Child of Eden

Exclusief voor Xbox 360

Eens in de zoveel tijd verschijnt er een game die eigenlijk geen game is. Een interactieve ervaring die geen game genoemd kan worden. Een rustgevende en toch intensieve periode van soepele bewegingen waar gamen niet aan te pas komt. Child of Eden is zo'n game.

Gamers die de game Rez hebben ervaren, zullen wellicht bekend zijn met de bovenstaande beschrijving. De makers van Rez hebben wederom alles uit de kast getrokken met Child of Eden. Het verhaal wordt kort toegelicht in de introductie van de game. Internet is geëvolueerd en een virtuele persoonlijkheid is gemaakt door de mens. Om wat voor reden dan ook moet deze persoonlijkheid, de Child of Eden, gered worden.

Wanneer we Child of Eden toe moeten wijzen aan een genre gaan we voor een on-rail-shooter in de eerste persoon. Deze beschrijving zou de game echter weinig eer aan doen. Je zal weliswaar projectielen afvuren, maar doden doe je niet. Enkel purifiëren is het doel. Je bevrijdt de vijanden in de wereld van het vijandige, het onpure. Om meteen met de deur in huis te vallen: Child of Eden is een korte game. Goede spelers zijn binnen een enkele uren door de levels heen. Gelukkig is Child of Eden een goed herspeelbare ervaring. Het halen van hogere scores zal voor vele spelers een prikkel zijn om terug te grijpen naar de game.

De game is te spelen met een controller, maar spelers die de beste ervaring willen, gebruiken Kinect. Child of Eden laat voor het eerst zien hoe soepel en accuraat Kinect kan zijn en zet een voorbeeld voor alle toekomstige Kinect-games. Met de rechterhand beweeg je over de onpure delen van je vijanden heen. Deze delen worden gemarkeerd. Met een snelle handbeweging richting het scherm, schiet je projectielen naar alle gemarkeerde delen. Hoe meer delen je markeert en tegelijkertijd puur maakt, hoe meer punten je krijgt. Kom je vijanden tegen die niet zo gemakkelijk neer te halen zijn, dan gebruik je de linkerhand voor een ander wapen.

De voornaamste reden om Kinect niet te gebruiken en voor een controller te gaan, is de feedback die je krijgt via vibratie. Het is vaak erg druk op het scherm en dan is het niet altijd te zien of je alles goed gemarkeerd hebt. Feedback van de controller is in dit geval een handigheid. Toch prefereer ik Kinect. Per level ben je ruim een half uur sierlijk aan het zwaaien met je armen en Kinect neemt alles perfect over. Dit soort controls maakt het dat je meer verweven raakt met een game dan ooit tevoren.

Naast de controls spelen muziek en graphics een grote rol in Child of Eden. Zoals ik aangaf, wordt het erg druk op het scherm, maar de balans tussen vormen en felle kleuren raakt nooit zoek. Alles onderscheidt zich van elkaar en alles is dynamisch. Dit wil zeggen dat jij de dirigent bent voor veranderingen op het scherm, zowel grafisch als muzikaal. Vijanden purifiëren en het binnenhalen van powerups houdt de muziek constant in beweging. In Child of Eden speel je geen levels, je componeert ze.

Conclusie
Child of Eden is met gemak de beste game voor Kinect tot nu toe. De on-rail shooter is meer dan een game, het is een ervaring die ik bij alle eigenaren van Kinect kan aanraden. De techno-muziek, de continue drukte op het scherm en het sierlijke gezwaai met je armen maken je een gelukkig gamer. Hoewel de game in de eerste instantie niet voor iedereen weggelegd lijkt te zijn, is wegleggen in de andere zin van het woord erg moeilijk nadat je Child of Eden ervaren hebt.