Hard van Stapel
Hooggeleerde heer Levelt,
Nu de commotie rond mijn persoon haar hoogtepunt heeft bereikt, lijkt het me tijd om de documenten die ik een jaar of acht geleden veilig in een notariële kluis heb laten opbergen, wereldkundig te maken.
Sinds mijn promotie en met name sinds mijn installatie tot hoogleraar, kreeg ik steeds meer het idee dat de wetenschap schermde met statistieken die niemand in de verleiding bracht een check-up te verrichten. Meestal is de holle frase ‘dat uit onderzoek gebleken is' al genoeg om criticasters de mond te snoeren. Niemand durfde het aan te vragen naar welk onderzoek dan werd gerefereerd, want daarmee gaf je bloot dat je het aangehaalde onderzoek had gemist, en dat zou een afgang van jewelste opleveren. Dus de inhoud van het onderzoek nagaan, de onderzoeksvragen controleren, het lijdend voorwerp van het onderzoek bestuderen, de omvang van het onderzoek meten, dat was allemaal een brug te ver.
Politici tonen zich in de regel dankbare gebruikers van de talloze onderzoeken die in naam der wetenschap zijn verricht. Geen debat wordt gevoerd zonder dat iemand aanvoert dat ‘uit de cijfers blijkt' dat blablabla. Wie wat heeft onderzocht blijft onderbelicht maar het punt is gemaakt en tegenstanders laten moedeloos de schouders zakken.
Nu goed. Tijd voor een andere tijd. Acht jaar geleden startte ik om die reden een écht onderzoek. De onderzoeksvragen haal ik uit de kluis. De antwoorden voeg ik bij.
Vraag: hoeveel onzin kan ik bij elkaar verzinnen voordat de eerste collega professor nattigheid voelt?
Antwoord: eindeloos veel. Geen enkele professor zou ooit zijn mond hebben opengetrokken, te bang om in aanvaring te komen met mij - in hun ogen een autoriteit.
Vraag: welke bizarre dwarsverbanden kan ik leggen zonder dat een van mijn studenten aan de bel trekt?
Antwoord: alle. Vleeseters zijn hufters, melkdrinkers zijn pedo's, Grieken zijn gewetensvolle belastingbetalers.
Vraag: lukt het mij om met een samenraapsel van verzinselen in Science te publiceren?
Antwoord: ja hoor, pas de problème, rommel op straat maakt mensen racistisch, ook Science kon hier niet om heen.
Hoeveel publicaties kan ik verwerven op basis van list en bedrog?
Antwoord: de teller is tot nu toe blijven steken op 130 tijdschriftpublicaties en 24 hoofdstukken. De lijst is natuurlijk veel langer want ook als ik aanschoof in de media werd mijn larie voor zoete koek geslikt.
Vraag: krijg ik een collega zo ver te tekenen voor een onderzoek dat nooit is uitgevoerd en conclusies die kant noch wal raken?
Antwoord: niet één, wel meer, hetgeen tot de treurige conclusie leidt dat mijn onderzoeksvraag in feite tekort is geschoten, hetgeen de verdere inhoud van dit grootse experiment overigens niet aantast.
Vraag: wie veegt zijn straatje schoon wanneer ik mijn resultaten presenteer?
Antwoord: iedereen.
Hoogachtend,
Prof. Dr. Diederik Stapel
