Wonder Woman 1984
Als er één ding zeker is na het zien van Wonder Woman 1984, dan is het wel hoezeer regisseur Patty Jenkins fan is van de superheld Wonder Woman. Dat liet ze al zien in de film Wonder Woman, maar misschien nog wel meer in dit vervolg. En als gevolg daarvan is WW84, zoals de film zichzelf in het eigen titelscherm noemt, in ieder geval dikke pret voor andere fans van de dochter van Zeus.
De pret begint meteen aan het begin, in twee sequenties die misschien wel (en dus helaas) de hoogtepunten van de film zijn; de eerste is een terugblik op Diana's jeugd, waarin Lily Aspell nog een keer kan shinen als de jonge Diana en ze laat zien hoe Diana door schade en schande wijs is geworden. De tweede speelt in het heden van de film, 1984, in een winkelcentrum. Hier houdt een mysterieuze, nog immer onbenoemde, vrouw met een lasso een stel criminelen tegen op spectaculaire wijze. Beide scènes zijn heerlijk om achteruitgezakt op een groot IMAX scherm waar te nemen (wat het des te vervelender maakt dat de lockdown heeft gezorgd voor het uitblijven van een bioscooprelease in Nederland); veel heldhaftigheid, goede muziek, prachtige beelden en mooie karaktermomenten. Ze laten zien hoe Diana gegroeid is als persoon en zetten de thema's en verhaallijn uit de film netjes op. Met name de scène in het winkelcentrum blijkt de start te zijn van een verhaallijn over het vervullen van wensen en de keerzijde van het alleen maar krijgen wat je wilt.
Deze verhaallijn draait om twee klassieke schurken uit het DC-canon: Maxwell Lord en Barbara-Ann 'Cheetah' Minerva. Lord, gespeeld door Pedro 'Mando' Pascal, is een gefaald ondernemer die op een gegeven moment de kans krijgt ogenschijnlijk iets van zichzelf te maken en Minerva, een rol van SNL-alum Kristen Wiig, is een grijs muisje en collega van Diana in het Smithsonian Museum in Washington, DC. Zij kijkt op tegen Diana's uitstraling, schoonheid en zelfvertrouwen en wanneer ze de kans krijgt om ook zo sterk te worden grijpt ze die zonder te bedenken wat voor nadelige gevolgen dat kan hebben.
Het grijpen van kansen uit egoïstisch motief staat centraal in WW84, net als de boodschap die daaruit voortvloeit, maar de film is niet overmatig belerend in deze boodschap. Wel is het zo dat de verhaallijn, die draait om het magisch vervullen van wensen, veel meer leunt op de fantasy-kant van de Wonder Woman-verhalen dan de vorige film. Waar in 2017 het bestaan van de Griekse Goden werd aangestipt, samen met de magische krachten die daarbij horen, was de kern van het verhaal gegrond in een echte, realistische oorlog en het ietwat naïeve, maar eenvoudige, streven van Diana om de oorlog te beëindigen door simpelweg de God van de Oorlog te verslaan.
In WW84 verwerkt Jenkins meer fantasie-elementen in Diana's wereld. We zien de terugkeer van de in 1918 overleden Steve Trevor in 1984, het vervullen van wensen met wereldschokkende gevolgen, en Barbara-Ann (die in de film overigens alleen Barbara wordt genoemd) in de vorm van een mensachtige cheetah. Er is sprake van magie en er wordt iets te makkelijk gedaan over het toepassen van de techniek rondom klassieke massamedia. Jenkins en haar medeschrijvers Geoff Johns en David Callaham vragen dus nogal wat acceptatie van de kijker, hopende dat de motivaties van de hoofdfiguren en de onderlinge conflicten boeiender blijken dan de precieze details rondom het uitvoeren van wensen of het kapen van televisiesignalen. Of dit een geslaagde gok is zal per kijker verschillen, maar ook de minder kritische kijker zal het opvallen dat de gebeurtenissen geen literaire hoogstandjes zijn.
Aan de andere kant is het niet moeilijk om je tijdens het bekijken van WW84 te verliezen in de actie, de fantasierijke plot, de megalomane schurk of hoe Diana uiteindelijk besluit een morele positie te nemen in een poging het gevaar af te wenden. Nee, het is geen ijzersterk plot, maar de film maakt ook niet de indruk die ambitie te hebben. Met de Richard Donner-achtige warmte die Jenkins van achter de camera uitstraalt naar haar hoofdfiguren en de sociale boodschap die uiteindelijk Diana's meest effectieve wapen blijkt te zijn is de Diana in WW84 niet ver verwijderd van de Diana die in 2017 tegen Ares verklaarde in de liefde te geloven en zo de God van de Oorlog versloeg. Ze is echter significant minder naïef in haar optimisme en idealisme, een teken dat de 5000 jaar oude Amazone in de tussenliggende 66 jaar toch stiekem een stuk wijzer is geworden.
Wonder Woman 1984 werd gedeeltelijk met IMAX-camera's opgenomen, maar heeft dankzij de meermaals verlengde lockdown de Nederlandse bioscooprelease moeten missen. De film is vanaf vandaag echter verkrijgbaar op digitale home video, en vanaf 7 april ook op fysieke dragers. Op de blu-ray (en sommige andere digitale uitgaven) kun je bovendien nog uitgebreid napret beleven met een Making Of en een paar andere vermakelijke featurettes, wat het gemis van het grote scherm toch een beetje goed maakt.
