WWE 2K15

Iets meer dan een jaar geleden kocht 2K Games een half afgemaakt worstelspel uit de failliete boedel van THQ. Het spel dat zij vervolgens uitbrachten was wat je kon verwachten. Niet je van het en verre van netjes afgemaakt. Nu, een jaar later, brengt de studio WWE 2K15 uit. Is dit dan het spel waar we op hebben zitten wachten? Kan 2K Games ons ervan overtuigen dat zij weten wat ze moeten doen met sportspellen?

Wie aan 2K Sports denkt, denk al gauw aan de NBA 2K-serie. Wie WWE 2K15 opstart, zal daar ook snel aan denken. WWE 2K15 bevat namelijk voor het eerst geen mode waarbij je door de geschiedenis van het worstelen heen vaart, zoals bijvoorbeeld de Attitude Era-modus van WWE ’13. Dit keer zit er een career mode in waarbij je met je eigengemaakte worstelaar de top van het showworstelen moet zien te bereiken.

Hiervoor begin je bij de performance academy, een echt bestaand instituut waar nieuwbakken worstelaars worden klaargestoomd voor het echte werk. Door wedstrijden te winnen kun je een plaats bemachtigen bij het startersnetwerk NXT. Hier krijg je ook je eerste echte contract met bijbehorend wekelijks salaris. Via gewonnen wedstrijden verdien je niet alleen geld, maar ook skill points. Deze kun je vervolgens stoppen in een serie worstelskills om nog beter te worden. Ben je uiteindelijk de topper van NXT geworden, dan wacht de crème de la crème van de WWE. Je wordt dan namelijk toegevoegd aan het sterrenrooster van WWE Raw.

Naast deze eigen road to fame zijn er natuurlijk ook de bekende losse wedstrijden en de WWE Universe-modus. Bij deze laatste navigeer je van televisieshow naar televisieshow en kun je elke wedstrijd die gepland staat zelf spelen of simuleren. Ook kun je, naast de al bestaande, zelf vetes tussen worstelaars aanmaken. Hierdoor krijgen de shows een geheel eigen verloop doordat vijanden tegenover elkaar komen te staan en je vrienden je komen helpen.

Ook is er een speciale gamemodus genaamd WWE Showcase, waarbij je door twee voor fans heel bekende feuds heen worstelt, namelijk die tussen John Cena en CM Punk uit 2011 en die tussen Triple H en Shawn Michaels uit 2002. Hierbij doorloop je alle clashes die de feuds hebben gehad. Je hebt bij elke wedstrijd een hoofddoel, bijvoorbeeld win als CM Punk van John Cena, en een aantal zijdoelen. Als je het hoofddoel behaalt, kom je verder in het verhaal en door de zijdoelen te behalen, bijvoorbeeld door in een wedstrijd een suicide dive te maken, speel je worstelaars of attributen vrij in de rest van het spel. Met name voor de fans van het worstelen is deze modus heel leuk, omdat er een reeks aan memorabele momenten voorbijkomt.

Nu moet ik op persoonlijke titel zeggen dat de WWE-reeks mij de afgelopen jaren steeds minder wist te boeien. De voornaamste reden hiervoor waren de gebrekkige controls. Vanaf het moment dat ik de game startte, begon ik dan ook al snel weer te vloeken, omdat alles wat ik wilde uithalen niet lukte. Ik voorzag alweer een nog minder spel dan vorig jaar. Totdat ik het menu indook en erachter kwam dat de controls dit keer bijna volledig waren gewijzigd. Geen lastige combo’s meer tussen knoppen en sticks. Dit keer werkt alles veel simpeler. Een knop voor vastpakken, één voor slaan en schoppen, één voor een irish whip. Het was even wennen, maar uiteindelijk voelt het wel heel prettig aan. Je kunt nu echt veel meer bezig zijn met wat er in de ring gebeurt dan dat je moet nadenken welke knoppencombinatie ook al weer nodig is.

Het enige wat nog altijd een breekpunt lijkt te zijn is het counteren. Nu kan het aan mijn skills liggen, maar als ik dertig procent van de reversals haal, mag ik mijn handen dichtknijpen. Vlak voor de tegenstander een move maakt, verschijnt er een R2-logo boven je hoofd, dat aanduidt dat je een reversalmogelijkheid hebt. Dit vereist echter een timing van een expertlevel dat het gewoonweg niet grappig meer is. Daarnaast heb je ook nog eens die momenten waarop jij in een hoek staat en je tegenstander voor jou. Op die momenten is het logo niet eens te zien en kun je niet meer doen dan R2 indrukken en tot een hogere macht bidden dat je het juiste moment hebt gekozen. Het enige wat lijkt te helpen is een all-out aanvalsstrategie, want als jij in een flow zit, dan heeft de tegenstander überhaupt geen mogelijkheid om een move te maken.

Conclusie
Het is duidelijk dat 2K Games aan deze WWE wel voldoende tijd heeft kunnen besteden, waar dat bij het vorige deel niet het geval was. Het is voor de doorgewinterde WWE-gamer even wennen aan de nieuwe controls, maar als je ze eenmaal doorhebt, loopt het lekker door. De career mode is een welkome aanvulling en de showcasemodus is zeker voor de fans heel tof om te doorlopen. De vooruitgang van de game is zelfs van dien aard dat de strakke timing die je in de reversals moet plaatsen een stuk minder irriteert dan voorheen. Het is en blijft een nichegame in het sportsegment van het gamen, maar is er wel weer één die ertoe doet.