CD: 3x Babygrande
Daarna werd het lang stil rond de groep, maar nu is de groep dan terug met Fire In The Hole. De CD begint bijzonder aardig met de single ‘Who Wanna Be A Star? (It’s Brand Nu Baby!)’. Het is een voor Brand Nubian begrippen zeer vrolijke beat, die wat voortborduurt op tracks als ‘Shinin’ Star’ en ‘Don’t Let It Go To Your Head’ van hun vorige album, Foundation. Sadat X eist direct de aandacht op met zijn herkenbare stem. Qua beats is het misschien niet briljant, maar het is een toch een prettige binnenkomer. Op “Young Son” wordt het duidelijk dat de groep de softe jazztonen waarmee ze doorbraken hebben laten varen. Het is allemaal wat opzwepender geworden. Het is geen slechte track, maar ik heb het idee dat er meer ingezeten had. De gesamplede vrouwenstem is ijzersterk, maar de rest van de beat blijft wat vlak.
‘Where Are You Now’ is een in mijn ogen iets te gelikte track. De beat blijft prettig hangen maar de hook, ingezongen door Starr, is veel te dreinerig. Brand Nubian heeft altijd gebruik gemaakt van soulzangers op hun albums, maar meestal had het een vorm van klasse; iets wat helaas niet gezegd kan worden van dit nummer. Dit is gewoon een eenvoudige R&B-hook waar geen enkele eer aan te behalen is en dat is jammer, want de rest van de track is wel aardig. ‘Just Don’t Learn’ is gelukkig weer een typische Brand Nubian track. Op een rustige en ingehouden beat wordt de problematiek in de achterbuurten besproken en krijgen de eigen bewoners de schuld. De eerste verse van Sadat X verdient speciale aandacht, die is van grote klasse. Starr revancheert zich enigszins voor zijn zwakke optreden op Where Are You Now met zijn bijdrage op ‘Still Livin’ In The Ghetto’. Dit is een track zoals alleen Brand Nubian ze kan maken. Beats en raps die elkaar aanvullen en een hook die het nummer meerwaarde geeft. Ook al is het een zwaar onderwerp met veel negativiteit, er klinkt altijd een vorm van hoop door en dat is knap.
‘Momma’ is een eerbetoon aan de favoriete vrouw van vrijwel iedereen, je eigen moeder. Het is misschien een makkelijke manier van scoren, maar meestal komen de meeste rappers er goed mee weg. Maar hoe sympathiek de intentie ook is, het nummer stelt niet zo heel veel voor. De beats zijn zeker voor Nubian begrippen eenvoudig en het refrein is te klef. ‘Got A Knot’ is een echt skipnummer. De heren begeven zich op een gebied waar ze zich nooit op zouden mogen begeven. Sadat X en Grand Puba kunnen niemand overtuigen op een snel nummer met veel bliepjes en veel stoere praat, dit is misschien wel het slechtste Brand Nubian nummer ooit. Gelukkig is ‘Coming Years’ weer een stuk aangenamer. De beats zijn weer rustig en Sadat X klinkt weer als vanouds overtuigend. Het enige minpuntje is dat het misschien weer wat te gelikt klinkt. ‘Whatever Happenened...?’ is qua beats wel aardig, alleen zijn de teksten wat minder, maar als je daar niet te veel op let is het een zeer behoorlijk nummer.
‘Always Mine’ lijkt vrij op Who Wanna Be A Star, Young Son en Coming Years en klinkt dus niet verkeerd, maar het begint ook wat eentonig te worden. Waar eerdere albums opvielen door diversiteit wordt het nu steeds meer van hetzelfde. Als je het album voor de eerste keren luistert is het niet zo’n probleem, maar als je vaker naar de twaalf tracks luistert begint het toch wat minder te worden. Met ‘Ooh Child’ slaan de heren de plank helaas mis. Een klassieker van Nina Simone verdient beter dan een vlak ingezongen stukje door ene Aisha Mike. Gelukkig wordt de cd wel positief afgesloten met ‘Soldier’s Story’, een uptempo nummer dat als eerbetoon aan alle overleden collega’s dient.
