Boek: Alejandro Zambra - Het verborgen leven van bomen
Vorig jaar reviewde FOK! Alejandro Zambra's debuut, het hartverscheurend mooie Bonsai en nu is het tijd voor Zambra's tweede novelle: Het geheime leven van bomen. Weer een boekje, waar je zo overheen kijkt in de boekenkast. Zal het echter net zo betoverend zijn als zijn dunne, maar prachtige voorganger?
Het verloren leven van bomen heeft in ieder geval veel gemeen met zijn voorganger. Wederom wordt het verteld door een alwetende verteller, die de lezer soms zelfs rechtstreeks toespreekt. Ook afscheid nemen en onzekerheid staan weer centraal. Julián, een jonge literatuurdocent en aspirant-schrijver, wacht op een avond op zijn vrouw Verónica, die nog steeds niet is teruggekeerd van haar schildercursus. Hij troost haar dochtertje Daniela, terwijl hij zelfs steeds ongeruster wordt. Het ene moment overtuigt hij zichzelf ervan dat ze vast een lekke band heeft, en het volgende is hij zeker dat ze nooit mee terug komt. De lezer volgt Julián en zijn gedachten tot de volgende ochtend aanbreekt.
De stijl van Zambra is minimalistisch, nergens wordt meer informatie verstrekt dan strikt noodzakelijk, en soms zelfs nog minder. Dit heeft tot gevolg dat je als lezer hier en daar niet helemaal precies weet wat er gebeurt, en dat is jammer. Waar in Bonsai de informatie nog perfect gedoseerd was, is het in dit boek soms gewoonweg te weinig om echt aan te grijpen. Het lijkt erop dat Zambra nog moet zoeken naar de juiste balans.
De kern van het verhaal is mooi weergegeven, en de onzekerheid die we als lezer ervaren door het gebrek aan informatie, past natuurlijk wel goed bij het thema. Maar aangrijpend wordt het nergens. Daarvoor hebben we simpelweg te weinig informatie, en is er niet de kans om echt met de hoofdpersoon mee te leven. Aan Bonsai kan Zambra's tweede boek echt niet tippen.
