk beter.
Het is jammer dat de gameplay dus matig tot slecht is, maar dit soort problemen worden vaak minder erg als je tenminste samen met vrienden speelt. Crystal Chronicles is gelukkig ontworpen als een multiplayer-game en een aantal mechanieken in de game onderstrepen dat. Je kunt bijvoorbeeld hersenloos je magie gebruiken, maar je kunt ook samenwerken om de spells sterker te maken. Als je je magische cirkel over die van je vriend plaatst kun je van een ‘Fire’ een ‘Firaga’ maken. Zo heb je wel meer combo’s die leuk zijn om te coördineren. Verder probeer je ook beter dan je vrienden te spelen zodat je als eerste aan het einde van de dungeon loot mag selecteren en is er contant ruzie over wie de lamp (die je tegen de miasma beschermt) moet dragen.
Samen spelen op de Gamecube was vrij lastig. De game werkte alleen in multiplayer als je een GameBoy Advance aan je Gamecube verbond met een speciale link-kabel. Als je het voor elkaar kreeg kon je samen in de karavaan en de hele game als team spelen. Helaas, niet veel mensen hadden een aantal vrienden met een GBA en die kabel. Een perfecte kans voor de remaster om dit probleem op te lossen. In plaats van GBA’s zou je bijvoorbeeld mobieltjes (waar de remaster ook op uit is) kunnen gebruiken of natuurlijk gewoon via een online-modus. Het is onverklaarbaar, maar Square Enix heeft gekozen voor een oplossing die de multiplayer volledig verpest.
Allereerst kun je de game niet lokaal spelen. De ontwikkelaars zeiden dat ze voor de remaster liever op een goede online-modus te wilden richten. Echter, het resultaat slaat de plank volledig mis. Je kunt de game niet meer op normale wijze samen spelen. In plaats van een karavaan te delen heeft iedereen zijn eigen verhaal en je kunt enkel voor dungeons een lobby maken. De echte doodklap is dat progressie binnen de game enkel voor de host van de lobby wordt geboekt. Als je met drie vrienden speelt moet je dus elke dungeon vier keer doen zodat iedereen verder in het verhaal komt.
De dungeons hebben een simpele layout, maar zijn wel leuk om één keer te doen. Je zou gek moeten zijn om ze vier keer te doen. Bovendien breekt het ook het balans van de game, omdat je dan te veel ervaringspunten en loot krijgt. Lobbies lijken ook uit de stenen tijdperk te komen en moeten bij elke nieuwe dungeon of host opnieuw gemaakt worden. Kortom, samen spelen werkt zeer eentonig en irritant. Dit gegeven is onmogelijk te verenigen met het feit dat dit spel ontworpen is en het beste werkt als een
Leuk dat de graphics zijn opgepoetst voor de remaster, maar als je de belangrijkste element van de game verknoeit doet er verder weinig toe. Daar blijft het niet eens bij. Online is region locked, dus als Europeaan kun je alleen met andere mensen van deze regio spelen. Ten slotte heeft de game last van lange laadtijden. Elke keer dat je een stad of dungeon in gaat moet je opvallend lang wachten. Deze ergernis kon er nog wel bij.
Conclusie:
Square Enix presteert met de Crystal Chronicles Remaster iets dat zelden wordt vertoond: de nieuwe versie is slechter dan het origineel. Dit is een multiplayer-game die samen spelen zo goed als onmogelijk maakt tenzij je dezelfde content tig keer wilt doen en het niet erg vindt om het balans van de game te breken. Crystal Chronicles is bovendien qua gameplay al niet gracieus verouderd en heeft op dat vlak geen relevante verbeteringen gekregen. Dit spel had beter in zijn vergeten graf kunnen blijven.
Gespeeld op PS4, ook beschikbaar voor Switch en mobieltjes.
