Singstar 90's
Recept voor een feestje!
Singstar is bij uitstek een game die met een groep mensen gespeeld moet worden, omdat het singleplayer eigenlijk heel saai is. Je zingt een nummer, je krijgt punten toebedeeld, en de PlayStation applaudisseert voor je. Daarom is het ook noodzaak om zo snel mogelijk een groep vrienden bij elkaar te sprokkelen, als het even kan een mengelmoes van dames en heren, om daarmee de game te beleven. Dan is het daarna een kwestie van kiezen tussen samenwerken of juist strijden om de punten, en maar meezingen met de muziek! Punten worden toebedeeld aan de hand van de toonhoogte die je haalt, helaas nog steeds niet gelinkt aan de tekst die gezongen wordt wat in combinatie met alcohol al snel leidt tot hele nummers vol \"blablablablabla lalalalala blablabla\". Daarbij moet gezegd worden: rappen is onmogelijk. Niet alleen lijkt de rapmeter er continue naast te zitten, de tekst is ook nog eens opgedeeld in lettergrepen waardoor het enorm onhandig lezen is en waardoor een nummer als \"Baby got back\" nog onmogelijker wordt.
Wat een game als dit natuurlijk maakt of breekt is de tracklist. Uit alle miljoenen mogelijke nummers die in de jaren 90 uit zijn gekomen is een selectie gemaakt die een goede doorsnee moet geven van alle mogelijke stijlen, en die zowel voor de dames als de heren goed te zingen moet zijn. En dit is ze aardig gelukt! Klassiekers van MC Hammer, de Spice Girls, Aqua, The Cardigans, de New Kids on the Block, The Cranberries en Radiohead hebben allemaal hun weg gevonden naar de game, en zijn dan ook erg leuk om mee te zingen. Zoals eigenlijk wel altijd zitten er ook enkele missers tussen, wie zijn bijvoorbeeld Lisa Loeb, Roachford en Gin Blossoms? Daarnaast staan er ook nummers op die eigenlijk niet interessant zijn, of waarbij veel betere alternatieven beschikbaar zijn. Billy Ray Cyrus heeft enorm mooi haar, maar dat is nog geen reden om hem op de tracklist te zetten, hetzelfde geldt ook voor Poison, Spin Doctors en Technotronic. Daar hadden beter nummers voor in de plaats gekund die hier in Nederland erg groot waren, zoals nummers van de Vengaboys, Captain Jack of bijvoorbeeld Marco Borsato.
Daarnaast is het ook vreemd dat een van de grootste muzikale stromingen van de jaren 90 compleet wordt genegeerd. Er is (afgezien van een afgrijselijk nummer van Poison) geen enkel rocknummer te bekennen, en dat terwijl de jaren 90 ons bands bracht als Nirvana, Pearl Jam, Soundgarden en ook een oudgediende als Metallica heeft enorme hits gehad in de jaren 90. Raar dus dat die bands allemaal vergeten worden, het zal wel aan de doelgroep liggen.
