DVD: Stoned
Regisseur Stephen Woolley probeert het mysterie te ontrafelen in de film Stoned ('The Wild and Wicked World of Brian Jones')
Aangezien het levensverhaal van Jones vrijwel direct begint met het moment waarop hij dood uit het zwembad wordt opgevist, is gelijk duidelijk dat er in de film een hoop flashbacks zullen volgen. En andere "trips" door tijd en ruimte, want de titel Stoned doet zijn dubbelzinnige naam zeker eer aan.
De eerste flashback in de bijna honderd minuten durende film is er één naar drie maanden eerder. Brian Jones (gespeeld door Leo Gregory) krijgt bouwvakker Frank Thorogood (Paddy Considine) op bezoek, die een hoop werkzaamheden aan het landhuis moet gaan verrichten.
Wordt Brian Jones door Stephen Woolley aanvankelijk nog neergezet als een clichématige popster, die zich de godganse dag in zijn immense landhuis tegoed doet aan drank, drugs en vrouwen; de film krijgt meer diepgang wanneer Jones, in een andere prachtig verfilmde flashback, zijn eerste LSD-trip beleeft. Voor wat je dan ziet en beleeft geven de "kijkwijzer-icoontjes" onder deze review je wellicht enige indicatie. De beelden van de trip worden versterkt door de klanken van White Rabbit, dé beklemmende LSD-song van Jefferson Airplane. Een andere scène die het tijdsbeeld van die roerige jaren erg mooi weergeeft is het moment dat het landhuis van Jones van bovenaf wordt gefilmd, terwijl op de achtergrond Lazy Sunday Afternoon van The Small Faces klinkt.
Het grootste compliment dat Stephen Woolley gegeven kan worden is dan ook dat hij het verhaal op prachtige wijze in beeld weet te brengen door de sfeer en diverse cameratechnieken.
Zo vertelt Woolley op de bonusdisc van deze dubbel-dvd dat hij ook daadwerkelijk camera's uit de jaren '60 heeft gebruikt. Ander bonusmateriaal is ondermeer een interview met Brians eerste (ex-)liefje Pat Andrews.
De vele flashbacks maken het verhaal er inhoudelijk gezien echter niet veel duidelijker op. De trip naar Marrakech, destijds "the place-to-be", mag dan wellicht niet ontbreken, het heeft meer weg van een documentaire dan een passende verhaallijn in deze film. Ook blijft het personage van Jones nogal vlak. Zo hoeft de doorgewinterde Stones-fan niet te rekenen op een film waar Jones als muzikant schittert. Er is slechts één mooie muzikale scène: wanneer Frank en Brian op de bodem van het lege zwembad (Jones' latere "graf") aan het jammen zijn.
Keith Richards en Mick Jagger spelen slechts een marginale rol in de film. Dat staat overigens ook duidelijk aangegeven op de fraaie metalen dvd-box. Woolley heeft zich duidelijk meer gericht op de "junkie Jones", en de oplossing van diens mysterieuze dood.
Die oplossing komt er wel, maar ook daar val je als kijker niet van je stoel. Praktisch de hele film is een verslaafde, aftakelende Jones te zien, die zijn klusjesman (en latere moordenaar??) Frank langzaamaan in zijn val mee trekt. Een ander thema in het verhaal dat Woolley wil vertellen; de strijd tussen de arbeidersklasse (Thorogood) en de middenklasse (Jones), komt minder duidelijk uit de verf. De uiteindelijke clou waar het eigenlijk om draait: de dood van Brian Jones, weten we natuurlijk al.
Stoned is dan ook vooral een sfeervolle film die een mooi tijdsbeeld geeft van de late jaren '60, en de ondergang van een getalenteerd popster die op de mytische leeftijd van 27 jaar zal sterven. Spreekt deze romantiek je aan, dan moet je deze dvd zeker aanschaffen. Stoned is echter geen must-have voor de echte Stones-fan. Woolley laat nergens Stones-nummers horen in de originele uitvoering. Dat maakt de soundtrack er niet minder om, want naast Jefferson Airplane en the Small Faces zijn er ondermeer Stones-uitvoeringen van hedendaagse bands als The White Stripes en The Bees te horen.
De verhaallijn is niet briljant, maar vanwege de mooi neergezette sixties-sfeer is Stoned zeker ruim drie sterren waard.
Label: Bridge Pictures Releasedatum: 9 mei 2006 Kijkwijzer:
Waardering: 
Must See/Buy/DoAanraderRedelijkTsjaa...STAY AWAY!!!!
