De beste films voor Halloween van A tot Z
9. Grindhouse (2007)
In 2007 bundelden Robert Rodriguez en Quentin Tarantino hun krachten voor een zeer indrukwekkend tweeluik getiteld Grindhouse. Het idee voor de dubbele feature ontstond toen de regisseurs ontdekten dat ze beiden de filmposters bezaten voor de klassiekers Dragstrip Girl (1957) en Rock All Night (1957). Rodriguez kwam vervolgens met de suggestie dat de filmmakers ook een dubbele feature moesten maken waarvan hij dan een deel zou regisseren en Tarantino het andere deel.
Grindhouse
De film Grindhouse is een eerbetoon aan de vaak achteraf gelegen bioscoopzaaltjes waar de obscuurdere kungfufilms, horrorfilms, Giallo, sexploitation, blaxploitation en (spaghetti)westerns werden gedraaid. Grindhouse bestaat uit de verhalen Death Proof (Tarantino) en Planet Terror (Rodriguez) en kende een middenstuk waarin diverse trailers voor op dat moment nog niet bestaande films werden vertoond zoals Werewolf Women Of The SS (Rob Zombie), Don't (Edgar Wright), Thanksgiving (Eli Roth), Machete en Hobo With A Shotgun. De laatstgenoemde twee films zouden uiteindelijk op verzoek van veel kijkers alsnog gemaakt worden.
Death Proof
In Death Proof zien we het verhaal van Stuntman Mike (Kurt Russell), een psychopaat die er op kickt om onschuldige vrouwen te vermoorden met zijn stunts. Dat dit niet altijd helemaal goed gaat blijkt als ook Mike in een ziekenhuis eindigt. Let trouwens goed op want dat ziekenhuis komt later terug in de film Planet Terror. Als Mike vele maanden later een stel stuntvrouwen tegenkomt is dat het begin van een uiterst dodelijk kat-en-muisspel met vlijmscherpe dialogen.
Planet Terror
In Planet Terror draait het om de vooramlige gogo-danseres Cherry Darling (Rose McGowan) die op de avond dat ze haar ontslag neemt bijna wordt aangereden. Om tot rust te komen gaat ze naar een restaurant, waar ze haar ex El Wray (Freddy Rodriguez) tegen het lijf loopt. Niet lang daarna is het snel gedaan als Lt. Muldoon (Bruce Willis) en zijn manschappen de boel komen verstoren met de mededeling dat er een uiterst dodelijk virusziekte door de stad verspreidt die geïnfecteerden verandert in extreem hongerige ondoden. Niet lang daarna barst de hel pas echt los.
De film, met een totale speelduur van 191 minuten, is een behoorlijke zit maar geeft je wel echt het gevoel van een bezoek aan een drive-in bioscoop in de vroege zeventiger jaren. Grindhouse was destijds in Amerika vreemd genoeg geen enorm succes en was na vijf weken alweer uit de filmzalen verdwenen. In Nederland werden de films dan ook afzonderlijk uitgebracht, al kregen we hier wel de extended versies te zien die in totaal een half uur extra beelden op zouden leveren. Een tweetal zeer indrukwekkende films die elk op geheel eigenzinnige wijze zwaar over de top gaan.
