God of War: Chains of Olympus
God of War kwam in 2005 uit voor de Playstation 2 en zette je in de schoenen van Kratos. Met zijn kettingen aan zijn armen slachtte hij heel wat vijanden af en wist zo de God of War te worden. Twee jaar later kwam deel 2 uit, waar alle mindere stukken uit het eerste deel verwijderd waren en een nog groter cinematografisch spektakel werd neergezet. En dan zijn we nu aangekomen bij God of War: Chains of Olympus, gemaakt door Ready at Dawn studios, die al eerder het succesvolle Daxter afleverden. Zijn ze er in geslaagd Kratos naar de PSP te brengen?
Voordat ik een volmondig \'ja!\' geef, eerst nog even een lesje God of War 101. God of War is een hack \'n slash. Met het vierkantje doe je een lichte aanval, met het driehoekje een zware en met het rondje een grijpaanval. Door achter elkaar op de knoppen te rammen maak je mooie combo\'s. Als je genoeg vijanden naar de hel hebt gestuurd, kan je je wapens upgraden om zo nog meer schade en combo\'s te kunnen uitvoeren. Dit wordt af en toe onderbroken door een leuke puzzel en wat timed button sequences. De game wordt dan ook vooral bejubeld omdat alles zo soepel loopt. Animaties glijden moeiteloos in elkaar over, combo\'s vloeien er uit en het vechten is lekker pittig.
Volmondig ja! De game begint in Attica, waar Kratos wat Perzen aan het afmaken is, nog voor de gebeurtenissen van deel 1. Wat meteen opvalt is dat er weinig lijkt ingeleverd te zijn van de GoW formule. De actie spettert aan alle kanten van het scherm af, de animaties lopen nog steeds vloeiend en de game is waarschijnlijk de mooiste PSP game tot nu toe. Er zijn geen framedrops te vinden, en de vaste camera (die overigens niet ergerlijk is) laat alles van zijn mooiste kant zien. Je gooit er combo na combo uit, verslaat wat eindbazen, lost wat puzzels op en dan ..
.. is de game afgelopen. Ik heb de game in ongeveer vijf uur uitgespeeld. Veel mensen zullen nu zeggen \'Wat? Daar betaal ik geen 50 euro voor!\' Nou ben ik misschien in een bevoorrechte positie omdat ik niet voor de game betaald heb, maar het is het toch waard. De game is met gemak de spectaculairste game die je nu op de PSP kan vinden. Er zitten geen lange, saaie stukken in, maar alles loopt lekker in elkaar door. Waar in God of War 1 de combat na een tijdje erg repetitief leek te worden, blijft het je hier boeien. Na de game uitgespeeld te hebben krijg je wat uitdagingen (versla zoveel vijanden met die magie bijvoorbeeld) en natuurlijk de god mode, wat de speelduur meer dan verdubbelt, maar je moet natuurlijk wel zin hebben om de game te herspelen.
Ik vergelijk de game hier erg vaak met de andere versies van God of War, en dat komt vooral omdat de games erg op elkaar lijken. Als je alle delen hebt gespeeld, zul je de combo\'s nog wel kunnen herinneren. Zoals in elke GoW game is er een ander wapen om te gebruiken en wat andere magische aanvallen om te gebruiken. De game is dus weinig origineel, maar het is ook gek om een winnende formule te veranderen. Het vechten in de game is ook gewoon tof. De combo vierkantje, vierkantje, driehoekje gevolgd door een rondje zorgt er voor dat de vijand omvalt, ik hem vastpak en hem snel op gruwelijke wijze afmaak. Soms moet je voor het afmaken nog een timed button sequence doen (snel op bepaalde knoppen drukken) om de vijand af te maken. Het werkt goed en vertrouwd. Het enige wat even wennen is, is het wegrollen, wat natuurlijk niet met de 2e analoge knuppel kan, maar nu met de schouderknoppen moet.
En als ik dan toch moet klagen, is dat er misschien zelfs iets te weinig combat in de game zit. De PSP is natuurlijk wat minder sterk dan de PS2, dus er zijn wat minder vijanden in beeld, maar er zitten veel meer van de puzzeltjes in. De puzzeltjes voelen niet echt origineel aan, er zitten geen echte breinbrekers in en het is vaak niet meer dan een doosje verplaatsen. Het haalt het tempo wel wat naar beneden. Waar ik in de andere games de combat na een tijdje vaak zat werd, had het nu wel wat meer mogen zijn. Daar komt nog bij dat ik van sommige button mash sequences wat kramp in mijn duim kreeg.
Voor de rest is de game goed verzorgd. De bekende stemacteurs verzorgen de stemmen weer, de vechtgeluidjes zijn mooi, de omgevingen blijven de hele game door mooi, de eindbazen zijn lekker uitdagend en het verhaal is ook weer lekker episch. Bovendien heeft deze game de tofste timed button sequence van alle drie de games. Misschien kunnen jullie al merken aan de subtiele ondertoon van de vorige zin dat ik zeer te spreken ben over deze game.
