Maurice, de hond
Je zal beller van beroep zijn.
Ik snap best dat Maurice een setje call girls aan het werk heeft gezet om zijn vaste kliek van drie man en een halve paardenkop aan de tand te voelen. Maar dat hij dag in dag uit die resultaten in kinderlijke grafieken giet om daar vervolgens heel wijs over te gaan doen bij DWDD, de krant en wie hem ook maar hebben wil, heeft óók iets intens treurigs.
Daar gaan we weer - de opiniepeiler aan het werk.
Ja mevrouw, ik weet dat ik gisteren ook al belde, toch verneem ik vandaag graag wéér wat u zou stemmen als er NU verkiezingen zouden zijn. Nee, u hebt gelijk, die zijn er niet, maar verbeeld u eens dat u vandaag naar het stemhokje moet, dat zou toch een hele andere voorkeur opleveren dan gisteren denkt u niet? Hoe het ook zij, u zit in mijn vaste representatieve panel van 2500 man, daar hebt u zich zelf voor opgegeven, dus vooruit met de geit, wordt het Samson en Gert, pardon Samsom of Geert?
Iedere keer wordt hetzelfde clubje verzocht te bevestigen dat het van links naar rechts zwalkt. Met dat zwalken heb ik geen probleem; wel met Maurice, die zich de moeite bespaart om eens een andere roedel samen te stellen. Lui noem ik dat. Bovendien misleidend. Mensen die ooit de keuze hebben gemaakt Maurice op gezette tijden te souffleren, hebben nu eenmaal sneller de neiging hun opdrachtgever te behagen. Steevast hetzelfde antwoord geven is geen optie; dat is saai en bovendien zou het getuigen van een gebrek aan actuele kennis. Je moet op vloeiende wijze meebewegen met de waan van de dag, dan heeft de hond tenminste iets om over te brabbelen.
Het zijn de verkiezingen van de opiniepeilers (vrij naar iemand anders, ik ben vergeten wie, de geestelijk vader van deze quote kan zich bij mij melden). Lees deze zin nog eens en je snapt wat er eigenlijk wordt bedoeld. Zo niet, dan biedt de laatste alinea nog een aanknopingspunt.
Nog treuriger dan de opiniepeiler met zijn opiniepeilingen is dat er een pijler onder daadwerkelijke opinie wordt weggeslagen. De self fulfilling prophecy mist ook hier zijn uitwerking niet. Hebben de 2500 man, die hun kans op een glimpje roem niet willen laten lopen, een kans om de nieuwste peiling anders (vernieuwend!) te laten uitpakken, dan grijpen zij die. Ik roem, hij niet roemer, dacht het panel, waarna hij besloot om zijn stem toch maar mainstream uit te brengen. Het panel heeft altijd gelijk, aldus Maurice, en dus volgen de kiezers vanzelf.
Niet zo gek dat de verschillende onderzoekers verschillende resultaten laten zien. Dat komt omdat ze verschillende mensen benaderen. Ieder zijn eigen paneltje. Vooral niet bij elkaar of maatschappijbreed gaan hengelen, dan zouden de resultaten wel eens hetzelfde kunnen zijn. En dat is ongewenst want van een beetje concurrentie is nog nooit iemand slechter geworden. De inzet van de verkiezingen: degene die het dichtst bij het uiteindelijke resultaat zit, mag zich de premier-opiniepeiler noemen.
