Pandora's Tower

Elke toren heeft een grote poort waarachter de meester van de toren zit. Deze poort wordt door een of meerdere kettingen op slot gehouden. Je moet op zoek naar de zwakke plek van deze ketting om het kapot te maken. De torens zitten vol met puzzels. Sommige zijn lastiger dan andere maar over het algemeen zijn deze goed te doen. Als je een puzzel gehaald hebt, wordt er meestal een snelle toegang vrijgemaakt. Denk aan een deur dat niet meer op slot zit , waardoor je voortaan niet de gehele toeristische route hoeft te nemen om nog eens op die ene plek achter die deur te komen. Het leveldesign zit goed in elkaar en de torens zijn gevarieerd. Zo is er een tuinachtige toren, een watertoren en een vuurtoren, ieder met weer unieke gevaren en puzzels.

De vijanden zijn minder gevarieerd. Er zijn kleine headcrab-achtige wezens die zo uit Half Life zijn gelopen, panterachtige wezens die we nog kennen uit Final Fantasy XIII en meer vijanden die je om de een of andere reden bekend voor komen. Het verslaan van deze wezens vergt ieder weer een iets andere aanpak, maar de hoofdrolspeler blijft toch de ketting. Vogels kun je gemakkelijk raken als je ze wikkelt in de ketting waardoor ze door het gewicht langzaam naar beneden komen. Je trekt een zwaard uit de poten van een vijand om het een stuk minder gevaarlijk te maken. De ketting maakt de gevechten leuk, de overige wapens die je vindt zijn meer voor de heb, maar je zwaard is al een prima slagwapen. The Legend of Zelda doet dit beter door een wapen ook nodig te maken om verder te geraken.

De bazen van de torens zijn een ander verhaal. Deze zijn soms erg lastig, maar geven daardoor die uitdaging en de genoegdoening waar je naar zoekt in een spel. Je ketting is meestal de sleutel tot de zwakke plek, maar het is soms flink zoeken wat deze plek is. Er is geen Fi- of Navi-achtig wezentje om je te helpen, al is dat in mijn ogen een pré, zelf iets uitzoeken is veel leuker. De bazen zijn groot, sterk en compleet gestoord ontworpen, van een zwevend, bol standbeeld met tig ogen waaruit laserstralen geschoten worden tot een soort krab waar je op moet zien te komen om schade aan te richten. Het is een lange tijd geleden dat ik zo genoten heb van dit soort intense gevechten.

Voor de meeste bazen heb je zo'n tien minuten nodig als je de zwakke plekken kent. Het is dus erg opletten op de vloekmeter of je die tijd zeker hebt om de plekken in verschillende stadia te zoeken en uit te buiten. Uit ervaring is het anders dubbel zo spannend: je ziet de levensmeter van de baas bijna leeg zijn, maar de tijd is ook zo goed als op. Teruggaan naar de Observatory tijdens een gevecht is mogelijk, maar dat betekent weer een volle levensmeter bij de meester.

Pandora's Tower is geen typisch Nintendo-spel. Het verhaal is tragisch en wordt naarmate je verder komt pas echt boeiend. Dan komt de relatie die je met Elena hebt pas goed naar voren.  Het leveldesign, het vechten met de ketting en de geniale bazen van de torens maken dit spel een uitdaging. Jammer dat de vijanden minder gevarieerd zijn en dat de andere wapens eigenlijk een ondergeschikte rol hebben. Al met al een smakelijke titel waar je tanden in kunt zetten.