Glory of the Roman Empire

In Glory of the Roman Empire begin je zoals in de meeste citybuilders met een centraal gebouw dat tevens als opslag dient en moet je langzaam je stad opbouwen door een economie op te zetten, voor woningen te zorgen en je bevolking gelukkig te houden. De noeste arbeid hoeft gelukkig in GotRE niet opgeknapt te worden door de nette burgers van je stad; net als in het oude Rome heb je slaven om de zware karweien op te knappen. Deze slaven schaf je aan met goudstukken en dit zal je ook regelmatig moeten doen, want heb je er niet genoeg dan komen ze à la Spartacus snel genoeg in opstand. Helaas is het goud dat je uitgeeft aan slaven ook het enige dat lijkt op een monetair stelsel in de game. Waar je in games als Caesar voor alles goudstukken nodig hebt, die je op hun beurt daar weer int door belastingen, is geen van dit alles aanwezig in GotRE. In GotRE verkrijg je goud van taveernes, marktplaatsen of mijnen. Een simplificatie die een erg grote impact heeft op de gameplay.

En de simplificaties houden daar niet op voor GotRE. Ook het aantal gebouwen dat je kunt bouwen is zeer beperkt. Bekende resource ketens (zoals graan > windmolen > bakker) zijn in stappen gereduceerd (in dit geval graan > bakker bijvoorbeeld). En in het algemeen zijn er sowieso weinig variaties in de gebouwen aanwezig. Er zijn maar een klein aantal gebouwen in het spel die op hun beurt weer een beperkt aantal grondstoffen produceren en effecten hebben. Al deze gebouwen lijken voor een aanzienlijk deel ook weer sterk op elkaar, iets wat niet echt helpt bij het navigeren van je stad. Tevens missen de gebouwen een ware Romeinse stadse look zoals we die al wel terugzien bij concurrerende games. Je hebt ook nooit het gevoel een grote Romeinse metropool te bouwen, hoe groot je stad ook wordt en hoeveel beloningen in de vorm van standbeelden, triomfbogen en meer je ook verdient. Het zal er nooit zo grandioos uitzien als in de Impressions city building serie, waartoe onder andere Caesar behoort. Dit is een behoorlijk gemis in een dergelijke game aangezien het leuke voor een deel is na een paar uur terugkijken en een enorme, drukke, mooie en levende stad zien.

De meeste gebouwen die je neer zult zetten zullen huizen zijn. Deze huizen zijn eigenlijk waar GotRE om draait. Het doel is om de burgers die er wonen toegang te geven tot de nodige voorzieningen, ze bepaalde producten (zoals worst of brood) te geven etc. De plaatsing van deze huizen is erg belangrijk, want je moet zorgen dat ze zowel in de invloedsfeer van belangrijke gebouwen liggen als dat ze dichtbij de werkplekken voor de burgers liggen. Omdat de invloedsstraal van de meeste gebouwen niet erg groot is zul je al snel met wijken leren te werken. Bij deze wijken moet je denken aan een paar industrieën, een flink aantal huizen en de nodige voorzieningen voor de huizen bij elkaar. Het spelen met de locaties van de huizen om een optimale situatie te bereiken zal voor het merendeel van de game je hoofddoel zijn. Echter mist ook hier een echt grote uitdaging, want heb je eenmaal een beetje door hoe de samenstelling van een wijk moet zijn dan verdwijnt het spelen hiermee ook grotendeels.

GotRE kun je zoals een groot aantal andere city builders spelen op twee manieren. Je kunt ervoor kiezen om een 30 missies tellende campaign af te werken of je kunt gewoon een stuk land uitkiezen en een zo groot mogelijke stad bouwen. De campaign is een van de pluspunten van GotRE. Dit komt niet door originele doelen, want zoals in zoveel games is dat vaak niet veel meer dan ‘verzamel xx van dit’ of ‘bouw xx van dat’. Het is meer het feit dat ondanks dat je over het hele Romeinse rijk wordt gestuurd je steden wel intact blijven en je echt het gevoel krijgt het land als geheel te ontwikkelen. Tevens moet je hierdoor zorgen dat de steden die je bouwt gebalanceerd zijn qua opzet, en ze goed uitbreidbaar zijn. Puur en alleen spelen op het doel van die specifieke uitdaging om een volgende vrij te spelen zal je later in de campaign enkel problemen opleveren. De vrije bouwmodus is dan weer weinig bijzonders, en deze valt zelfs behoorlijk tegen omdat door de simpele gameplay je er vrij snel op uitgekeken raakt. Ook het aantal maps is niet erg groot. De variatie onder deze maps ben ik wel over te spreken, want allemaal hebben ze hun eigen voors en tegens en zorgen ze voor verschillende uitdagingen (denk aan meer branden in een woestijnmap bijvoorbeeld).

Alle simplificaties die het spel kent maken het logischerwijs niet leuker voor de doorgewinterde citybuilder-fan. Beginners zullen echter wel vrij snel aan de slag kunnen met GotRE dankzij de toegankelijkheid ervan. Toch kan ik alle simplificaties niet echt als positief punt zien, er is namelijk niks mis met simplificatie om een game toegankelijker te maken. Je moet er echter wel voor zorgen dat je niet te ver gaat en dat niet verloren gaat wat een dergelijke game leuk maakt om te spelen. De developers van Glory of the Roman Empire zijn helaas wel te ver gegaan, en de game zal zelfs beginnende spelers niet gedurende lange tijd vermaken. Temeer omdat de moeilijkheidsgraad ook nog eens relatief laag ligt.