Puzzle Kingdoms

Puzzle Kingdoms is het vervolg op Puzzle Quest, een gelijksoortige game waarbij RTS- en RPG-elementen gemixt werden in een puzzelgame. De game werd redelijk positief ontvangen wat me wat enthousiaster kreeg voor deze versie. Na de lichte schok te boven te zijn gekomen van de visuele stijl van de game ging ik me richten op dat wat er toe deed, het puzzelen. De wereld waarin je speelt is onderverdeeld in verscheidene koninkrijken die allemaal lijden onder hongersnood. Dit komt door verschillende magische dozen die de negatieve eigenschappen van het volk uitbuiten. Goblins zijn bijvoorbeeld extreem lui en de ogres willen alles voor zichzelf hebben. Als leider van een klein dorp ga je proberen de wereld te redden en dat doe je door elk volk te onderwerpen. (Zou het verhaal geïnspireerd zijn door de regering Bush?)

Elk koninkrijk bestaat uit een aantal steden en dorpen. Deze kun je met je leger aanvallen waarna het puzzelen kan beginnen. Het concept van de game is vrijwel identiek aan dat van Puzzle Quest, alleen nu draai je de blokjes niet, maar verschuif je hele rijen. Het doel is nog steeds om drie of meer blokjes van dezelfde kleur bij elkaar te brengen. Dit levert, bij gebrek aan een passender woord, mana op voor je soldaten of je hero. Als ze eenmaal genoeg mana verzameld hebben, kunnen ze de vijand gaan aanvallen. Elke soldaat heeft zijn eigen manasoort en afhankelijk van hoe sterk ze zijn, hebben ze meer of minder mana nodig. Je held valt daarnaast niet direct aan, maar heeft spreuken om het spel te beïnvloeden. Zo kan hij direct schade doen aan de vijand, je eigen soldaten genezen of de puzzel aanpassen.

Waar ik me in het begin van de game stevig aan zat te ergeren was de toevalsfactor. Als je namelijk een combinatie maakt van drie of meer gelijkwaardige blokjes verdwijnen deze en komen er nieuwe blokjes voor in de plaats. Deze worden willekeurig bepaald en ik heb echt meerdere malen meegemaakt dat mijn vijand een combinatie maakte, waarna een nieuwe combinatie viel, waarna direct nog een nieuwe combinatie viel en daarna nog eens. Deze situatie vervolgens in mijn voordeel beslissen werd schier onmogelijk, omdat ik gewoon plots op een enorme achterstand zat. Dit gebeurde natuurlijk ook wel eens in mijn voordeel, maar dat verhindert niet dat toeval in het begin van het spel een veel te grote rol speelt. Later zul je meer items hebben, waardoor je meer op eigen kracht speelt, maar nog steeds blijft toeval veel bepalen. Zo heb je al vrij snel een schild dat in 20% van de gevallen schade tegenhoudt. In één gevecht werd mijn schade vier van de vijf keer tegengehouden. Statistisch mogelijk, maar wederom maakt toeval dan veel te veel verschil. Het is een puzzelgame immers, geen gokspel.

Gelukkig komt er later in het spel wat meer diepgang. Door koninkrijken te veroveren krijg je namelijk de mogelijkheid om met variaties op de standaard puzzel nieuwe units, spreuken en items vrij te spelen. Deze kun je dan weer op een tactische manier inzetten om zo je overwinningskans te vergroten. Ik vermaakte me ook veel meer met deze puzzels waar ik geen tegenstander had. De geluksfactor is daar namelijk te verwaarlozen, waardoor je echt zelf een uitdaging hebt, zonder dat die door toeval beïnvloed wordt. Het gaat er dan vooral om slim te werk gaan en vooruit te denken over hoe je het beste je bord leeg kunt spelen. De afwisseling die ze bieden is ook broodnodig, want de hele tijd ben je bezig met dezelfde puzzel oplossen en dat gaat na verloop van tijd gewoon vervelen. Een echte uitdaging komt er niet in, het speelt van begin tot eind hetzelfde wat het geheel erg eentonig maakt. Jammer, want er zijn zeker mogelijkheden om het puzzelen zelf ook uitdagender te maken naarmate je verder komt.