7: Favoriete games uit de 90's
In de serie De zeven... kiezen zeven FOK!games-redacteuren de game die volgens hen het best bij het onderwerp van deze week past. Na vorig jaar zeven redacteuren aan het woord te hebben gelaten, is het nu de beurt aan zeven andere redacteuren om te vertellen wat hun favoriete game uit de jaren 90 is. WesleyB, SolidDS, wc-eend, StefanW, ROFLOL, Isai en Dr.Mikey maakten hun keuzes en lichten deze hieronder toe.
Game: Tekken 3
Platform: PlayStation
Releasedatum: 1997
Redacteur: WesleyB
In het tijdperk van de eerste PlayStation was het bijna gebruikelijk om een al omgebouwde console in de 'gameshop' te kopen. Waar mijn PlayStation precies vandaan is gekomen weet ik niet, maar dat ik er gebrande games op speelde was zeker. Meestal levert het illegaal kopiëren van computerspelletjes een grote stapel ongespeelde spellen op, maar op Sony's eerste lag dat toch echt anders. Crash Bandicoot 1 tot en met 3, Kula World, Gran Turismo en vooral Tekken 3 zijn van die games die me na al die jaren nog zijn bijgebleven, omdat ik er uren in heb gestopt.
Nu zou je een morele discussie over het illegaal kopiëren van spelletjes kunnen opstarten, maar dat gaan we hier niet doen. In my defense: ik was elf en kreeg die spelcomputer van m'n ouders. Ouders die niet precies wisten wat voor spelletjes bij de console gegeven werden. Elkaar tot bloedens aan toe bewusteloos schoppen en slaan was aan de orde van de dag in Tekken 3. Mijn favoriete personage was destijds Eddy Gordo, die gave, waarschijnlijk-Jamaicaanse-vanwege-zijn-groene-en-gele-kleuren-op-zijn-outfit, breakdancer, die het je tegenstander behoorlijk moeilijk kon maken wanneer hij zijn beentjes liet wapperen.
Maar Hwoarang, waarbij je lippen standaard getuit waren tijdens het uitspreken van zijn naam, speelde ook ontzettend lekker. Hij had van die supersterke schoppen, net als oudgediende King overigens. Tiger Jackson vond ik ook altijd leuk, die gekke man met z'n afrokapsel. Maar hij was simpelweg een andere skin voor Eddy, wat ik destijds helemaal niet doorhad. Afijn, na deze superschoppers heb ik nog Law en Nina uitgeprobeerd, en waarschijnlijk nog andere vechters, maar mijn favoriet was toch echt Eddy. Anno 2012 ook: in Tekken Tag Tournament 2 kies ik steevast Eddy en King als tag team. Gouden tijden, zelfs twee generaties spelcomputers verder.
Game: Pokémon Red/Blue
Platform: Game Boy
Verschenen in: 1999
Redacteur: SolidDS
"Gotta Catch 'Em All!", wie kent deze uitspraak niet? Persoonlijk herinnert het mij aan de tijd van tussen de middag thuis komen van school en Ash, Brock en natuurlijk Misty volgen op weg naar de Pokémon League en als dat niet lukte stond de VHS-recorder geprogrammeerd om het later te bekijken. Als ik er aan terugdenk krijg ik weer die pakkende openingsmuziek in mijn hoofd. Om vervolgens daarna op de GameBoy met behulp van het koppelsnoertje Blue vs Red tegen mijn broertje te spelen. Later kregen we ook een Nintendo 64 met Pokémon Stadium en gingen we helemaal los.
Het verhaal draait om een jonge trainer die zijn eerste Pokémon krijgt en de sterkste van alle trainers wil worden. Door Pokémon te vangen met speciale pokéballs, te trainen en tegenstanders te verslaan kan je later nog sterkere Pokémon vangen en zo uiteindelijk aan het eind een Pokémon Master te worden en de Master Ball (hiermee vang je elke Pokémon in één keer) in ontvangst te nemen. Uiteindelijk kon je maar liefst 151 Pokémon vangen. Sommige Pokémon kon je alleen verkrijgen door te ruilen met andere trainers die een andere kleur Pokémon-game hadden dan jijzelf, door ook hier gebruik te maken van het koppelsnoertje. Daarnaast was er eigenlijk maar één te vangen door gebruik te maken van de speciale Master Ball, genaamd Mewto.
Voor veel mensen zal het bovenstaande heel herkenbaar zijn en hoewel we inmiddels zijn al heel wat jaren en Pokémon-kleuren verder zijn was in die tijd iedereen in de ban van de Pokémon tv-serie en games. Mocht je de games in de jaren 90 niet gespeeld hebben op een GameBoy, probeer dan eens Pokémon Black 2 of Pokémon White 2, op een Nintendo 3DS. Want hoewel ik de laatste games niet meer gespeeld heb, zijn en blijven de games in de basis gewoon heel erg goed.
Game: Final Fantasy VII
Platform: pc en PlayStation
Verschenen in: 1997
Redacteur: wc-eend
Final Fantasy VII is voor mij de beste release in de jaren negentig geweest. De game heeft voor mij ook een lichtelijk emotionele waarde gekregen, want het was de eerste PlayStation-game waar ik talloze uren aan kwijt was en na schooldagen niet kon wachten om er mee verder te gaan.
Ik weet nog dat ik thuiskwam en mijn vader de game aan mij gaf, "Kreeg goede cijfers," zei hij "en ziet er goed uit volgens de plaatjes op de achterzijde van het spel." Ik was sceptisch want na het eerste, prachtige CGI-filmpje zag ik rare blokken-mannetjes. Maar na nog geen uur spelen was ik verkocht; de gevechten, de filmpjes en vooral het verhaal. Toen ik dacht, na heel veel uur gespeeld te hebben, dat ik nu eindelijk wel van cd moest wisselen ging het gewoon nog uren verder...
De jaren negentig, mijn basisschooljaren, mijn middelbare schooljaren en de jaren dat ik Final Fantasy VII kreeg, speelde en overwon.
Game: Blade Runner
Platform: pc
Verschenen in: 1997
Redacteur: StefanW
Ik had de film al een aantal keer gezien. Rutger Hauer en Harrisson Ford in de hoofdrollen en die gast uit Miami Vice. Ik was weg van het verhaal, de setting en al helemaal van de cast. Toen kwam het spel uit op pc en ik wist meteen al dat ik voor het eerst in mijn leven een game op dag één ging kopen. Welke game? Blade Runner uiteraard.
De setting was hetzelfde als in de film, maar het had gelukkig een eigen verhaal en eigen personages. Het wist mij qua spelomgeving zo te boeien dat de basale point-and-clickgameplay mij niet eens uitmaakte. Ik wilde door in het verhaal, moest weten hoe het zou aflopen. Gelukkig mocht je heel af en toe zelfs op een replicant schieten, al was dat volgens mij echt maar twee keer.
Toen zag ik op het oh zo jonge, telefoonlijnaangedreven internet iets wat het spel voor mij direct onsterfelijk maakte. Iemand had namelijk uitgevonden dat er dertien manieren waren om het verhaal te doorlopen. Door dingen te laten liggen of niet met bepaalde mensen te praten kreeg je een compleet andere verhaallijn. Niet alleen dat; er waren ook nog eens vier verschillende eindes met eigen final cutscene. Nu was ik toen al geen achievement whore, nog steeds niet overigens, maar toch heb ik bijzonder veel uren gespendeerd aan het spel om alle dertien doorlopen te volbrengen en alle vier eindes te zien. Blade Runner. Een briljant spel wat zelfs in de huidige tijd nog hoge ogen zou gooien.
Game: Oddworld: Abe's Odyssey
Platform: pc en PlayStation
Verschenen in: 1997
Redacteur: ROFLOL
Op een of andere manier heb ik geweldige herinneringen aan Abe uit Oddworld. Als klein joch van een jaar of zes kreeg ik een PlayStation. Naast kleurrijke games zoals Crash Bandicoot en Spyro was er ook een game die echt heel anders was vergeleken met die games, Oddworld: Abe's Oddysee. Abe was eigenlijk maar een klein, vies en eng mannetje. Met zijn rare stem hoorde ik vaak "Hello! Hello! Follow me", waardoor ik alleen maar rare gedachtes begin te krijgen. Toch was er iets speciaal aan Abe en zijn avonturen.
Abe is een slaaf die samen met zijn ras, de Mudokons, is opgesloten in RuptureFarms. Abe komt er op een gegeven moment achter dat zijn ras vermoord moet worden om zo aan vlees te komen. Reden genoeg om te ontsnappen dus! Als klein joch was de game totaal niet makkelijk, al kann ik me eigenlijk maar weinig herinneren van de game. Wat ik wel weet, is dat mijn ouders destijds ook gebruikmaakten van PlayStation en ik dus met hen de game heb uitgespeeld. De game had veel puzzels waarin je slim te werk moest gaan. Nog krijg ik kippenvel als ik kijk naar verschillende filmpjes op YouTube. De sfeer en gameplay waren gewoon subliem voor zijn tijd. Ik weet in ieder geval zeker dat ik Oddworld: Abe's Oddysee New N' Tasty moet kopen zodra die uitkomt.
Game: The Longest Journey
Platform: pc
Verschenen in: 1999
Redacteur: Isai
De jaren 90 was de tijd dat voor mij het gamen begon. En één van de games die mij uit die tijd altijd is bijgebleven, is The Longest Journey. Wat een prachtige game was dat toch. In deze adventure-game speel je als April die leeft in een toekomstige variant van onze wereld, genaamd Stark. Haar hele leven al heeft ze last van dromen en ziet ze dingen die niet echt kunnen zijn. Langzaam maar zeker komt ze erachter dat de wereld van haar dromen, Arcadia, echt bestaat en een delicate balans houdt met de wereld van Stark. Maar Stark en Arcadia beginnen langzaam in elkaar over te lopen en het is aan April om dit te stoppen.
Als puntje bij paaltje komt, was dit de game die de deuren van de adventure-games voor me openzette. De manier waarop je puzzels moest oplossen, voorwerpen moest zoeken en deze kon combineren, sprak me erg aan. Maar wat mij het meest naar deze game trok was Arcadia, de magische wereld. Tijdens de game kom je zoveel verschillende gebieden, mysterieuze wezens en magie tegen, het was een lust voor het oog en de verbeelding.
"Je staat op het punt om de eerste stap te zetten van de langste reis van je leven." Zo begint de trailer van The Longest Journey. En wat een toepasselijke zin. The Longest Journey is een game waar ik me heel lang mee vermaakt heb (alleen al door de lengte van de game, die toch al gauw tientallen uren in beslag neemt), maar het is ook een game die me nog altijd is bijgebleven, zelfs na al die tijd.
Game: WK 98 Voetbal Avontuur
Platform: pc
Verschenen in: 1997
Redacteur: Dr.Mikey
Geen geweldige game, wel de eerste game die in mij opkwam bij de woorden jaren 90. Tuurlijk in die tijd speelde ik ook Fifa 98, Kirby, Mario, Doom, Age of Empires en noem ze maar op. Maar dit spel is een van de weinige games die mijn vader toen ook speelde. Zoals de naam al doet vermoeden is WK 98 een voetbalspel, maar niet zomaar een voetbalspel. Uiteraard moest je wedstrijden spelen en winnen, maar dat was in dit spel niet genoeg.
Je had namelijk de pers en de technische staf waar je voor en na elke wedstrijd gesprekjes mee kon voeren. Totaal geanimeerde gesprekken bestaand uit meerkeuzevragen waar jij op moest antwoorden. De staf bestond uit Johan Cruijff die uit was op je baan als bondscoach, teamarts Emile Ratelband met technieken waar spelers over glas moesten lopen en bobo Prins Bernhard die Kluivert dronken de spelersbus laat besturen en meer van dit soort gekkigheid. Denk aan spelers die het met elkaars vrouw doen. Seks in het zwembad van het hotel of zelfs auto-ongelukken waardoor spelers geblesseerd raken. Het voetbalgedeelte van de game zag er verder niet uit, maar het was dan ook een Davilex-game. De pers te woord staan en de gesprekjes met de staf is hierna echter in geen enkele game zo leuk en goed teruggekomen zoals in WK 98 Voetbal Avontuur.
Daar kunnen FIFA, PES en Footbal Manager nog iets van leren.
