Vaarwel Wii!
Eind deze maand verschijnt Wii U, een nieuwe console van Nintendo. De launch van een nieuwe console is altijd een feest, maar tegelijkertijd een droevig afscheid van zijn voorganger. Wii is sinds zijn launch een controversiële console geweest die hardcore gamers vaak lachend weg wuifden. Onterecht als je het mij vraagt.
De kritieken zijn al die jaren hetzelfde gebleven: "Ik ga toch niet als een malloot zwaaien met een controller" of "Ik ben geen kind van zes en hoef die kiddy crap van Nintendo niet" en natuurlijk "Een console die geen HD-graphics kan vertonen is niet van deze tijd". Deze oppervlakkige uitspraken zijn erg kortzichtig en ik ben blij dat ik verder kan kijken.
Bij de Wii draaide alles om de controller natuurlijk. De zogenaamde Wiimote moest volgens Nintendo zo simpel zijn in gebruik dat zelfs je oma het ding kon oppakken en er zonder problemen mee kon gaan gamen. Dat Nintendo geslaagd is in deze doelstelling mag wel duidelijk zijn, er zijn ontelbaar veel berichten en foto's te vinden op het internet over gamende bejaarden die in het najaar van hun leven genieten van een potje tennis in Wii Sports. De simpele vorm en de motion controls zorgden ervoor dat men direct snapte hoe het ding werkte. Ook het feit dat je de Wiimote kon gebruiken om simpelweg zaken op je scherm aan te wijzen hielp ontzettend mee met de eenvoud van de besturing.
Het enige dat jammer was dat een hoop developers niet verder keken dan de motion controls en het bijbehorende succes van Wii Sports. Voor mijn gevoel is zo'n 80% van de games voor Wii een minigameverzameling die je kan missen als kiespijn. Toch is dit geen probleem want de overige 20% bevat een aantal van de beste, leukste en tofste games die ik ooit gespeeld heb. Natuurlijk ben ik bevooroordeeld en vind ik zowat elke Mario-game gaaf, maar het zegt wat als Super Mario Galaxy de best scorende game aller tijden is.
Mario is sowieso goed vertegenwoordigd op de Wii met nog een tweede Mario Galaxy, een New Super Mario, een Paper Mario en een Mario Kart. Stuk voor stuk zijn het ook toppers. Misschien niet de beste delen in hun franchise, maar een matige Mario is nog steeds een geweldige game. De standaard ligt bij Mario-games nou eenmaal ontzettend hoog.
Buiten Mario zijn er natuurlijk nog de Zelda-games die populair zijn, al heb ik er persoonlijk niet zo veel mee, en is er het machtige Donkey Kong Country Returns. De welbekende aap kwam dit keer niet bij Rare vandaan maar is ontwikkeld door de helden van Retro en dat zij verstand van zaken hebben blijkt uit de kwaliteit van de game. Het is de beste 2D-platformer beschikbaar op Wii en een must voor iedere gamer.
Qua RPG's was er lang weinig te spelen maar dat heeft Nintendo gelukkig ingehaald met een drietal grootse games waar Amerikaanse gamers zelfs een campagne voor gestart waren: Xenoblade Chronicles, The Last Story en Pandora's Tower. Vooral Xenoblade is episch met enorme omgevingen om in rond te lopen en een ijzersterke soundtrack.
Bovendien heeft Wii natuurlijk de Virtual Console waarop je tientallen klassiekers kunt downloaden en zo een tijdloze collectie games kunt aanleggen. Naast de bekende Mario-platformers zijn ook talloze andere pareltjes als Secret of Mana en Chrono Trigger. In totaal zijn er bijna 400 tijdloze games te downloaden voor een paar euro per stuk. Gegarandeerd plezier voor ieder soort gamer.
Al deze zaken samen zorgen ervoor dat Wii in mijn ogen zeker geen mislukte console is en wel degelijk voor iedereen de moeite waard is, ook voor de stoere hardcore gamer. Het is niet mijn favoriete Nintendo console, maar ik zou hem voor geen goud gemist willen hebben! Vaarwel Wii!
