Yakuza 4

Exclusief voor Playstation 3

De Yakuza-serie is behoorlijk obscuur buiten Japan. Alleen liefhebbers zullen alle delen van de serie hebben gespeeld. Het origineel had immers verschrikkelijke Engelse dubs en het tweede deel kwam hier niet uit. Yakuza 3 maakte wel de overstap naar Europa, maar er werd in de content geknipt - iets dat gamers absoluut niet waarderen. Nu is deeltje vier gearriveerd, ditmaal zonder kappersbezoek. Zou de serie dan eindelijk inhakken?

Het interne ontwikkelingsteam van SEGA dat zich bezighoudt met Ryu ga Gotoku heeft de structuur van de serie volledig omgegooid. Yakuza 4 kent nu vier hoofdpersonages, in plaats van alleen eindbaas Kazuma Kiryu. Het kwartet gaat individueel op zoek naar de waarheid achter een aanslag die vijfentwintig jaar geleden plaatsvond, die door recente moorden weer naar boven is komen borrelen. Het spel is opgedeeld in vier hoofdstukken met in elk een nieuwe personage dat een ander perspectief biedt op de gebeurtenis van een kwart eeuw geleden. Hun zoektocht zal ze uiteindelijk langzaam bij elkaar brengen, iets dat uitmondt in een fantastische finale.

Echte mensen
Yakuza is een typisch misdaaddrama vol passie, verraad en onvoorspelbare twists. Het verhaal grijpt je vast en blijft het hele spel intrigerend. Een oude persoonlijke irritatie keert echter wederom terug. Verslagen slechteriken worden de rug toegekeerd, waarna blijkt dat ze stiekem een pistool bij zich hebben en daarmee schieten ze een van de goeieriken neer. Het is oerdom om je verslagen tegenstander niet te fouilleren. Het wordt pas echt stupide als ze geweren dicht in de buurt van de zogenaamd bewusteloze bad guy laten liggen. Het drama dat ontstaat door het neergeschoten personage verliest bij mij dan zijn geloofwaardigheid en kracht. 

Gelukkig hoeft het spel niet alleen op het verhaal te leunen, de personages zijn namelijk de echte sterren. Ze worden ijzersterk neergezet en krijgen uitgebreid de kans om zich te presenteren en te ontwikkelen. Ik hoop dat je klaar bent voor cutscenes die kunnen oplopen tot twintig minuten. Verwacht weinig spektakel in die scènes. Je zult eerder uitgebreide gesprekken, peuken die langzaam worden aangestoken en peinzende blikken richting de hemel zien. Je leert hun motivaties, overtuigingen en slechte kanten kennen. Aan het eind van de rit ben je zowaar aan ze gehecht, een zeldzaamheid bij games.

龍が如く
Daarbij moet gezegd worden dat Yakuza 4 Japans ademt door al zijn poriën. Het spel is net als zijn voorganger alleen in Nihonees met Engelse ondertiteling te bezichtigen. De humor is bizar, het geweld is buitensporig en de vechtscènes zijn af en toe absurd. Kerels kunnen de bovenkant van hun pak met stropdas en al in een handbeweging uittrekken. Echte mannen vechten immers met ontbloot bovenlijf en communiceren hun gevoelens met hun vuisten. De game is natuurlijk ook licht pervers, zoals Japan dat betaamt. Hostesses zijn nu wel volledig aanwezig, al is daten vrij saai. Twee nieuwe minigames, tafeltennis en de massagesalon, laten dames lekker oppervlakkig vanuit meerdere appetijtelijke hoeken zien. Het hoort er nou eenmaal bij en ik voelde me ondergedompeld in de cultuur.

In alle Yakuza-games kun je vrij rondlopen in de stad - die gebaseerd is op de roze buurt Kabukicho - en kun je op je gemak de omgevingen verkennen. Hierdoor lijkt het op het eerste gezicht een GTA-game dat geplaatst is in het land van de rijzende zon. Dat is het absoluut niet. Je loopt wel in een sandbox, maar je kunt omstanders amper lastigvallen en er zijn geen voertuigen. Er hangt absoluut een vibe over de stad, zeker als het 's nachts regent ziet het er prachtig uit door alle lichtgevende gebouwen en de reflecterende wegen. Toch is het hier en daar wat karig, tevens zijn onbelangrijke personages een stuk minder gedetailleerd en lijkt de Karumocho slechts tien inwoners te hebben die massaal zijn gekloond.

Het is bovendien jammer dat in dit deel alleen Karumocho speelbaar is, daar waar Yakuza 2 en 3 ook steden in Osaka en Okinawa hadden nagebootst. Karumocho is wel uitgebreid met nieuwe ondergrondse gebieden en je kunt nu ook over een aantal daken lopen, maar dat compenseert lang niet het gebrek aan een compleet nieuwe omgeving. 

Circus van geweld
Af en toe zal een boze meneer achter je aan rennen, als hij je aanraakt begint er op RPG-achtige wijze een gevecht. Yakuza verandert dan in een simplistische 3D-brawler waarin je breekbare wapens kunt gebruiken. Je tovert uitvoerige combo's met een knop en tenzij je op hard speelt - iets dat ik sterk aanraad - zul je slechts sporadisch hoeven blokken. Als je goed vecht zal een metertje omhoog lopen, eenmaal vol kun je gruwelijke Heat-moves uitvoeren. Je personage zal dan een move uithalen die acrobatischer oogt dan het personeel van Cirque du Soleil en gewelddadiger dan God of War.

Yakuza 4 brengt de broodnodige variatie aan de hand van de drie nieuwe speelbare hoofdpersonages die anders spelen dan de vertrouwde Kiryu. De stinkend rijke Akayima is snel en heeft meer bereik omdat hij vooral trapt. Saejima, die al die tijd in de gevangenis heeft gezeten, leunt op zijn brute kracht, maar is uiteraard minder vlug. De beste nog is Tanimura, deze semicorrupte agent is fragiel en moet daardoor vaker blokken. Zijn blok gebruikt hij echter ook om de kracht van zijn tegenstander tegen hem te keren. Hierdoor is hij effectief tegen grotere groepen vijanden. Na gevechten krijg je ervaringspunten en kun je level omhoog gaan, je HP- en Heat-meters worden dan langer en je leert nieuwe vaardigheden. Al met al verschillen de personages niet uitzonderlijk veel van elkaar, de verandering van speelstijl is slechts subtiel. Desondanks is het vechtsysteem vermakelijk, zeker tijdens de spectaculaire baasgevechten vol quicktime events.

Potentiële speeltijd: 100+ uur
Yakuza staat erom bekend dat het overvloeit van content. Ten eerste zijn er de submissies die veel experience geven. Bij deze serie zijn het vaak fetchquests die je van A naar B en weer terug laten lopen. Helaas zit dit ook teveel in de hoofdmissies, dat onnodig langer maken van de game voelt in dit geval echt overbodig. Dit keer zijn een paar van die submissies overigens haast essentieel. Ze diepen namelijk de nieuwe hoofdpersonen nog meer uit door bijvoorbeeld stukken van hun verleden te onthullen.

Net als in voorgaande delen zit het spel helemaal vol met optionele minigames. Drieentwintig in totaal, ze variëren van bowlen, golfen en blackjack tot pachinko, shogi en karaoke. Het zijn spelletjes die je waarschijnlijk ook gratis terug zou kunnen vinden op internet, doch geïnjecteerd met de charme van Yakuza. Bij de meeste zijn de mechanieken simpel, maar je kunt je er volledig in verliezen en ze zorgen daardoor voor een leuke afwisseling van het hoofdavontuur. Kijk maar niet raar op als je je beseft dat je tien uur hebt zitten mahjongen.

Conclusie
Een Japans misdaaddrama, een sandbox-RPG en een minigame collectie. De ziel van het spel verbindt al deze onderdelen met elkaar en maakt van het geheel een geweldige game. De hoofdpersonages zijn daadwerkelijk mensen die je gaat liefhebben. De cutscenes zijn als een goede film heerlijk om naar te kijken. De gameplay innoveert niet, maar brengt net aan genoeg afwisseling. Dit geheel is zo goed dat de minpunten te verwaarlozen zijn. Yakuza 4 is een 5-sterren sushigerecht.