Total War: Shogun 2

Eigenlijk zijn al deze punten in Total War: Shogun 2 aangepast. De AI is behoorlijk verbeterd, zo reageren ze vloeiend op alles wat er gaande is op het scherm en hebben ze nu wél eens opgelet op school. Helaas zijn de domme jongetjes van de klas ook nog steeds aanwezig in het leger. Het was voor mij altijd een makkelijke manier om een kasteel aan te vallen in het nieuwste deel in de Total War-serie. Eerst mijn boogschutters voor een kasteel laten staan en deze op een groep laten schieten die aan de kasteelmuur stonden. Vaak reageerde de AI hier pas heel sloom of zelfs niet op en zodoende waren er al een aantal honderd man dood voordat je ook maar echt begon.  

Master of puppets
Het meeste van mijn speeltijd was ik zowaar niet bezig op het slagveld maar in de World Map. Ik vond het enig om mijn steden te upgraden en mijn zielige burgers ook eens te voorzien van een bordje rijstepap. Het onderhandelen met andere clans werkt nu ook een stuk vloeiender en zij zullen niet zo snel meer komen met extreme eisen om een oorlog te voorkomen. Al had ik nu soms wel het gevoel dat de AI iets te soepeltjes was. Misschien lag het net aan de betreffende clan, maar na één veldslag kreeg ik al een vrouw en een paar duizend gouden munten aangeboden in ruil voor vrede. De Chosokabe Clan is van vrouwenhandel helemaal niet gediend dus besloot ik alle steden van hen maar helemaal af te branden, hoezee.

De singleplayer biedt ook dit keer weer weken of maanden speelplezier, maar de focus ligt nu voor het eerst ook wel op de online-mogelijkheden. Naast de standaard potjes die je online kunt spelen is er nu ook een co-op campaign. Deze werkt bijzonder goed en is met de juiste kompaan erg leuk om te spelen. Het is namelijk erg belangrijk met wie je dit doet, want snel is een game als Shogun 2 totaal niet dus het is het fijnst als je dit met een vriend(in) doet met wie je dan ook spreekt via Skype of iets dergelijks.

Grafisch gezien is de game echt een pareltje. De game vraagt om een behoorlijk goede PC, maar wanneer deze onder je bureau staat kan je ook echt laten zien wat die in huis heeft. Het spel laat zomaar 20.000 extreem gedetailleerde mannetjes in beeld zien met daaromheen nog mooie omgevingen en strakke animaties. Wel vreemd is dat bij de launch van de game een aantal grafische opties nog uistonden zoals de AA, deze zijn via een aantal mods al wel aan te zetten, maar iets officieels moet nog komen van Creative Assembly zelf.

Conclusie:
Total War: Shogun 2 is misschien wel de beste game uit de serie en dat zegt zeker wat. Een serie die bekend staat om zijn stabiele kwaliteit (uitzonderingen zoals Empire daargelaten) gooit er elf jaar na het origineel toch nog behoorlijk wat toeters en bellen uit de kast om ervoor te zorgen dat er iets speciaals in de winkels ligt. Als ik nu aan Shogun 2 denk, dan denk ik vooral aan emotie. De band die ik met mijn Daimyo en mijn ninja had komt in bijna geen enkel ander spel voor en je sippe gezicht kan je echt uit de kast trekken als één van de leiders uit jouw clan dood gaat. De AI laat soms nog een steekje vallen, maar is ten opzichte van vorige Total War-games een stuk slimmer geworden. Samen met de goed uitgewerkte World Map voelt deze game als een geheel en ook nog eens een waar heel goed over is nagedacht. Alles wat in de game gebeurt is leuk om te spelen en je krijgt al snel met dit spel dat je om vier uur ’s nachts nog een keer verslaafd op het knopje drukt met de gedachtegang: ‘Nog echt maar één rondje’.