Dynamo Open Air 2004

Sander (FLIPNEUS)
Een klein kwartier voor het einde van het optreden van Shadow's Fall was het Mastodon die het kleine podium mocht openen. Als je dacht dat het geluid op het hoofdpodium tegenviel heb je blijkbaar weinig bij het kleine podium gestaan. Het stond echt schrikbarend zacht, waardoor het hele optreden van het voor de rest goede Mastodon compleet in het water viel. Ook werd door het lage volume van de PA van het kleine podium het geluid van Mastodon overstemd door het maar doorraggende Shadow's Fall. Jammer van dat optreden, ik keek er best naar uit namelijk.


Oomph!

Deicide heb ik moeten missen, maar gezien het feit dat Deicide Death Metal in zijn zuiverste vorm is ben ik daar niet rouwig om. Deicide was dan ook best een vreemde eend in de bijt. Het optreden na Deicide op het kleine podium was andere koek. De witgeklede heren van Oomph! lieten duidelijk horen waar Rammstein z'n inspiratie vandaan heeft gehaald. De doktersjassen en dwangbuizen zaten ook in de show van Rammstein verwerkt, dus logisch dat mensen dan meteen verbanden gaan trekken. De sound van Oomph! is ook dreunende Industrial Metal die ik zo gaaf vind bij Rammstein en om één of andere reden vind ik dat Duitse taaltje er echt perfect bij passen.


After Forever

Na het leuke Oomph! was het de beurt aan After Forever om het publiek geboeid te houden. Gezien de behoorlijke leegloop bij het kleine podium lukte dat niet echt, maar wat wil je als je moet concurreren met het geniale Life Of Agony op het andere podium. De band speelde zelf redelijk en ook zangeres Floor liet weer eens horen dat ze een stem als een nachtegaaltje heeft, maar echt speciaal was het allemaal niet.

Agent Steel was voor mij de verrassing van de dag. Good ol' fashioned Metal, zoals het vroegâh was. Flying Vee's, een zanger met een leren jack en een hoge stem. Geweldig. Veel mensen hebben dit lichtpuntje echter niet gezien, want het was echt extreem rustig voor het kleine podium. De zanger van Agent Steel liet zelf ook merken niet helemaal gecharmeerd te zijn van het geluid op Dynamo, daar hij een nummer aankondigde met de woorden: "And this song is from a Nightwish-album." Een opmerking die de essentie van het probleem perfect omschrijft.


Dimmu Borgir

Het kleine podium werd afgesloten door Dimmu Borgir, die in het volle zonlicht er alsnog een uiterst demonisch aandoende show van probeerde te maken. De band speelt echter te veel op routine en was daardoor weinig spontaan. Het publiek leek het echter allemaal wel te waarderen, ook al was het erg rustig. Het feit dat er aardig wat publiek voor het kleine podium te vinden was komt denk ik meer door het feit dat de muziek van Dimmu tegenwoordig zo populair is bij de jongere generatie Metalheads dan door het feit dat het een geweldig optreden was. Desalniettemin had het kleine podium in mijn ogen de betere afsluiter van de twee.