Hearthstone - onze kaarten, monster hunt en de huidige meta

4. Monster Hunt

Een aantal weken na de release van The Witchwood kwam ook Monster Hunt uit, waarbij vier helden in een nieuwe single-player modus Hagatha the Witch proberen te verslaan in een roguelike vergelijkbaar met de dungeon run van Kobolds and Catacombs. Wat zijn onze eerste indrukken?

Puddington:

Monster Hunt heeft duidelijk geleerd van dungeon run in kobolds and catacombs. De classes lijken meer in lijn te zijn met de uitdagingen die hen te wachten staan met een eindbaas exclusief voor iedere class en exclusieve treasures. Hierdoor voelt de moeilijkheidscurve van monster hunt ook eerlijker dan die van dungeon run, omdat het risico dat spelers een boss tegenkomen waar hun deck totaal niet op gebouwd is veel kleiner is waardoor je ook geen gigantische piek in moeilijkheidsgraad krijgt. De structuur van monster hunt zelf bevalt me ook goed: het idee dat elke hero zijn eigen unieke vaardigheden gebruikt om stukje bij beetje de locatie van Hagatha te onthullen zorgt toch voor de unieke flair van een class zoals in dungeon run maar dat ze dan vervolgens samen moeten werken in een lang episch gevecht, voelt als een kroon op hard werken.

Zowel Tess, Darius en Shaw passen goed bij de flair van monster hunt: Tess en Darius zijn allebei bekende personages rondom Gilneas en Blackwald, waar de Witchwood-uitbreiding zich afspeelt. Shaw is weliswaar niet terug te vinden in World of Warcraft, maar zijn victoriaanse uiterlijk, de jachthonden en zijn Britse accent stralen Gilneas uit. De vreemde eend in de bijt is hier Toki, die toch een stuk minder serieus overkomt dan de rest van de monster hunters. Toki past wel goed bij het idee van Hearthstone als een luchtige take op het World of Warcraft-universum, maar dat lijkt niet goed te mixen met het duistere thema van monster hunt.

Ook heeft monster hunt duidelijk kwantiteit moeten inboeten voor kwaliteit: in plaats van negen classes van dungeon run zijn er nu maar vier en je bent met een beetje geluk een stuk sneller klaar met monster hunt dan met dungeon run. Monster hunt kan daarom aanvoelen als 'te kort', maar daar staat tegenover dat de runs die je doet meer fair aanvoelen dan soms het geval was bij dungeon run.

Noppie2000:

Ik ben het eens met Puddington: Monster Hunt is eerlijker en van een hogere kwaliteit dan Dungeon Run. Niets ten nadele van Dungeon Run natuurlijk, want dat was ook een erg robuuste ervaring en zeker voor een eerste poging prima. Monster Hunt voelt thematisch sterker en gestroomlijnd: van de speelbare klassen tot de boss encounters tot de schatten die je kunt kiezen en de deck-opties die je voorgeschoteld krijgt. Alles past een stuk beter bij elkaar dan in Dungeon Run.

Toch heeft het gevoel van 'fair' zijn een nadeel. Zoals Puddington zegt kan Monster Hunt aanvoelen als 'te kort' en in mijn mening is de modus ook echt te kort. Misschien wel iets té fair. Drie van de vier klassen lukten mij bij de eerste poging en enkel voor Houndmaster Shaw had ik ongeveer tien pogingen nodig. Zelfs Hagatha, de eindbaas der eindbazen, had ik binnen drie pogingen neer. Het gevoel van eerlijkheid maakt de modus minder frusterend om te spelen, maar iets meer uitdaging had net wat meer vervulling kunnen geven.

Ook is het jammer dat niet alle klassen zijn benut. Toki is duidelijk gebaseerd op Mage, Shaw op Hunter, Darius op Warrior en Tess op rogue. Hagatha is gebaseerd op Shaman, dus ook die zou je nog kunnen wegwuiven, maar waar zijn Druid, Paladin, Priest en Warlock? Ook daar zijn zeker wel unieke heroes en encounters voor te verzinnen, zou je zeggen. Dat neemt niet weg dat ik heb genoten van Monster Hunt en het als gratis extraatje zijn doel heeft behaald. Monster Hunt heeft mijn hoop dat Blizzard de huidige stijl blijft vasthouden en niet terugkeert naar de oude Adventure-bazen in ieder geval verstevigd. Dit format vind ik vele malen leuker.