Pinkpop 2015: een terugblik
3. Zondag: de dag zonder headliner
De eerste artiest die zich mocht bewijzen op de Main Stage op een dag gevuld met wijzigingen is Frank Turner, een zanger die beroemd is geworden in eigen land met zijn wat hardere en ruigere folkklanken. Hij weet ook het Pinkpop-publiek goed in te pakken, met een hit als 'The Way I Tend To Be' en een cover van Foo Fighter's 'Everlong. Turner is nog redelijk onbekend bij een groot deel van het Nederlandse muziek, en de hoop is dan ook dat meer mensen van zijn muziek zullen gaan genieten na het topoptreden dat hij in de brandende zon neerzette.
Frank Turner (Foto: Hub Dautzenberg)
Het 3FM Stage wordt hierna omgetoverd tot klein Suriname, want de sambaklanken van Typhoon dienen met deze, voor Nederlandse begrippen, hoge temperaturen het best hun doel. Het publiek danst en sjanst er flink op los en zelf vor degenen die nog niet bekend waren met deze muziek is het een genot om alleen al naar te kijken.
Typhoon (Foto: Saskia Bosch)
Op het hoofdpodium wordt ondertussen het decor opgebouwd voor de vervanger van de Foo Fighters, Triggerfinger. Het optreden is goed, maar voelt voor veel mensen alsnog erg wrang aan. Daar had Dave Grohl kunnen staan, als hij het een beetje rustiger aan had gedaan op het Zweedse podium waar hij de dag ervoor van af viel. Op de zaterdag sijpelde dit bericht steeds verder door en de sfeer werd hierdoor steeds bedrukter, naarmate het wachten werd op het bericht voor een vervanger. De mannen van Triggerfinger konden er uiteraard niets aan doen, en veel publiek verzamelt zich dan ook bij het hoofdpodium om ze te bedanken voor de moeite.
Het absolute hoogtepunt wordt op dat zelfde podium bereikt, waar, compleet met eigen bar op het podium, de Jeugd van Tegenwoordig een spetterend optreden verzorgen. 'Tante Lien', 'Get Spanish', 'Watskeburt', het maakt niet wat de heren neerzetten; het hele publiek gaat er in mee. En zoals we gewend zijn van de Jeugd, zit er ook een flinke dosis humor in het optreden. Zo wordt er op een gegeven moment gevraagd of mensen nog shirtjes willen. Wanneer Vieze Furr dan shirtjes van de Foo Fighters tevoorschijn tovert, wordt dit inderdaad duidelijk. Het optreden is een ode aan de hits die ervoor zorgden dat de Jeugd nu al 10 jaar mogen doen wat ze doen.
De Jeugd van Tegenwoordig (Foto: Saskia Bosch)
Een andere act waar veel mensen naar uit keken op de zondag, waren de rustgevende klanken van de Counting Crows. En dat wachten is het totaal waard geweest, want het klinkt geweldig. Mensen die opgegroeid zijn met de muziek zullen het optreden hebben aangevoeld als een terugreis. Deze performance was een stuk beter dan wat er volgde op de Main Stage, de heren van OneRepublic.
Wat zo jammer aan dat optreden was, was dat zanger Ryan Tedder veels te veel dingen tegelijk wilde doen. Hierdoor ging hij met zijn pianospel al direct de mist in tijdens het openingsnummer, 'Apologize', en wist hij tijdens z'n cover van 'Stay' zo te zien even niet meer wat hij nou allemaal precies aan het doen was. En helemaal om te huilen was de zang soms, want op sommige stukken gaat Tedder niet alleen met zijn pianospel verkeerd, maar raakt hij ook de hoge noten die we kennen van OneRepublic niet of flink verkeerd. Het publiek lijkt er echter niet zoveel last van te hebben, want tijdens de valse uitvoering van 'Secrets' wordt er gewoon vrolijk meegezongen alsof er niets aan de hand is.
OneRepublic (Foto: Hub Dautzenberg)
En dan is het zover: de wijziging van de dag. Pharrell Williams ging van hoofdpodiumact naar afsluiter. Het optreden begint hij met een aantal nummers uit zijn Neptunes-periode. Daarna brengt hij een gelikte versie van 'Marilyn Monroe'. Zo gelikt dat het lijkt alsof Williams de helft staat te playbacken. Zo zijn de hoge noten duidelijk orkestband en is het geluidseffect ook zoals op de originele studio-opname. Het publiek heeft er weinig booschap aan. Echter, wanneer Pharrell na een aantal nummers uit de N*E*R*D-periode ten gehore gebracht heeft en hij het aan zijn danseressen laat om de komende tien minuten te vullen, kiest een groot aantal mensen voor de uitgang. Het merendeel is tevens geïrriteerd over het feit dat Williams geen idee leek te hebben waar hij was, omdat hij tot 3 keer toe vraagt of Amsterdam er wel zin in heeft. De mensen die eerder weggaan missen een goede versie van het 'haten of houden van'-nummer 'Happy' en het programma dat zo langzaam aan zijn einde komt.
Pharrell Williams (Foto: Bart Heemskerk)
Pinkpop 2015 was weer een succesvolle editie met zijn vele hoogtepunten en een klein aantal dieptepunten. De eerste headliner is overigens al bekend voor volgend jaar: Foo Fighters.
Tot volgend jaar!
