Game: Crysis 2

Een stad als New York schreeuwt om meer gameplay op verticaal niveau. Vijanden bevinden zich niet alleen voor of achter je, maar ook boven en onder je. De dynamiek die hierdoor ontstaat, verplicht je om continu met je omgeving bezig te zijn en in beweging te blijven. De game stimuleert je continu om je eigen inschattingsvermogen te gebruiken en niet enkel te teren op de krachten van de nanosuit. Aan het eind van een level voel je je niet alleen een supersoldaat vanwege het pak, maar ook vanwege je eigen vaardigheden. Vijanden zijn slim en zijn niet bang om je van alle kanten te benaderen. Het is alleen jammer dat ze zo nu en dan als idioten in hetzelfde rondje blijven rennen en tegen muren oplopen. Ik heb enkele keren vol verbazing staan kijken naar soldaten die een muur of de rand van een trap aanrandden.

De alien-invasie doet iets met de nanosuit. Je sprokkelt punten bij elkaar door cellen van aliens te absorberen, welke je in kunt zetten voor upgrades. Deze upgrades sluiten in grote lijnen aan bij de speciale krachten, maar bieden minimale verbeteringen. Dit is jammer, want ik had gaandeweg graag gezien dat de hoofdspeler steeds sterker zou worden. In plaats daarvan komt dit enkel terug in je eigen verbeterde vaardigheden. Naast je nanosuit zijn ook je wapens te voorzien van een flink aantal uitbreidingen. Vrijwel alle wapens kunnen voorzien worden van een suppressor, verschillende vormen van secundaire munitie en een scala aan scopes. Verwacht geen arsenaal waarbinnen je elk wapen evenveel gebruikt als elke andere. Je zal al snel een voorkeur opgebouwd hebben op basis van je speelstijl en hier bij blijven.

De presentatie van Crysis 2 is in één woord fenomenaal. De game is net als zijn voorganger een grafisch wonder. De belichting in de game is schitterend met een zon die langs de wolkenkrabbers van New York schijnt, bomen en pilaren die het zonlicht opbreken en kabbelend water dat het zonlicht oogverblindend weerkaatst. Elke omgeving is rijkelijk gevuld met objecten en gedetailleerde texture. Zo nu en dan blijft een vijand boven de grond zweven of vliegen kogels ietwat onrealistisch door objecten heen, waardoor je enigszins los wordt gescheurd van het realisme in de game. Iets meer vernietiging had de omgevingen meer dynamiek gegeven, maar Crytek lost dit prima op met heen en weer zwiekende boompjes en de vele oppakbare en verplaatsbare objecten. De orkestrale muziek draagt bij aan de fenomenale presentatie van de game. De muziek start op de goede momenten en bouwt de spanning flink op. De muziek overheerst nooit en is voldoende aanwezig om spelers naar het puntje van de stoel te trekken. De ingesproken stemmen zijn overtuigend, maar de soldaten gebruiken sommige zinnen net iets te vaak. Hier had Crytek iets meer varianten voor in kunnen laten spreken, maar gelukkig stoort het weinig.

Crysis was een singleplayer-ervaring. Crysis 2 ken een iets langere singleplayer-ervaring met zo'n elf uur op mijn klok. Met Crysis 2 voelde Crytek de verplichting om een multiplayer-modus toe te voegen om de speeltijd een flinke boost te geven. In de multiplayer-modus heeft elke speler een nanosuit aan en zal je ondervinden hoe het is om tegen soortgelijke soldaten te vechten. De game kent een vorm van progressie door een upgrade-systeem waarbij spelers hun punten in kunnen zetten voor upgrades op het gebied van krachten en wapens. Tijdens de matches kunnen spelers perks verdienen die in een aantal gevallen gebonden zijn aan de map die gespeeld wordt. De multiplayer van Crysis 2 is sterk, maar doet op de nanosuit na weinig nieuws. De krachten die gebruikt worden zijn voornamelijk de cloak en de nanovisie, waardoor veel spelers dezelfde speelstijl uit de singleplayer doorzetten naar de multiplayer. De balans in de krachten is hierdoor ver te zoeken en dit maakt veel matches hetzelfde.

Conclusie
Crysis 2 is een ijzersterke shooter geworden die de verwachtingen in weet te lossen. De, naar shooter-maatstaven, lange singleplayer zal je van begin tot eind kunnen boeien met schitterende omgevingen waarin je naar hartelust aan de slag kunt met de krachten van de nanosuit. De strenge leercurve en onvergeeflijke vijanden doen je niet een oproep op je krachten, maar ook op jouw vaardigheden als gamer. De presentatie van Crysis 2 is ongekend met sterke graphics en heerlijke muziek. De multiplayer-modus is leuk om te spelen maar kent nog enige problemen in de balans en doet niet bijzonder veel nieuws. De AI laat soms te wensen over en de upgrades van de nanosuit zijn nog iets te subtiel, maar dit zijn slechts kleine puntjes die gelukkig weinig afbreuk doen aan de totale ervaring.