Betalen? Voor wat!

Betalen voor wat?

Ik ga dit jaar niet op vakantie, net zoals veel Nederlanders. Bij veel Nederlanders is het de schrik voor de crisis terwijl zij persoonlijk geen financiële crisis hebben. Een beetje domme angst dus. Ik heb dat niet, nooit gehad ook. Waarschijnlijk omdat ik bij de dag leef in het besef dat tienduizenden gespaarde euro's je een schijnzekerheid geven, alweer een dom gevoel dit te willen ervaren als zekerheid. Immers, stel voor dat je een Griek bent met tienduizend euro gespaard geld in een oude sok.

Er wordt daar in rap tempo ontslagen. Die tienduizend euro geven je een paar maanden speelruimte, maar uiteindelijk zal je er snel achterkomen dat je gespaarde geld een druppel op een gloeiende plaat is. Behalve als je een paar miljoen bezit. Dan zou je als Griek kunnen emigreren naar Nederland bijvoorbeeld en hier kunnen wachten op wat er in je eigen land is gebeurd. Daarna kun je altijd nog vertrekken naar Amerika. Daar kun je gerust zeker zijn van een stabiele economie omdat ze daar hele grote geldpersen hebben die gewoon sneller gaan draaien als het minder gaat met de economie.

Maar hé, wie ben ik om de handelingen van anderen als dom te bestempelen. Doe lekker wat je wilt, als je je maar goed voelt. Ik ga niet op vakantie omdat ik mijn tuin wil doen. Ik woon in Almere, niet de aantrekkelijkste stad voor veel Nederlanders. Geloof mij, het is de place to be als je van ruimte en natuur houdt, van minder flats en een infrastructuur gebaseerd op deze eeuw en niet op alle vorige. Genoeg over Almere! Er is een hoop niet, maar ook een hoop wel, klaar. Erover debatteren kwijnt al snel weg in emotioneel geneuzel. Gaan we niet doen. Alhoewel, mijn laatste series hier: ‘Ik ben werkloos', ‘Ik ga scheiden' en nu dan ‘Ik ben een Almeerder'? Durf te wedden dat het snel doodbloedt bij de FOK!-lezers. Tenzij ik zeg ‘Ik ben een geile Almeerder'. Nee, geintje, ik ben niet zo vaak geil. Ik ken mensen die veel geiler zijn dan ik.

Ik had het over mijn tuin, ik bedoel, ik wil deze column laten gaan over het feit dat ik niet op vakantie ga dit jaar omdat mijn tuin het geld nodig heeft. Het is een zielloze tuin. Op de ‘echte bodem' is een jaar of vijftig geleden een vracht zand gestort die maar blijft zakken. Nu kun je natuurlijk ook niets doen. Behalve een paar opstapjes maken naar de deuren. Nu weet ik niet hoe u uw voordeur uitstapt, maar ik kijk altijd recht vooruit. Stom, want het gat - de straat - wordt steeds dieper. Ik ben er al een paar keer in geflikkerd. Dat ik nog geen gebroken of verstuikte enkels heb opgelopen, mag een wonder heten. Met mijn tuin is het al niet beter gesteld. Mijn buren gaan veel beter met geld om dan ik. Zij gaan én op vakantie én hebben hun tuin laten ophogen. Dit heeft als gevolg dat al het water naar mijn tuin toe loopt. Ik moet iets doen. Aangezien ik alleen met computers een linker- en een rechterhand lijk te bezitten, dien ik al snel betaalde hulp in te roepen van professionals. Zelf de tuin en straat ophogen met zand en stenen is geen optie, omdat dan iedereen zijn nek breekt wanneer ze over mijn werk lopen. Maar iedereen heeft wel een pc tegenwoordig en die dingen zijn nog grilliger dan de zandbodem op de voormalige Zuiderzee. Of is het ‘in' de voormalige Zuiderzee.

Je begrijpt hem al, veel werk aan en om mijn huis wordt uit de twee linker- of rechterhanden weggetrokken, tot grote vreugde van mijn vrouw en mijn gezondheid. Een paar jaar geleden hing ik een vijftal seconden aan een blote elektriciteitsdraad met 220 volt erop, met een tang zonder isolatie. Mijn nagel was verbrand, vingers zwart en mijn hart had minutenlang het ritme van een marathonloper na tweeënveertig kilometer. Ik moet je melden dat ik de dood in de ogen heb gekeken. Wanneer ik nu een lamp moet vervangen gaan alle stoppen in het huis uit met als gevolg dat alle klokken en andere apparatuur op zwart gaan en weer gelijk gezet moeten worden, dan wel opgestart moeten worden.

Ik ga dus niet op vakantie. Ik blijf maar uitweiden. Wat is mijn punt nu eigenlijk? Mijn punt is ‘betalen voor wat?' Betalen voor alle ophogingen van mijn tuin die maar blijft zakken, er komt geen eind aan. Of is het een begin? Het begin van de oorspronkelijke Zuiderzeebodem? Gaan we daar weer naartoe? Al het opgespoten zand weg! Jezus, wat een angstbeeld. Verschillende buurbewoners laten hun tuin en directe grond om het huis al voor een derde keer ophogen in vijftien jaar. Dit is voor mij de eerste keer. Ik moet dan wel melden dat een stuk vasteland uit Overijssel is afgegraven om mijn tuin te verhogen. Bijna tien kub gaat erin! Niet normaal. Ik kan natuurlijk ook een ‘zitkuil' maken, die kan net zo diep worden als wij willen. Mijn vrouw vindt dat geen optie in verband met de vele rolstoelers in mijn familie. Dus je blijft betalen voor iets dat totaal onzinnig lijkt, net zoals hondenbelasting. Geen bloedhond in het Almeerse stadhuis kon mij melden wat ze met mijn hondenbelasting doen. Alleen: ‘Het is voor algemene middelen meneer'. Lik mijn reet! In dan voor ‘algemene middelen'! Laat mijn honden met rust! Dat gesnuffel aan mijn voordeur door rijksambtenaren om te horen hoe veel honden er blaffen. Rot toch op, zielig zooitje rijksambtenaren. Uit noodzaak heb ik mijn honden moeten laten trainen door Martin Gaus. Ik moet zeggen dat deze man puik werk aflevert. Mijn honden blaffen nooit meer tegelijk. Slechts één blaft, meestal de dominantste, net als ik.

Ik betaal dus voor het constante gezak van de bodem in Flevoland en dit zal zo blijven. Waarom hebben ze dit stuk zee toch ooit land gemaakt? De arrogantie! Ik vind dat ze iedere nieuwe Flevolander een premie moeten geven van vijftienduizend euro zodat hij zijn tuin de eerste twintig jaar kan ophogen op kosten van deze arrogante overheid.