Gordon versus Marcel

Beste Marcel van Roosmalen (klik voor de originele brief van Gordon),

“U heeft een column geschreven over mijn optreden op het verkiezingsfeestje van de VVD (‘Gordon’, 14 september), en ik wil u laten weten dat ik nimmer zo’n beledigende, op de man gespeelde openlijke tirade heb gelezen als van u.

Kom op Gordon, heus wel! Je hebt een, nu en dan schilferende - dat wel -, olifantenhuid. Die komt je toe maar je wordt er niet mee geboren. Als iemand gewend zou moeten zijn aan een aanhoudende storm van kritiek, dan ben jij het. Las je de column niet gewoon op een ongelukkig moment? Grof gesneden durf ik te beweren dat jullie ongeveer op gelijke hoogte staan in de pikorde van jullie respectievelijke speelvelden, reden genoeg om het allemaal niet zo serieus te nemen.

Laat ik u nou vertellen dat ik een trouw NRC-lezer ben (u valt wellicht van uw stoel dat deze krant niet louter door de grachtengordel en zichzelfbenoemde intellectuelen wordt gelezen) en dat ik dus geconfronteerd werd in mijn eigen krant met deze ‘journalistieke’ misser.

Strikt genomen schrijft Marcel voor Nrcnext. Daarvan is bekend dat er precies één exemplaar op de grachten wordt bezorgd, de rest in studentencontainers en yuppenwijken. Weet je zeker dat NRC jouw krant is? Of bekt dat gewoon lekker?

Ik zou natuurlijk net zo beledigend terug kunnen doen al was het alleen al naar aanleiding van uw foto die bij de column wordt geplaatst waarop u eruit ziet als een afkickende junk met teruggetrokken haargrens, vies vlazzig haar en een smotsig uiterlijk, maar dat zou ik niet durven.

Marcel gaat prat op zijn uiterlijk en doet er alles aan er optimaal, zoals je dat terecht zo fijntjes uitdrukt, 'smotsig' uit te zien. Het haar dat hij nog heeft, wordt niet gewassen terwijl er druk wordt gewerkt aan het uitdiepen van de rimpels door mateloos roken en drinken. Met een beetje mazzel vindt de geboorte van een intellectuele kop rond het 55ste levensjaar plaats. Als hij dat haalt. Het feit dat je hem als 'afkickend' typeert, zal daarom niet worden gewaardeerd.

Ik heb nooit eerder op een column gereageerd en geloof me: ik heb heel wat bakken stront over me heen gehad in mijn carrière.

Ten eerste, op de man af, who are you kidding? Je laat geen gelegenheid voorbij gaan om je ongenoegen ten opzichte van je criticasters duidelijk te maken, al is het maar omdat je hiermee je bekendheid en dus je schnabbelinkomen op peil houdt.
Ten tweede, Marcel stipte nou net niet je seksuele escapades aan.

Maar deze vuilspuiterij was van zo’n laag allooi dat ik mezelf niet meer kon bedwingen. Ik weet dat het algemeen bekend is dat recensenten zoals u laffe mensen zijn, die achter een bureautje met het grootste venijn mensen de grond in kunnen boren terwijl ze zelf over geen greintje talent bezitten. Behalve als het er op aankomt om iemand op veilige afstand een mes in zijn of haar rug te duwen.

Je bent niet de enige die dat vindt, denkt, weet of zegt maar om dan zelf (ook) in de pen te klimmen, lijkt ietwat innerlijk tegenstrijdig. Bovendien: strikt genomen zeg je dat het talent vergt om iemand - van veilige afstand nota bene - een mes in zijn rug te duwen. Dat zegt wel wat over hoe jij denkt over de verdeling van de talentenpool. 

Ook weet ik dat als uw soort de persoon in kwestie tegenkomt ze als eerste een handtekening vragen en te laf zijn om dan ook zo’n grote mond te hebben. Van azijnpissend Nederland kreeg u waarschijnlijk veel bijval op uw stukje, maar voor mij bent u een grens over gegaan wat betamelijk is en aanvaardbaar. U oordeelt over iemand zonder enige vorm van verdieping, waarschijnlijk getroffen in uw linkse hart doordat er een bn’er laat zien wat zijn politieke voorkeur is.

Goed, we zijn het eens dat jij bijval krijgt wanneer je 'Kon ik maar even bij je zijn' jammert en dat Marcel veel bijval krijgt als hij zijn kritiek hierop uithijgt. Zo gaat dat. Maar dan iets anders: je wilt toch niet zeggen dat je optreden for free was? Dat je de strandtent stond op te jutten omdat je zo van blauw en oranje houdt? Beweer je nu dat de VVD jouw politieke voorkeur geniet en dat je pro bono een setje chippendales hebt ingezet om deze club een volkser imago te geven? Als je voor jezelf opkomt, hou het dan wel geloofwaardig a.u.b.

Ik heb er geen probleem mee dat u mijn muziek niet leuk vindt, ieder zijn smaak. Maar dat u mijn publiek bestempelt als debielen, daarmee beledigt u 130.000 mensen die naar de winkel zijn gegaan om een cd te kopen. “Je wordt altijd door een strontkar overreden en nooit door een luxe wagen,” waren de woorden van mijn vader ooit. Met uw artikel heeft u dat statement bevestigd.

Heel wat meer mensen vreten zich rond aan hamburgermenu’s, daar mag je best wat van vinden. Als die 130.000 debielen niet debiel waren, dan verkocht je geen plaat of schnabbel meer (en was de McDo heel wat leger).

Ik hoop dat u zich lekker voelt in het ‘journalistieke’ riool waar u uit gekropen bent. Mocht u nog wat talent bij uzelf bespeuren, dan zal ik daar graag eens naar kijken met mijn 25 jaar ervaring, 35 top-40 hits, 2 miljoen verkochte platen, uitverkochte arena’s, 300 theatervoorstellingen en mijn tv-programma’s waar miljoenen mensen naar kijken.

Het lijkt me prematuur te stellen dat Marcel al uit zijn riool is gekropen. Probeer niet te snel je conclusies te trekken. Gelet op zijn volgende column, die nog slechter is dan de start van jullie vrijage, hangt hij nog rond in de omgeving waar hij zich het meeste thuis voelt.

En wellicht kan ik voor u een goed woordje doen om op de postkamer bij RTL terecht te komen (dat zij in de kelder zitten, moet u als rat zijnde toch aanspreken?). Ik kan echter niets beloven, omdat daar wél wordt gekeken naar de kwaliteit van potentiële werknemers. Uw krant hoef ik niet meer te ontvangen en zal deze met plezier opzeggen.

Vergeet niet een voldoende gefrankeerde brief richting De Persgroep te doen uitgaan. Een ingezonden brief wordt niet als een rechtsgeldige opzegging beschouwd. Voor je het weet, zit je nog een jaar die vervelende crackhead te lezen.

Ik wens u nog een fijn leven (zo ben ik dan ook nog wel)

Hopelijk kan dit dieptepunt uit de historie van botsende karakters, die elkaar onder het voorwendsel van polemiek bevechten en beminnen, geen enkele aandacht meer krijgen.

Met vriendelijke groet ook namens Lenie ’t Hart

Gordon”