Guitar Hero: World Tour

Morthill
Uiteindelijk draait Guitar Hero: World Tour natuurlijk om één ding en dat is samen met een groep vrienden een leuk avondje beleven en daar is de game zeker geschikt voor. Dankzij de nieuwe beginnermode kan zelfs de meest toondove en ritmegestoorde persoon de nummers doorkomen. Het is wel belangrijk dat iedere speler ook daadwerkelijk op het niveau speelt dat hij of zij aankan. De game kent anders dan Rock Band namelijk geen manier om een falende medespeler te redden. Er hoeft dus maar één iemand te falen en de hele band faalt. Een opvallende keuze, want het haalt je snel uit het spel en bederft zeker met een grote groep die langzaam dronken wordt het speelplezier. Speelt iedereen eenmaal op het goede niveau dan is er eigenlijk niks wat een leuk avondje in de weg kan staan. De soundtrack bevat genoeg variatie om bijna iedereen te plezieren en elk instrument is weer op zijn eigen manier leuk om te spelen.

Leuk is ook dat iedereen zijn eigen rocker en instrumenten kan ontwerpen. Het gaat niet zo diep als bij bijvoorbeeld Saints Row 2 en dat is maar goed ook, het moet natuurlijk wel goed toegankelijk zijn. Je wilt niet dat je met vrienden bij elkaar komt en vervolgens eerst een uur bezig bent met het finetunen van ieders karakter. In een paar minuten heb je een leuk karakter naar je eigen smaak. De instrumenten kun je ook maken als je daar zin in hebt. De mogelijkheden hierbij gaan ook erg diep, maar je kunt probleemloos in een minuutje een gitaar in elkaar zetten en een leuke drumkit erbij maken. Persoonlijk had ik het wel leuk gevonden als je wat meer kledingmogelijkheden had gehad. Er zit best wat in de game, maar er ligt toch een enorme nadruk op punk en rock, waardoor je weinig mogelijkheden krijgt om zelf wat aan te klooien. Het was leuk geweest als je ook je eigen kleren kon ontwerpen door wat leuke logo\\\'s op shirts te plakken of iets dergelijks.

De grootste vernieuwing in dit deel is echter de muziekstudio waarmee het mogelijk is om compleet je eigen muziek te ontwerpen. Net als met het ontwerpen van levels in LittleBigPlanet gaat hier enorm veel tijd in zitten wil je het goed doen en ik heb daar absoluut het geduld niet voor, maar voor mensen die zin hebben om hun innerlijke Mozart los te laten is die mogelijkheid er wel. Er is inmiddels ook flink wat te downloaden en er zijn ook wat zelfgemaakte nummers meegeleverd. Deze verschillen van extreem waardeloos tot best vermakelijk. Je zult niet snel de nieuwe nummer 1 hit terugvinden, maar je kunt je er vast mee vermaken. Ik vind het leuker om juist de bekende muziek na te spelen, maar ieder zo zijn ding.

Helaas is niet alles positief aan World Tour. Een paar dingen heb ik al genoemd maar de voornaamste is wellicht niet helemaal eerlijk om te noemen. Ondanks alles biedt de game namelijk weinig vernieuwing op het gebied van gameplay. Het afwerken van concerten naar je eigen keuze is leuk, maar het doet je realiseren dat dit pas het topje van de ijsberg is. De game moet je namelijk het gevoel geven hoe het is om van kleine rocker een rockgod te worden, maar die beleving krijg je geen moment. De mogelijkheid om echt een carrière af te werken, waarin je echt te maken krijgt met zaken als sponsors, publiek, cd\\\'s en tournees is er één die de game zeker veel gaver zou maken. Het blijft nu gewoon het afwerken van nummers tegen verschillende achtergronden, maar wat meer binding met het karakter en de band die je maakt zou erg gaaf zijn. Hopelijk neemt RedOctane dit mee in het volgende deel welke waarschijnlijk eind 2009 op de markt zal verschijnen, het zou de game echt afmaken.