Nederland, in voor- en tegenspoed!

Alex (L-X)
Elke medaille heeft echter een keerzijde. Waar we ons kleine landje de hemel in prijzen, kan slecht een gedachte ontstaan waarin wij (en hierbij doel ik op het Nederlands elftal) met de weemoed in de benen, na 3 wedstrijden al zijn uitgeschakeld. Maar wij Nederlanders mogen niet zo denken, want 'we' hebben immers genoeg kwaliteiten in de ploeg. Toch vraag je je af waar de grens ligt. Natuurlijk heb je liefde voor het vaderland en deze moet allerheersend zijn tijdens het EK. Echter, wanneer het Oranje gevoel zo overdadig is (terwijl het alweer 12 jaar geleden is dat we iets wonnen, maar goed) neemt de Oranje supporter iets teveel van het dierlijke aan en zijn de Duitsers ineens weer moffen.
Ik liep deze week door Rotterdam om wat kleren enzo te kopen. Weer kan ik me vergapen aan Edgar Davids die zo bizar mooi op het Nationale Nederlanden gebouw is geplakt. Zelfs vanuit m'n raam nu kan ik een zijkantje zien. Zoals jullie waarschijnlijk wel (of niet) weten, speelt op 16 juni het Nederlands Elftal in de Kuip tegen de Denen. En nu zag ik al wat van die vrolijke Denen door de stad huppelen (waarom nu al is een raadsel, maar enfin). Denen zijn gezellige mensen, dus iedereen in de stad vond het wel gezellig. Het werd iets minder toen er een paar Duitsers werden gespot op de Lijnbaan. Nu zijn Duitsers wel ok, maar als je in je 'der Mannschaft' shirtje hijst en vrolijk rond gaat lopen in een van de Nederlandse EURO2000 steden, dan is het vragen om problemen. Overal waar ze kwamen, werden ze uitgescholden. De prille herinnering van het Volksparkstadion (West Duitsland '88) kwamen ineens weer boven. En ook de woorden van Hans van Breukelen tegen 'Der Lothar'... "Ich hoffe das du fucking sterbst". EURO2000 is nu al begonnen.