Blu-ray: The Post

De Amerikaanse media staan zwaar onder druk sinds het presidentschap van Donald Trump. Termen als fake news en alternative facts zijn zelfs in het leven geroepen om de media in diskrediet te brengen. Reden genoeg voor gerenommeerd regisseur Steven Spielberg om een film te maken over persvrijheid die in het geding komt, en dit doet hij middels The Post - een film over de nasleep van de beruchte ''Pentagon Papers'', waarin Tom Hanks en Meryl Streep de sterren van de hemel spelen.
 
 
Het is 1971, en de New York Times komt met een schokkende primeur. De Verenigde Staten blijken al jaren verwikkeld te zijn in een zinloze strijd: de Vietnamoorlog. De oorlog die in 1955 begon sluimert al jaren door, en uit geheime overheidsdocumenten blijkt dat dit komt omdat geen enkele president het verlies van deze oorlog aan zijn broek wil hebben. Dit alles uit angst voor gezichtverlies, zo is te lezen in de Pentagon Papers. Aangezien de New York Times binnen de kortste keren na het uitbrengen van dit nieuws monddood wordt verklaard door Het Witte Huis, is het de taak aan The Washington Post om dit baanbrekende nieuws verder te onthullen.
 
In The Post wordt het meeslepende verhaal verteld over de onwaarschijnlijke samenwerking tussen de eerste vrouwelijke uitgever van een grote Amerikaanse krant, Katherine Graham (Streep) en hoofdredacteur Ben Bradlee (Hanks) van The Washington Post. Zij zetten alles op alles om de geheime overheidsdocumenten te onthullen die drie decennia en vier Amerikaanse presidenten overspande. Hiermee riskeren zij niet alleen hun carrière, maar ook hun vrijheid en het voortbestaan van The Washington Post.

Hoewel er vraagtekens gezet kunnen worden bij de waarachtigheid van The Post - aangezien de rol van The Washington Post in realiteit veel kleiner was dan de film doet lijken - is het onderwerp natuurlijk relevanter dan ooit. De film speelt zich af in de jaren '70, maar het monddood verklaren van de media in deze tijd is onlosmakelijk verbonden met Spielberg's kritiek op het mediabeleid van Donald Trump. De keren dat er in The Post wordt gesproken over de harde aanpak van Richard Nixon, kan je eigenlijk wel zeggen dat hiermee wordt gedoeld op de huidige president.
 
the post 2018
 
Het is goed te zien dat Spielberg snel wilde inhaken op de huidige situatie waarin de Amerikaanse media zich bevinden. In slechts negen maanden is The Post afgeleverd, en dit gaat af en toe ten koste van de subtiliteit. Dit wordt echter goedgemaakt door het prachtig samenspel van de twee A-acteurs. Streep en Hanks weten op een sterke wijze met elkaar samen te werken en ook individueel hun rollen goed te vertolken. En ook aan de bijrollen is gedacht: zo zien we onder andere Sarah Paulson (American Horror Story) terug als journaliste en Bradley Whitford (Get Out) als fervent criticus op het beleid van uitgever Katherine Graham. 
 
The Post is een hommage aan de ouderwetse journalistiek, zoals we dit ook zagen in het Oscar-winnende Spotlight. Artikelen die in grote buizen naar de drukkerij worden gestuurd, het razendsnel tikken op klassieke typemachines, en zwetende journalisten die zich dagenlang vastbijten op een bepaalde scoop. Dit alles om die belangrijke Amerikaanse grondwet na te leven: het recht op vrije meningsuiting en een vrije pers. Spielberg weet dit prachtig in beeld te brengen, en de scènes die hieraan gewijd worden zijn hiermee ook gelijk het summum van de film.
 
the post 2018 2
 
Het is knap hoe Spielberg alsnog spanning weet te creëren in een verhaal wat al zo vaak is verteld - het meest bekend is natuurlijk de klassieker All the President's Men (1976). Ondanks dat het jammer is dat er iets te haastig te werk is gegaan in The Post, waardoor dit zeker niet een van Spielberg's meest memorabele films zal worden; en dat het er daarnaast ook wel erg dik op ligt dat hiermee kritiek wordt geleverd op Trump, is The Post zeker het bekijken waard. Het laat goed zien hoe belangrijk de vrije pers is aangezien de overheid altijd zijn eigen agenda blijft behouden.
 
Op de blu-ray uitgave van The Post is niets aan te merken. De film staat in het oorspronkelijke beeldformaat van 1.58:1. Door de opzettelijke kleurstijl waar Spielberg voor heeft gekozen - veel grijs- en bruintinten - kan de film nogal grauw overkomen in de huiskamer. Dit is echter natuurgetrouw aan de bioscoopversie, en verder zijn ook de zwarttinten dik in orde. Ook de DTS-HD Master Audio 5.1 geluidstrack maakt indruk. Verder worden er nog een aantal extra's meegeleverd op de blu-ray schijf die in totaal iets minder dan een uur duren. Deze minuten worden voornamelijk gevuld met interviews van de cast en Spielberg over hoe de film tot stand is te gekomen, maar er staat ook een leuke featurette op over hoe getracht is om de sfeer van '71 te doen herleven.