Game Review: Prince of Persia: Sands of Time

In 1989, een tijd waarin baanbrekende spellen aan de orde van de dag waren, schreef de toen 25-jarige Jordan Mechner een juweeltje: Prince of Persia. Een spel dat zich afspeelde in Persië in de middeleeuwen waarin een dappere prins een knappe prinses moest redden uit de klauwen van een gemene tovenaar. De prins, bestuurd door de speler, bewoog soepel en elegant. Mechners vader schreef de muziek en hij filmde zijn broer om de animaties te maken. Het spel was toen al revolutionair en veel platformspellen hebben door de jaren getracht in de buurt te komen.



Dan, vier jaar later, in 1993 wordt de opvolger uitgebracht: Prince of Persia 2: The Shadow and the Flame. De held uit het eerste deel moet vechten tegen de wraak van zijn tegenstander Jaffar. Wederom moest de prinses worden gered en weer moest een weg worden gezocht door doolhoven vol gevaren en valkuilen.



Legende was gemaakt en er werd begonnen aan een derde deel...

In 1996 werd begonnen aan het derde deel dat weer de vorige twee delen zou overtreffen. In 3D zou dit spel de wereld opnieuw veroveren; maar het faalde. De verwachtingen waren te hoog, en bovendien kampte de ontwikkelaar met financiële problemen. In 1999 werd het derde deel eindelijk uitgebracht, maar het werd zeker geen waardige opvolger.



Een nieuw millennium is aangebroken. Een tijd waarin het ene 3D spel nog mooier is dan het andere. Een tijd waarin ieder spel beter moet zijn dan de vorige om überhaupt op te vallen in de markt. En dan is daar aan de horizon plotseling een nieuwe Prince of Persia. Een hoop goed te maken van het laatste deel, een hoop verwachtingen waar te maken na de eerste twee delen. Ubisoft waagde zich er aan en komt nu met het vierde deel van de reeks:

Prince of Persia: The Sands of Time