The Unfinished Swan
Indie-games. De één haat ze, de ander aanbidt ze en de rest heeft geen idee welk deel van Call of Duty dat is. Ikzelf mag ze graag spelen. Vaak eindig ik een indie met: goh, leuk spel en heel soms kom ik zo’n spel tegen waarvan je meteen doorhebt dat het de parel onder de indiegames is. Op de afgelopen E3 had ik direct dat gevoel toen The Unfinished Swan uitprobeerde. Weet het volledige spel mijn gevoel bij de preview vast te houden?
In The Unfinished Swan draait het om Monroe. Zijn moeder was een kunstenares die de vervelende eigenschap had om geen enkel schilderij af te maken. Als zijn moeder komt te overlijden, blijft Monroe achter met een buslading aan onafgemaakte schilderijen waarvan hij er maar één mee mag nemen naar het weeshuis. Hij kiest voor het schilderij met de onafgemaakte zwaan. Op een nacht wordt hij wakker en merkt hij dat de zwaan is verdwenen uit het schilderij. Als hij dan een deurtje doorgaat dat hij nog niet eerder had gezien, begint misschien wel Monroes grootste avontuur ooit. Bewapend met zijn moeders zilveren penseel gaat Monroe achter de zwaan aan een magisch koninkrijk in.
The Unfinished Swan is één groot ontdekkingsavontuur. Het geheel is in de vorm van een kinderverhaal gegoten. In het begin kijk je naar een volledig wit scherm. Met de dual shock-controller of de Move-controller, je kunt zelf kiezen waar je mee speelt, kun je vervolgens zwarte verfballen wegschieten. Hierdoor wordt opeens de wereld om je heen duidelijk. Je kunt zelf kiezen hoe je de omgeving zichtbaar maakt. Je kunt verfballen schieten dat het een lieve lust is waardoor alles om je heen zwart wordt. Je kunt ook af en toe een bal schieten, waardoor je uiteindelijk een bijzonder artistieke wereld om je heen creëert.
Af en toe zie je ergens in de omgeving een gele letter verschijnen. Als je hierop schiet verschijnt er een soort aanplakbiljet en hoor je een stem een stuk van het verhaal van de wereld vertellen. Op deze manier kom je precies te weten hoe het koninkrijk is ontstaan en wat de koning allemaal met het land heeft gedaan. Stukje bij beetje word je meegenomen in de wereld van de koning en Monroes rol in het verhaal.
Er zit een goede variatie in de gameplay. Hoe briljant het concept van de verfballen ook is, ik vraag me af hoe lang dit leuk en vernieuwend zou blijven. Gelukkig veranderen de verfballen in een volgend level in waterballen waarmee je tegen bladen moet schieten om doorgangen te openen of bruggen te laten zakken. Verderop in het spel kom je in aanraking met klimplanten die je kunt laten groeien met het water waardoor je tegen muren op kunt klimmen. Elk level heeft weer een ander iets waar je op moet letten om door het level te komen. Zelfs de aftiteling hebben de makers briljant in elkaar gezet. Dit schuift namelijk niet over je scherm zoals bij elk ander spel. De mensen van Giant Sparrow hebben het verstopt in een level van het spel. Zo klim je dus door het level heen terwijl je de leden van het ontwikkelteam voorbij ziet komen op de muren. Ondertussen krijg je de plot van het verhaal te horen.
Door het hele spel heen zie je ook ballonnen verschijnen. Deze kun je verzamelen door op ze te schieten. Voor het spel an sich heb je ze niet nodig, maar met de verzamelde ballonnen kun je speeltjes kopen waarmee je de levels op een heel andere manier kunt ervaren. Zo kun je ballen stil laten hangen in de lucht om een soort giga-verfaanval te plaatsen of kun je een radarsysteem kopen dat oplicht als je bij een ballon in de buurt bent.
Het spel is niet heel groot. Als je zonder echt om je heen te kijken door de wereld rent, ben je met een uur of drie wel klaar. Toch moet ik erbij zeggen dat het hier juist om de bewondering van de wereld en de artistieke briljantheid van het geheel gaat. Het gaat niet om het spel maar om de ervaring van het geheel. Als je kunt genieten van het geheel mag je bij de speeltijd één à twee uur bijtellen. Ook de speeltjes en het eventueel achteraf ballonnenjagen verlengen de speeltijd. Beide zijn namelijk prima redenen om de levels nog een keer te spelen.
Conclusie
The Unfinished Swan is meer dan een goede indie-game. Het is een prachtig spel geworden. De setting, de gameplay en de bijzondere, ongekleurde wereld van het spel. Het maakt het tot een artistiek wonder. Ik heb echt hard nagedacht over wat er allemaal mis is aan dit spel. Het enige dat ik kan bedenken is dat ik een paar keer mijn Move-controller opnieuw heb moeten kalibreren. Dit gebeurde overigens alleen wanneer ik mij omdraaide om iets achter mij van de tafel te pakken. Het zou dus ook zomaar mijn eigen lompheid kunnen zijn. The Unfinished Swan is in mijn ogen meer dan een computerspel. Het is een ervaring. Iedereen die eens wat anders wil spelen dan de dertien-in-dozijnshooters of het zoveelste voetbalspel moet The Unfinished Swan gaan kopen. Sterker nog, eigenlijk is dit spel gewoon een must-have voor iedereen met een PlayStation 3.
Exclusief beschikbaar op PlayStation 3.
