Guitar Hero: World Tour

Er rust volgens mij een vloek op mij. De gamegoden hebben beschikt dat Guitar Hero voor mij geen leuke en gemakkelijke ervaring mag zijn, maar eentje waar ik echt moeite voor moet doen. Niet omdat mijn oog-hand coördinatie niet goed is, maar ik trek kapotte instrumenten aan. Zo was de gitaar die ik bij Guitar Hero 2 kreeg een met een kapotte whammybar, iets dat deels gerepareerd kon worden via een softwareupdate. Nu met World Tour lijkt de vloek nog harder toe te slaan. Niet alleen liet mijn eerste drumkit het afweten, ook mijn tweede drumkit weigerde fatsoenlijk dienst en zelfs mijn eerste gitaar begon kuren te verlopen na verloop van tijd. Nu zal je denken, is de kwaliteit van de instrumenten dan zo slecht? Nee, gelukkig niet. 99,99% van de instrumenten functioneert probleemloos, het lijkt mijn lot te zijn om net die paar instrumenten te vinden die net niet willen. Maar ik laat me niet tegenhouden door technische mankementen. Ik heb uiteindelijk toch de mogelijkheid gekregen om de game tot in detail te testen, het lange wachten heeft er wel voor gezorgd dat ik de singleplayer al tot in detail had doorgespeeld en dus nog beter een review kan schrijven.

Guitar Hero: World Tour is het antwoord van RedOctane en Activision op Rock Band van Harmonix en MTV. Niet alleen zul je je nu moeten richten op het goed spelen van het gitaarspel van een hoop rocknummers, je mag je nu ook gaan bezighouden met het goed zingen en drummen van de muziek. Voor dit deel zijn er dan ook wat nieuwe instrumenten toegevoegd en heeft de gitaar weer een flinke update gehad. Anders dan in Rock Band bevatten de drums van Guitar Hero niet vier, maar vijf pads waar je op mag slaan naast de basedrum. Ze zitten ook niet naast elkaar, je hebt twee hoge en drie lage drumpads. De gitaar is wat groter gemaakt dan zijn voorgangers, waardoor hij wat beter in de hand ligt. De strumbar is flink verbeterd en het aanslaan van \"noten\" gaat dan ook veel beter dan voorheen. Ook de whammybar werkt nu nog beter. Speciaal voor de echte experts is er ook een touchbar toegevoegd. Deze zit hoog op de nek van de gitaar en zorgt dat je snelle rifjes kunt spelen door simpelweg met je vinger eroverheen te glijden. De microfoon is weinig bijzonders over te vertellen. Hij is niet draadloos, maar aangezien dat het enige bedrade instrument is, heb je daar weinig last van.

Het probleem met World Tour is dat de game zo veel groter is dan zijn voorgangers dat het lastig is om ergens te beginnen. Niet alleen zul je namelijk weer concerten gaan afwerken, je kunt tot in detail je eigen karakters ontwerpen en hun instrumenten, de onlinemode is flink uitgebreid en er is een enorm uitgebreide mogelijkheid om je eigen muziek te maken. Laten we beginnen met de carrièremode. Deze is wat anders ingericht dan we gewend zijn. Je wordt niet langer verplicht een aantal concerten in een vaste volgorde af te spelen, je kiest nu zelf waar je gaat optreden. Dit is wel een beetje beperkt zodat je niet gelijk op Times Square tijdens New Years Eve mag optreden, maar je hoeft ook niet meer alle andere concerten af te werken voor je daar wel mag spelen. Je hebt verschillende carrières afhankelijk van of je als band speelt, leadgitaar, bassgitaar, zang of drums. Waar het ene nummer namelijk erg toegankelijk is voor zang kan deze vrij uitdagend zijn voor de gitaar of drums. Zo wordt de moeilijkheidsgraad altijd goed opgebouwd. Het nadeel hieraan is dat je niet met een band verder kunt waar je in je eentje gebleven was of andersom.

De soundtrack die je mag afwerken is groot voor Guitar Hero-begrippen. Je hebt een mooie 85 nummers die je mag gaan doorspelen, verschillend van lekkere metal tot simpele popmuziek. Het maakt ook niet uit of je meer van drums of van gitaar houdt, voor ieder zijn er genoeg nummers om een leuke uitdaging te bieden. Een groot nadeel is wel dat er genoeg nummers tussen zitten waarbij voor een van de spelers gewoon weinig te doen is. Nummers waarbij vrijwel niet gezongen wordt of waar de bassgitarist niks hoeft te doen zitten er best veel in ten opzichte van de andere instrumenten en dat is erg jammer. Positief is dan weer, als is dat natuurlijk persoonlijk, dat de soundtrack echt fantastisch is. Ik ben heel weinig nummers tegengekomen waarvan ik echt dacht dat ze vervelend waren om te spelen en dat kwam bij vorige delen toch echt vaak voor. De echte die-hard fans van de serie moeten wel opletten, er zitten namelijk bar weinig nummers in die qua moeilijkheidsgraad op het niveau van deel 3 zitten. Als je die game hebt kunnen uitspelen op expert zul je weinig uitdaging vinden in World Tour.