CD: Caliban - The Undying Darkness

CalibanWhat goes around, comes around. Na een uitstapje naar de Britse hipheidrock sluit ik mijn review-carrière bij FOK! af met de muzieksoort waar ik toendertijd mee begon; onvervalste herrie. 'The Undying Darkness' is het vijfde volledige album van het Duitse kwintet Caliban, veteranen in de Europese metalcore scene.

Veel fans haakten al af na 'The Opposite From Within', met het argument dat de band softer was geworden. Voor die mensen heb ik het volgende nieuws: met 'The Undying Darkness' verdient de band geen nieuwe kans. De band probeert bijna hulpeloos weer net zo agressief te klinken als voorheen, maar slagen daar door de veel te gelikte productie niet in.

Bovendien, maar dat kan persoonlijk zijn, klinkt het allemaal alsof ik het al wel een keer heb gehoord. Genregenoten Killswitch Engage klinken een beetje zoals het 'nieuwe' Caliban, maar met Killswitch klopt het plaatje gewoon beter, en is het geheel een stuk gevarieerder. Aan de muzikanten an sich ligt het niet. Het drumwerk is goed, en de riffs zijn ook lekker strak en groovy, maar er wordt te vaak gas teruggenomen, waardoor de hele plaat in elkaar dondert. Als ze alleen de harde stukken hadden gehouden had er minimaal een ster extra ingezeten.

Caliban

Het is gewoon zo ontzettend zonde. De oude Caliban was bruut. Dit klinkt net alsof ze nog poezeliger willen zijn dan Killswitch Engage, maar toch ook weer bozer; getuige songtitels als 'It's Our Burden To Bleed' en 'Sick Of Running Away'. Ik krijg het idee dat de band een commerciële plaat probeert te maken voor een genre dat commercieel gezien niet eens aantrekkelijk is. Maar ik kan het ook allemaal mishebben. Misschien ben ik zelf gewoon het hele genre gewoon beu. Ik zet de Arctic Monkeys gewoon nog een keertje op.


Label: Roadrunner Records Releasedatum: 27 februari 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!