Spontane liefde, spontane haat
Liefde op het eerste gezicht bestaat echt. Ik weet het zeker, want ik was talloze malen verliefd op het eerste gezicht. Zomaar spontaan. In mijn prilste jeugd had ik er al last van. Je kunt er ook niets tegen doen. Als tiener al helemaal niet. Regelmatig ontmoette ik een meisje waar ik op slag verliefd op werd. Zonder nog maar een woord te hebben gewisseld was het al gebeurd. Niemand zal het gek vinden dat het meestal dan ook niets werd tussen zo’n meisje en mij. Bovendien was ik als kind nogal verlegen en durfde ik niet te zeggen dat ik verliefd was en ik dacht dat de meisjes mij toch niet leuk zouden vinden. Later, toen ik in de band speelde bleken bijna alle meisjes in de zaal me leuk te vinden en ik werd dan ook spontaan verliefd op alle meisjes in de zaal. Ook nu nog word ik wel eens spontaan verliefd op een vrouw, maar ten eerste ben ik al vierenveertig jaar getrouwd met een vrouw bij wie ik die liefde al die tijd heb volgehouden en ten tweede zijn die vrouwen veel jonger dan ik. Daarnaast ken ik dat gevoel zo langzamerhand wel, dus ik laat het gewoon weer overgaan.
Maar ik ben nog nooit spontaan verliefd geworden op een filmster of een televisiester. Natuurlijk zijn er filmsterren en televisievrouwen die ik erg leuk vind. Cameron Diaz bijvoorbeeld en Britt van Echte Meisjes In De Jungle. Maar verliefd is heel anders en liefde op het eerste gezicht ook.
Gek genoeg kan ik wel een verschrikkelijke hekel aan iemand krijgen op het eerste gezicht op televisie. En dat komt in het echte leven nou juist weer bijna niet voor bij mij.
Neem nou Johan Derksen. Ik kijk nooit naar Voetbal International en ken hem eigenlijk alleen maar van Pauw & Witteman en het Journaal. Maar ik had al een hekel aan hem voor hij ook maar één woord had gezegd. Een vriend van me vertelde dat Johan best meevalt als je hem spreekt. Hij had hem gesproken na een uitzending waaraan ze beiden meewerkten. Johan was in dat gesprek heel gewoon, vond mijn vriend. Het zal best, maar als ik hem op televisie zie verschijnen heb ik ineens zin om wat timmerklusjes te gaan doen zodat ik met een hamer lekker op de kop van een spijker kan slaan en dan maar denken dat het niet de kop van een spijker is. Mijn vrouw doet daarom al snel de televisie uit als ze Johan in beeld ziet komen, want ze weet dat ik de slechtste klusser van het westelijk halfrond ben en als ik ergens een spijker in ga slaan ontstaat er vaak ook een gat in onze portemonnee, want de schade is dan niet te overzien.
Een ander voorbeeld is Arie Boomsma. De man heeft me nooit iets gedaan. Sterker nog, hij doet goede dingen voor de maatschappij. Jongeren komen door hem uit de kast en vertellen klasgenoten of elftalmaatjes dat ze homo zijn. En zie daar, de klasgenoten en elftalmaatjes vinden het eigenlijk helemaal niet erg dat zo’n jongen dat vertelt. Het is wel zo dat Arie er dan zelf bij is. Ik weet niet hoe het later verder gaat, want eigenlijk kijk ik dat programma nooit. Zodra Arie in beeld komt, zap ik namelijk weg, want als ik te lang naar Arie kijk, krijg ik zin om schilderijtjes te gaan ophangen en lekker in de muur te boren. Ik denk dan dat de muur de kont van Arie is, waarin ik boor en ik ben dan bang dat ik te lang doorga en door de muur heen het Boeddhabeeldje op het dressoir van de buren in zijn kont boor.
Maar ik heb die haat op het eerste gezicht niet alleen met mannen. Ik heb het ook met Myrna Goossen van KoffieMax. Dat programma is iedere werkdag om elf uur op Nederland 1 en ik zie het nooit, want ik kijk uit principe niet naar een omroep die er alleen voor de ouderen is. Die omroep was er al en heette TROS, maar die noemde zich alleen niet een omroep voor de ouderen. Ik zie haar programma dus nooit, maar voordat om tien uur het Journaal begint, komt ze uitleggen wat er om elf uur te zien zal zijn en dan zie ik haar hoofd en dat is echt al genoeg. Als ik op het eerste gezicht verliefd word dan kan er ook wel eens iets zomaar omhoogkomen, maar als ik Myrna zie dan komen alleen mijn haren maar rechtovereind, maar dan wel allemaal. Ze kijkt bij die voorbeschouwing dan als een juf die heel geduldig aan een kleutertje dat net in zijn broek heeft geplast uitlegt, dat hij dat in de wc moet doen en niet in de peuterspeelzaal. Ik zal maar niet vertellen waar ik dan zin krijg om lekker in te urineren en dat is niet haar brievenbus, maar wel zoiets.
De allerergste haat op het eerste gezicht had ik tot nu toe met Gordon. Ook hem zie ik alleen bij andere programma’s dan degene waarin hij zelf meedoet. De man lacht voortdurend, maar nooit echt.
Als mijn vrouw naast me zit en ze ziet ineens Gordon op het scherm, dan gaat ze meteen kijken of de katten van de buren niet in de tuin lopen en zelf als een haas naar boven. Ik krijg namelijk meteen bij het zien van de kop van Gordon moordneigingen. Ik zou dan zomaar iemand een nekschot kunnen geven als ik een pistool had.
Nu zijn er wel meer mensen die Johan of Arie walgelijke mannetjes vinden, maar dat is dan meestal om iets wat ze zeggen of doen. Johan heeft niet voor niets de Loden Loekie gekregen. Die krijg je niet als je populair bent bij de kijkers. En Arie is niet bepaald een vriendje van Georgina Verbaan. Hij liep namelijk in een bontjas in een programma. Arie zelf zegt dat het diervriendelijk bont betreft. Het is een jas van het bont van coyotes in Canada die worden afgemaakt omdat ze anders de hongerdood zouden sterven en dat is dus diervriendelijk. Ik zie het voor me. De jager staat daar en roept naar die coyote: “Joh, ik ga je doodschieten, want anders sterf je van de honger.” En blij dat het beest is. Dat is nog eens een diervriendelijke jager, denkt het beest. Je zou ook regelmatig wat voedsel kunnen neerleggen voor die coyote zodat hij lekker kan eten, maar daar denkt die jager blijkbaar niet aan. En Arie ook niet. Trouwens. Arie is helemaal niet zo sociaal, want hij maakt reclame voor Douwe Egberts en dat is nou niet bepaald een producent waar de koffieboeren veel mee opschieten. Met het geld dat ze voor het plukken krijgen, kunnen ze beslist geen bontjas van Canadese coyotes kopen.
Maar het is niet dit soort gedrag dat ik een hekel aan Johan, Arie, Myrna en Gordon heb. Ik heb het gewoon als ik ze zie al. En dat is vreemd. Het is hetzelfde als bij liefde op het eerste gezicht. Je kunt het niet verklaren.
Het vervelende is wel dat het bekende Nederlanders zijn. Je kunt dus hun programma’s overslaan, maar je kunt ze nooit helemaal ontlopen. Ik kijk dan ook maar geen reclames meer, want daarin komen Johan en Arie voor en het kan zomaar zijn dat er ook weer de een of andere reclame met Gordon op de buis komt in de nabije toekomst.
Er zijn mensen die bang zijn in kleine ruimtes. Er zijn mensen die pleinvrees hebben. Er zijn er die zomaar op straat gaan schelden of die ineens hun jas opendoen terwijl blijkt dat daaronder geen kleding meer aanwezig is. Dat is allemaal erg. Maar als je verliefd wordt of haat voelt op het eerste gezicht, dan heb je volgens mij best hulp nodig. Hopelijk wordt die dan wel vergoed door de zorgverzekering.
