Harry Potter en de Halfbloed Prins

Al sinds vele jaren ben ik een gematigd Harry Potter-fan. Ik haal de Engelse boeken op hun releasedatum in huis en lees ze een of twee keer en dat was het dan. Ik vind de wereld en de mystiek aardig, maar de manier waarop er commercieel mee wordt omgesprongen wat minder. De eerste films gingen nog, maar de vierde was echt een absoluut gedrocht, alleen omdat David Yates het vijfde deel niet regisseerde werd die nog gered van de ondergang. De games heb ik me eigenlijk nooit echt aan gewaagd,
ze zijn immers gericht op een veel jongere doelgroep. Nu werden de boeken wat donkerder en grimmiger naar het einde toe en dus de games ook, Harry Potter en de Halfbloed Prins is zelfs 12+. Wellicht kan de game me nu dan toch bekoren?

In dit zesde deel uit de serie vertrekt Harry voor ook de zesde keer naar Hogwarts (ik zal in deze review de Engelse benamingen gebruiken), ditmaal in de wetenschap dat het er allemaal niet veiliger op is geworden. Lord Voldemort is terug en overal in Engeland is de pleuris uitgebroken. Om de veiligheid van de studenten te garanderen staat Hogwarts onder controle van Aurors naast de al standaard beveiligingen die het kasteel rijk is. Op het eerste gezicht lijkt alles verder normaal, maar dit jaar zal een bijzonder jaar worden. Zonder al te veel te spoilen voor diegenen die de boeken niet gelezen hebben kan ik wel vertellen dat Harry wederom liefde zal vinden, maar ook veel verdriet zal hebben.

Het begin van de game is een kennismaking zoals we deze kennen. Luna Lovegood zal je even kort de besturing uitleggen en aangeven wat zogenaamde Crests zijn die je kunt sparen. Vervolgens treed het verhaal in werking en kan de game echt beginnen. HBP is opgedeeld in grofweg twee segmenten: het verhaal en de minigames eromheen. Het verhaal is uiteraard gebaseerd op de film, niet op het boek en wordt dus allemaal wat beknopter en soms zelfs totaal anders gebracht dan de lezers het zullen kennen. Op zich niet erg, al wordt er tegen het einde wel een grove fout gemaakt in dat opzicht. Waar in de boeken namelijk meermalens herhaald worden dat Apparaten op Hogwarts niet mogelijk is doet Dumbledore dat maar even wel. Er is geen enkele reden voor deze plothole en het staat wat slordig, zeker als je ziet hoe het verhaal daarna verder gaat is de actie niet bepaald logisch.

Het eerste dat me opviel aan HBP en wat ik toch wel raar vond is dat niemand van de filmcast zijn stem heeft geleend voor deze game. Het is iets dat we langzaam gewend zijn geraakt bij filmgames, maar waarschijnlijk om kosten te besparen is er voor gekozen om anderen dit te laten doen. Nu kloppen de stemmen wel bij de personages en het is in dat opzicht geen ramp, maar ze brengen de emoties die ze soms moeten vertoklen slecht over en het zal de fans van de films toch wel teleurstellen. De gezichten kloppen verder wel gewoon en zien er erg herkenbaar uit, dus dat compenseert wel weer wat.