Boek: Padgett Powell - De Vragende Vorm
Kan een vraag je urenlang bezighouden? Is dat misschien alleen zo als je het antwoord niet weet? Of kan de vraag zelf ook onder je huid kruipen? Of je aan het lachen maken? Kan een boek alleen uit vragen bestaan? Uw reviewer houdt het nu wel voor gezien, maar Padgett Powell houdt het zo 175 pagina's vol in het bizarre boekje De vragende vorm. Dus de vraag is: Is dit een geslaagd experiment?
Vraag maar raak! De vragen zelf zijn heel uiteenlopend en variëren van echte kennisvragen "Wat is sterker: Russels adder of een gabonpofadder?" en absurde vragen "Heb je ooit een uil gezien die zo groot was dat het leek of er een man in een tweedjasje in de boom zat?" naar meta-vragen zoals "Ben ik de vraag vegeten die hier hoort te staan?" en "Kun je me nog volgen?" en echt een hele hoop vragen die je voor een keus stellen "Zie je liever een baai bij eb of bij vloed?". De vragen zijn knap gekozen, want de verschillende vragen stimuleren je op een andere manier. Sommige maken je aan het lachen, andere zetten je aan het denken. Powell? Padgett Powell is in Nederland niet echt een grote naam, maar in de VS is hij behoorlijk bekend. Hij doceert aan de Universiteit van Florida en zijn debuut dat in 1984 uitkwam werd genomineerd voor de American Book Award. Het is opmerkelijk te noemen dat dit boekje verschijnt van de hand van een 58-jarige professor, het unieke karakter zou je eerder verwachten bij een debutant in de twintig. Is het een vogel, is het een vliegtuig? Tsja, in welke categorie moet je dit boek nou plaatsen? Het is absoluut geen roman, want de vragen vormen samen geen verhaal. Op de achterflap vinden we nog twee suggesties: een bordspel (neuh, dat is 'm ook niet) of een psychologisch test. Dan lijkt die laatste nog het meest passend. Want terwijl je dit boek leest ga je wel aan alles twijfelen. Je komt zelf ook een beetje in de 'waarom?' fase. Dat is ook de reden dat het boek echt niet lekker wegleest: na twee pagina's word je er zo dol van dat je eigenlijk niet meer verder kunt lezen. Misschien had de schrijver er beter voor kunnen kiezen om de vragen als scheurkalender uit te brengen: eentje per dag is wel leuk om lekker over te peinzen. Als boek is het eigenlijk alleen geschikt voor op je nachtkastje, als je gaat slapen en nog even ergens je hersens op wilt breken.
