Sausage Party

Een animatiefilm voor volwassenen: dat is wat Seth Rogen wilde. En hij kreeg het. Het duurde zeker zes jaar na goedkeuring voordat we deze film te zien kregen. Maar als je zoiets als Sausage Party doet moet je het goed doen. De MPAA wist zelfs niet hoe ze deze film moesten keuren. Er is namelijk geen enkel precedent. De hype is groot maar maakt de film de verwachtingen ook waar?

Hoofdrolspelers in dit epos vol supermarktartikelen zijn worstje Frank (Seth Rogen) en broodje Brenda (Kristen Wiig), gemaakt voor elkaar. Ze wonen verpakt in een oneindige supermarkt en kunnen niet wachten tot ze naar 'the Great Beyond' kunnen nadat ze door de Goden worden opgegaald. Ze komen echter snel achter de waarheid van deze zogenaamde Goden: het zijn mensen die ze opeten. Na een ongeluk tussen twee winkelwagens raakt de groep worsten gescheiden van elkaar. Frank moet de rest van de supermarkt overtuigen van de gruwelijke waarheid, terwijl zijn beste worst Barry de weg terug naar huis terug moet vinden.

Screaming food

Als je de trailer van Sausage Party hebt gezien, ken je de gimmick van deze film al. Alledaagse producten blijken een bewustzijn te hebben maar hebben niet door dat ze door de mens worden bereid, open gemaakt of gewoon opgegeten. Of je treft het heel erg slecht als je als een WC-rol wordt geboren. Nu de gimmick bekend is, kan de film werken aan het opbouwen van een degelijk plot. En dit gebeurt redelijk. Er worden vergelijkingen getrokken tussen de hedendaagse maatschappijen en de verschillende geloven met de felle overtuiging van de verschillen daarin. Dit is allemaal wel aardig maar er wordt geen zware boodschap de wereld ingeslingerd. Verder heeft de film een aantal grappige momenten, zoals de keuken-scène die we in de trailer reeds zagen. Zo is er ook een perfecte parodie op Saving Private Ryan en een bepaalde scène tegen het eind waarbij je eigenlijk niet weet of je moet kijken of niet.

More scared food

Maar bij animatie draait het om karakters. Er is een hele goede poging gedaan om voedsel en andere producten een logisch uiterlijk te geven, gebaseerd op het nut van het artikel. Maar de eigenschappen van deze karakters worden gebaseerd op wát ze zijn, niet op wie ze zijn. Dit leidt tot een eindeloze stroom aan cheesy one-liners over elkaar of over zichzelf. Vooral bij sommige karakters (de 'Douche' is daar één van) wordt dat erg snel irritant en ook wat saai. De animatie is verder degelijk voor een film van dit budget en de vele bekende stemmen zijn leuk om te herkennen.

Toch is dit een belangrijke film. Het succes bewijst dat er een markt is voor volwassen animatiefilms. Deze film leunt vooral op de gimmick en is dé perfecte film om samen met vrienden en een biertje te kijken. Leuk avondje uit!