CD: The Black Angels - Indigo Meadow
In de geschiedenis van de moderne popmuziek heeft psychedelische rock het altijd goed gedaan in de Amerikaanse staat Texas. Denk maar eens aan legendarische acts zoals The 13th Floor Elevators, Bubble Puppy, Red Krayola en Golden Dawn. Met hun vierde album Indigo Meadow mag de uit Austin afkomstige band The Black Angels zich gerust in dat rijtje aansluiten.
The Black Angels maken muziek in de traditie van de garagerock uit de jaren zestig. Een heerlijk rammelend farfisa-orgeltje, een scheurende gitaar met een fuzzpedaal, een sturende basgitaar en dito drumwerk. De band, die vernoemd werd naar een liedje van The Velvet Underground, heeft zich duidelijk laten inspireren door hun naamgever op dit album. Net als The Besnard Lakes valt ook The Black Angels onder de noemer neo-psychedelica, al komt dat bij laatstgenoemde band wel neer op meer korte nummers met een kop en een staart.
Eerder mochten wel al voorproeven met 'Don't Play With Guns', een liedje waarin The Black Angels duidelijk hun mening over jongeren met vuurwapens bezingen. Zoals dat wel vaker gaat met singlehits is ook 'Don't Play With Guns' niet representatief voor de rest van dit fraaie album. In feite is The Black Angels een erg leuk beatbandje met een zwaar psychedelische tik. 'Love Me Forever' doet wel wat aan The Strokes denken, een pakkend popliedje met een scherp randje. Bij het trippy 'Always Maybe' klinkt het alsof ze aanwijzingen hebben gekregen van Roky Erickson.
Christian Bland, Kyle Hunt, Alex Maas en Stephanie Bailey hebben duidelijk hun roots in de obscure jaren zestig en putten daar dan ook wellustig uit. The Black Angels maken op hun jongste album gebruik van opvallende instrumenten, zoals een bass-moog, een harmonium, een mellotron en zelfs Tibetaanse klankschalen. Het resultaat is een prima in het gehoor liggende plaat, geschikt voor eenieder die wel van de rauwe randjes van de psychedelica houdt.
Na Phosphene Dream was het drie jaar erg rustig rondom de band uit Texas, maar met Indigo Meadow laat het kwartet uit Austin duidelijk horen dat het zeker de moeite van het wachten waard is geweest en dat ze nog lang niet uitgemusiceerd zijn.
