CD: X-Ecutioners - Revolutions
“Like This” is een een prettig uptempo nummer waar de mij compleet onbekende Annike de raps voor haar rekening mag nemen. De mix van Hiphop, Rock en Elektronica zorgt voor een ijzersterke beat. “C’mon” is een echt turntablism-nummer. Goede scratches op de beat en snelle verandering van beats zorgen ervoor dat je niet meer stil kan zitten. “Skit 2” is minder irritant dan de eerste, maar nog steeds is het de moeite van het luisteren nauwelijks waard.
“Back To Back” is gelukkig weer een goede track. Saigon en Scram Jones flowen in een rustig tempo over een eenvoudige beat, maar zodra Rob Swift gaat scratchen komt het nummer goed los. “Let Me Rock” is een crossover nummer. Rauwe gitaren en vocalen van Start Trouble, gemixt met scratches van de X-ecutioners zorgen voor een herkenbaar geluid, het is goed vergelijkbaar met “It’s Going Down”, de hitsingle met Linkin’ Park van hun album “Built From Scratch”. Ook “The Regulators” zit goed in elkaar; Rock Marcy en Sly Boogie hebben een uitstekend ritme te pakken en Roc Raida laat horen waarom Old School legende DJ Kool Herc hem als zijn enige waardige opvolger ziet.
“Space Invaders” en “Old School Throwdown” zijn beide instrumentale nummers waarbij de draaitafel als enig instrument dient. Space invaders is wat meer op Rock georiënteerd, terwijl Old School Throwdown teruggrijpt op het geluid van begin jaren ’80. Beide nummers laten horen dat de heren ware meesters op hun gebied zijn. Op “Get With It” mag Cypress Hill meedoen. Niet geheel onverwacht is dit een nummer geworden met veel rockinvloeden. Niet iedere Cypress Hill-fan zal daar blij mee zijn, maar deze poging is wat mij betreft heel goed gelukt. “(Even) More Human Than Human” is één van de hoogtepunten op deze cd. Rob Zombie, Slug (Van de groep Atmosphere) en Josey Scott (voorman van Saliva) leveren een zeer sterk nummer af. Dit nummer is één van de beste combinaties tussen Rock en Hiphop die ik ken.
“Skit 3” is wederom een reden om de skipknop op de afstandsbediening in te drukken en snel verder te kunnen met het heerlijke “Sucka Thank He Cud Wup Me”. Dead Prez en Kid Capri maken er een feest van. De beat is niet bijzonder, maar de raps zijn dik in orde. “The Truth” is een lichte tegenvaller; zowel Aasim als Fat Joe vallen wat tegen, dit kan liggen aan de vlakke beat, maar ook de flows van beide heren zijn niet om over naar huis te te schrijven. “ILL BILL” is een uitstekend instrumentaal nummer, waar het gemene lachje van een heks op een zeer aardige manier in verwerkt is. Het laatste nummer “Skit 4” is evenals alle andere skits niet de moeite van het bespreken waard.
