Divinity: Original Sin Enhanced Edition

Deze Enhanced Edition heeft allerlei kleine en grote aanpassingen om zo te zorgen dat het op de consoles prima draait. Het belangrijkste bij een vertaling van pc naar console is de besturing. Zeker met games die een hotbar hebben en daardoor veel spreuken om uit te kiezen moet de besturing op een gamepad wel lekker en vooral snel aanvoelen. Divinity: Original Sin is een turn-based spel, maar toch wil je je niet bezig houden met lastige knoppencombinaties om simpel acties te doen. Hier heeft de studio flink over nagedacht en men is waarschijnlijk heel vaak terug naar de tekentafel gelopen om het opnieuw te ontwerpen, maar het is gelukt. Geen geforceerd gebruik van bijvoorbeeld het trackpad op de PlayStation 4-controller, je kunt er wat op een map mee schuiven, meer niet. Die trackpad is gewoonweg niet zo gevoelig en daar meer acties aan hangen gaat alleen maar frustreren. Er verschijnt een muiscursor door op L3 te drukken, waardoor je in een selectiemodus komt. Je kunt die cursor overal op bewegen en zo je personage acties laten uitvoeren, zelfs de grond aanvallen is mogelijk. Een andere handige knop is de standknop. Met een druk op de knop X laat je de omgeving scannen naar alle te gebruiken objecten. Dus je bent niet als een malloot overal op aan het klikken, een scan en een seconde later weet je wat er in een radius om je heen te gebruiken is.

Een grotere toevoeging heeft niet eens zozeer met consoles te maken, maar wel met het feit dat je soms met twee man op de bank wil kunnen spelen. Er is ondersteuning voor online, maar ook offline splitscreen. En niet zo’n gevalletje ‘blijf-bij-elkaar-anders-gaat-het-scherm-je-tegenhouden’, maar beide spelers hebben volledige vrijheid om te gaan en te staan waar ze willen. Zo kun je twee geheel verschillende quests tegelijk doen, of een gebied sneller verkennen door juist niet bij elkaar te blijven. Deze vrijheid zie je niet vaak meer in games. Mocht je een dialoog met een NPC willen voeren waarbij je keuzemogelijkheden tegenkomt, dan kunnen er twee dingen gebeuren: beide spelers kiezen dezelfde optie en dan gaat de dialoog gewoon door met die keuze. Mocht je allebei wat anders hebben gekozen, dan wordt er een korte minigame gespeeld om te bepalen welke keuze genomen wordt. Dat is een simpele spelletje steen-papier-schaar, maar heel veel tijd verliezen om te bekvechten welke keuze het wordt wil je toch niet, dus door het eenvoudig te houden gaat de vaart niet uit de dialogen.

Er zijn ook verbeteringen doorgevoerd in het skill-systeem. Deze zijn nu opgedeeld in novice, adept en master niveaus. Naarmate je spreuk sterker wordt, kost hij meer actiepunten. Er zijn ook nieuwe vaardigheden bij gekomen, je kunt nu bijvoorbeeld flink wat pijlen richting je vijand sturen met Rain of Arrows. Kleinere aanpassingen om Divinity Original Sin beter te maken zijn dan nu volledig ingesproken teksten voor alle personages, nieuwe quests, personages en ook een nieuwe speelstijl: dual wielding. Zelfs het verhaal en het bijbehorende einde is anders. Grafisch zijn alle objecten nu 3D gemaakt, zodat de camera te draaien is en je dus uit allerlei hoeken het gebied kunt bekijken om een bijvoorbeeld een beter overzicht in een gevecht te krijgen. Het maakt het spel meer ‘af’. Sowieso houden de ontwikkelaars de community in de gaten, want ze komen nog met enige regelmaat met patches om gemelde problemen op te lossen, al zijn er nog wat bugs te vinden, maar zelf heb ik geen gamebrekende dingen meegemaakt.

Divinity: Original Sin Enhanced Edition is zeker enhanced, en voor mensen die bijvoorbeeld terugverlangen naar de meer diepe games zoals Baldurs Gate en Ultima. Het verhaal is doorspekt met achtergrondinformatie in boeken, er zit humor in ondanks de enorme problemen waarin Rivellon zich bevindt, en daardoor is het verhaal zo vermakelijk zonder saai te worden. Het is jammer van de paar bugs die gevonden worden, maar in een RPG waarin je de regels zelf wat kunt oprekken en dus dingen kunt proberen die de makers niet eens voorzien hebben is het niet raar dat je soms even moet herladen omdat je experimenten te ver gingen. Het spel houdt je niet aan het handje, wat wel eens prettig is in de wildgroei van games waarin allerlei hulpjes om je maar op weg te houden. Zelfs het maken van geneesdrankjes etc moet je zelf uitzoeken en dat geeft voldoening als je eens iets probeert wat een goede uitwerking heeft. Deze game kan je maanden boeien zeker als je daarna nog eens het veel lastigere hardcore modus probeert, wanneer je de mechanieken door hebt en weet wat werkt en niet. Je zult het nodig hebben. Het enige jammer voor Larian Studios is dat Fallout 4 nogal veel aandacht in de releaseperiode naar zich toe heeft getrokken, maar hopelijk gaan veel mensen eens bij onze zuiderburen kijken naar deze fantastische RPG.