Alex's Adventures, Part V
Een week vol geforceerde semi-gezellige glimlachen, kerstmannen, familie, eten en natuurlijk veel drinken. Ik heb het natuurlijk over Kerst, een feestelijke gelegenheid waar ik regelrecht vanuit het vliegtuig uit de VS inviel. Niet echt heel relax om ff bij te komen en aan je 'Jet Lag' te wennen, maar ach, ik zag m'n familie eindelijk weer.
Ik kwam aan op een donderdag om half zeven in de ochtend, het was een koude, maar wel droge dag. Na eerst een half uur te hebben gewacht op Schiphol totdat ik eindelijk mijn ouders zag (die zaten fijn koffie te drinken ergens in de Terminal), ben ik regelrecht naar bed gegaan. Het was immers nacht voor mij. Ik dacht dat ik niet meer kon, en 'boy, was I wrong'. Na hardhandig wakker te zijn geschud door mijn 'oh zo lieve' moeder om vijf uur 's middags, besloot ik maar onder de douche te gaan staan. Langzaam drong de Nederlandse realiteit tot me door. Eindelijk weer mijn eigen badkamer, ff lekker de tijd nemen om af te drogen en de privacy die ik toch wel miste. Veel tijd had ik niet omdat m'm moeder me riep dat er iemand voor me kwam. Wat ik niet wist, was dat m'n moeder al mijnn vrienden en vriendinnen opgetrommeld had om ff bij ons thuis een biertje/wijntje te komen drinken. Dus binnen een paar minuten stond ik te praten met mensen die ik in geen half jaar gesproken had. Dat deed me echt goed. Vanuit Utrecht, Groningen, Amsterdam waren oude vrienden van me gekomen om me welkom thuis te wensen. Erg leuk.
Na 'enkele' biertjes later, lazerus als een kanarie, zijn we nog met de hele groep (mannetje of 20) naar Nighttown gegaan, een grote club in Rotterdam. En zo was ik om 5 uur 's ochtends weer thuis. Ja, ik kwam echt tot rust thuis
Wat daarna volgde was, was de week van de Kerst. Jullie kennen het allemaal. Eten, familie en nog een keer eten. En natuurlijk gezellige gesprekken, iets wat ik ook wel erg heb gemist. Na de Kerst had ik een week om me op te laden (mentaal zowel als fysiek) voor de grootste happening in de wereld, het Millennium.
Ik had besloten om niet 180 ballen te betalen voor een kaartje naar de MTC of Nigttown, maar om gewoon bij iemand thuis het nieuwe millennium te vieren. En zo geschiedde. Gezellig aan de pils en later de Baco, ben ik het 2000 ingegaan. Met veel mensen gepraat die avond en ochtend, en een hoop nieuwe mensen leren kennen. Nadat ik voor de 388 miljoenste keer heb verteld wat in Amerika gedaan had, vond ik het wel mooi geweest en ben ik om een uurtje of zeven in de ochtend achterop de fiets van een vriend van mij naar huis gegaan. Thuis aangekomen heb ik heerlijk een eitje gebakken en ben daarna snel mijn bed ingedoken. Ik moest immers de volgende dag werken in een videotheek (ja, je moet wat), maar dat vond ik op zich niet erg. Ik was niet dronken dus een kater zat er niet in. En inderdaad, voelde me prima de volgende dag.
Ik ben op dit moment een beetje aan het kijken waar ik volgend jaar ga studeren (ja, ik ga de student uithangen). Ik ga maandag naar Amsterdam, en dan woensdag naar Groningen. En dan hopelijk volgende week naar Utrecht. Ja, je moet ook aan je toekomst denken, hehe. Ik kom op dit moment ook van een begrafenis terug. Ja, niet echt een leuk einde van deze column, maar wel iets dat me wakker deed schrikken. Het is namelijke een vader van een goede vriendin van mij. Hij is overleden op 53 jarige leeftijd. Ik wou dat ik haar kon vertellen hoe verschrikkelijk naar en onwijs kut ik dit voor haar vind. Haar leven zal voorgoed verandert zijn. Friends Forever, dikke kus en knuffel Anna, hang in there!
Ik hoop volgende week ietsjes meer te melden, maar ik moest natuurlijk iets van me laten horen. Veel succes mensen, waar jullie ook op dit moment mee bezig zijn. Take Care....
Alex
