Medal of Honor: Warfighter

In 2010 kwam Medal of Honor terug van lang weggeweest. Het was niet zo’n daverend succes als iedereen had gehoopt, de game was oké maar duidelijk niet meer dan dat. EA probeert het dit najaar weer met de hopeloos slechte subtitel: Warfighter. Is dit de terugkeer van de ooit zo prachtige Medal of Honor-serie?

Met de voorkennis dat dit een realistische FPS zou zijn en met de gedachte dat EA gebruik heeft gemaakt van echte mariniers om het verhaal in elkaar te zetten, had ik goede verwachtingen. Een wat grauwere shooter die niet wordt aangedreven op ADHD is wel eens een fijne afwisseling. Wat zat ik ernaast.

Dit is namelijk de meest lachwekkende en slechtste campaign mode die ik in het afgelopen decennia heb gespeeld. Het lijkt gemaakt te zijn door een puber van veertien met ADHD en woedeproblemen en het slaat gewoon werkelijk nergens op. Om een voorbeeld te geven: in het eerste uur van de verhaallijn blaas je een half eiland op, schiet je honderden mensen dood, ben je een kwartier een stad overhoop aan het rijden in een auto, moet je heli’s uit de lucht schieten, bestuur je een drone met een machinegeweer en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Er zit totaal geen lijn in. Als dit als een realistische game moet worden gezien dan heb ik grote vrees voor het verdere bestaan van het FPS-genre.

Easy as 1-2-3
Ook is game nog eens belachelijk makkelijk. Ammo nodig? Geen probleem, de vijanden hebben dat in groten getale op elke hoek van de straat staan. Ondertussen krijg je de meest brute guns tot je beschikking waarmee je al het vijandelijk gespuis te makkelijk tot pulp schiet. Het grappigste van dit allemaal moet nog wel het verhaal, en dan vooral de cutscenes, zijn. Tussen al het overdreven drukke schieten door kijk je naar filmpjes die heel erg persoonlijk en emotioneel moeten zijn. Het gaat over een marinier die graag zijn vrouw en dochter wil zien (lelijkste dochter ooit, no joke) maar bijna doodgaat bij een bomongeluk. Hierdoor beginnen vrouw en kind te huilen en komen ze weer samen. Het is absoluut geen tranentrekker, integendeel zelfs. Het is komisch om te zien hoe slecht deze filmpjes in elkaar steken en het past totaal niet bij de rest van de game.

Er valt bijna niks goeds te zeggen over de singleplayer, misschien als een willekeurige Call of Duty-game nog te rustig voor je is kun je kijken naar dit spel, maar het is ook gewoon niet leuk. Bugs, glitches, het ontbreken van enige recoil op een geweer, het lijkt allemaal nergens op. Als je als ‘tussendoortje’ een autoachtervolging moet doen, is het niet de bedoeling dat je bijna twintig minuten aan het rijden bent. Een drama.

Wat een multiplayer!
Maar waar de shooter van tegenwoordig om draait is de multiplayer en natuurlijk bevat Warfighter dat ook. Hier wordt de game niet veel beter. Bugs, glitches en lag voeren de boventoon op dit moment.  Tevens is het hier grafisch een zooitje. Mag de game er nog leuk uitzien tijdens het verhaal, in de multiplayer wordt het een lelijke grauwe bende. Ook zijn de modes alles behalve duidelijk. Je kiest van tevoren een nationaliteit en met welke soldaat je wilt vechten. Als een trotse Hollander koos ik natuurlijk voor de Duitser, maar dit heeft totaal geen invloed op de game. In verschillende modi kwam je toch weer uit op een willekeurig poppetje met wie je moet schieten. Terwijl ik koos voor de Duitser was ik in mijn eerste potje aan het vechten als een Zweedse marinier. Uiteindelijk gaat het natuurlijk ook om het knallen en niet met wie je speelt, maar het is weer onnodige opvulling dat tevens niet goed werkt.

De maps zijn op zijn best gezegd matig te noemen en bieden veel te weinig mogelijkheden. Op sommige plekken kun je maar maximaal twee kanten op, waardoor je bijna altijd bij het spawnen al dood wordt geschoten. Tel daarnaast nog de eeuwige bugs op zoals spelers die door muren gaan, het willekeurig doodgaan van je eigen persona en granaten die je doden, ook al je ben je buiten hun bereik, dan heb je te maken met een game die we maar snel moeten vergeten. Tot op heden is er ook nog veel lag en disconnectie te vinden op de Xbox 360-versie, dus dat is ook geen voordeel.

Conclusie:
Heb je echt zin in een shooter die kant noch wal raakt? Wil je echt een shooter spelen die zo vol zit met matige adrenaline dat je er gillend gek van wordt? Dan is Medal of Honor: Warfighter een topspel voor jou! De rest kan deze shooter met een gerust hart laten liggen. De singleplayer is dramatisch slecht en de bijbehorende cutscenes zijn gewoon zo slecht dat ze grappig worden. De multiplayer is het ook niet geworden. Glitches en lag, maar vooral de matige maps en de matige spelmodus doen de game meer kwaad dan goed. Een van de slechtste shooters van de afgelopen jaren.

Gespeeld op Xbox 360, ook verkrijgbaar voor PlayStation 3 en Windows.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.