Fast & Furious 9
De franchise die maar niet wil stoppen. Inmiddels zijn we aanbeland bij het 9e deel van de, zelfbenoemde, Fast-saga. Saga is nogal een groot woord voor deze filmreeks die groter is geworden dan eigenlijk mogelijk is, maar desalniettemin mogen de makers trots zijn op het succes van de films rondom Dominic Torretto en zijn crew.
In dit deel laat verleden van Torretto hem niet los en blijkt hij een broer te hebben die hij al jaren niet heeft gezien. Het rustige leven wat die met kleine Brian en Letty heeft opgebouwd wordt dus opnieuw ruw verstoord als ze de snode plannen van Jakob Torretto moeten gaan voorkomen. De crew wordt dus weer verzameld voor een missie die groter is dan ooit.
De films in deze serie zullen nooit gaan uitblinken in kwaliteit, laat dat duidelijk zijn. Ook is de reeks over zijn natuurlijke hoogtepunt heen, wat bereikt was rondom de delen 5 tot 7 waarin alle puzzelstukjes precies op het juiste moment op de juiste plek vielen. Maar er moet gezegd worden dat dit 9e deel weer een stap omhoog is na het toch wel teleurstellende 8e deel en de ontzettend flauwe spin-off omtrent Hobbs & Shaw. Justin Lin heeft de regie weer terug in handen genomen nadat hij vanaf deel 7 andere zaken is gaan doen. Het blijkt ontzettend belangrijk te zijn om de franchise terug in handen te brengen bij de man die haar zo groot heeft gemaakt.
Lin lijkt te snappen waar de films om gaan. De belachelijke stunts zijn een onderdeel van de franchise, maar het gaat niet alleen om visueel geweld. De actie moet ook een soort van zwaarte en realisme lijken te hebben. Dat lukt Lin wel bij de climactische achtervolging die wordt opgeleukt met een gigantische magneet, maar in de opening zwabbert die zwaar uit de bocht met een totaal ongelooflijke stunt over een touwbrug. De film zelf refereert ook naar de wetten van de zwaartekracht. Toch mag men hier beter op letten in de reeds aangekondigde vervolgdelen. In het midden van de film verliest Lin wel de focus op zijn film, door in haast iedere scène een oude bekende op te laten draven als fan service. Het lijkt wel een greatest hits show. Daarna komt de focus weer terug op de actie liggen en kan je rustig onderuit gaan liggen en genieten van het visuele geweld.
Centraal in deze film staat de relatie tussen de broers Torretto. Immers, familie is het centrale thema in deze films. Met flashbacks wordt deze band dieper uitgewerkt en wonder boven wonder werkt dit verbazingwekkend goed en wordt je toch als kijker in deze familievete meegenomen. John Cena weet de rol ook de juiste balans te geven waardoor hij geloofwaardig wordt. Vin Diesel blijkt echter niet dezelfde acting chops te hebben en alle serieuze scènes worden hierdoor bijna een parodie, zeker als Diesel voor de zoveelste keer het woord 'family' in de mond neemt. De rest van de cast doet eigenlijk dat wat ze moeten doen: grappige quotes eruit gooien of de zware vragen aan Dom stellen.
Al met al weet je vooraf waar je aan begint. Onwerkelijke actie, scherpe zinsnedes en een familie BBQ met Vin Diesel aan het hoofd van de tafel. Als je dit de eerste 8 keer leuk vond, vind je dit ook leuk. Is dit niet zo, dan heeft het nu ook geen zin er naartoe te gaan.
