Bad Day L.A.
Zombies zijn ook en masse present
Naast het overleven van deze rampen zal je ook anderen moeten helpen te overleven. Dit doe je met enkele simpele gereedschappen. Zo heb je bijvoorbeeld toegang tot een brandblusser die gek genoeg zombies geneest naast het blussen van de vele brandjes en brandende mensen, een wielsleutel om mensen mee overhoop te slaan, een deo-bus die dienst doet als vlammenwerper, verband om mensen mee te genezen en nog veel meer. Deze gereedschappen moet je gebruiken wanneer je je een weg door de, overigens erg lineaire, levels baant. Zo zal je bijvoorbeeld hekken uit de weg moeten slaan met je wielsleutel of brandjes in je pad moeten blussen.
Je items heb je eveneens nodig voor de vele subdoelen die levels rijk zijn, en deze subdoelen zijn een van de slechtste delen van de game, ze worden namelijk erg eentonig en snel, en snel ook. Je krijgt regelmatig een doel als ‘dood of genees tien zombies’, ‘dood twaalf terroristen’ of ‘genees vijf mensen’, en erg veel effect heeft het allemaal niet, want alle vijanden respawnen gewoon, soms 1 meter achter je. En in het geval van een level vol terroristen gaat dat respawnen je erg storen. Temeer omdat de game op alles boven easy gewoon frustrerend lastig is, je moet in elke hoek opletten dat er geen vijanden staan, en vaak genoeg ben je net ergens langs en word je van achteren overhoop geschoten omdat er weer nieuwe vijanden gespawned zijn aldaar. Op easy zal je ook regelmatig dood gaan, enkel niet zo vaak als op de hogere moeilijkheidsgraden. Ga je echter dood, dan respawn je zelf weer op dezelfde plek met full health, iets wat in ieder geval een deel van de frustratie wegneemt. Het systeem neemt daarentegen ook alle uitdaging weg, je kunt immers op de hoogste moeilijkheidsgraad gewoon zo lang mogelijk doorbuffelen totdat je je doelen hebt bereikt mocht je dat willen.
Gelukkig hoef je de vele eentonige, saaie en lineaire levels niet in je eentje te doorlopen. Door de game heen verzamel je verschillende sidekicks. Zo kom je een kotsend jongetje tegen dat met z’n kots anderen verslaat en mensen in zombies kan veranderen, zal je vergezeld worden door een getikte Mexicaanse tuinman met een kettingzaag en kom je later in de game ook een één-armige Amerikaanse legerofficier en een white trash vrouw tegen die je kunnen helpen. Deze sidekicks zijn vrij handig, ze gaan alleen over het algemeen best snel dood (waarna ze langzaam weer tot leven komen)
Is er dan niks positiefs te melden over de game? Jazeker wel, de humor die in de game zit is vaak toch best geslaagd in mijn optiek. Grinniken kon ik niet laten toen ik moest vechten tegen het zombieleger van een 30 meter lange man in hamburgerkostuum of wanneer ik oog in oog stond met een bioscoopeigenaar die ook toevallig part-time Azteekse priester was. De humor slaagt echter niet altijd, zo is de op Dave Chappelle’s Tyrone Biggums personage gebaseerde hoofdpersoon regelmatig irritant. Op de hoofdpersoon na slaagt de humor echter meestal wel. Deze humor wordt tevens geholpen door de cartoon-achtige grafische stijl van de game. Ondanks dat er regelmatig foutjes en bugs zitten in de graphics, ongetwijfeld dankzij de uitbesteding van de technische aspecten van de game naar China, past deze grafische stijl erg goed bij de game. De kwaliteit ervan is echter niet om over naar huis te schrijven, met name de textures laten vaak te wensen over. De grafische opties van het spel bieden echter geen mogelijkheid tot verbetering hiervan, de enige optie die men aan of uit kan zetten zijn schaduwen, verder kan men niet eens de resolutie instellen, iets wat voor mensen met TFT’s lastig kan zijn omdat de game zeker niet in de standaardresolutie van de meeste TFT’s draait.
