7: Meest duivelse games
In de serie De zeven... kiezen zeven FOK!games-redacteuren de game die volgens hen het best bij het onderwerp van deze week past. Nu het Halloween is, wordt het eens tijd om te kijken wat de duivel allemaal op zijn console heeft. Wat zijn de zeven meest duivelse games volgens de redacteuren D-vide, Pheno, WesleyB, Notorious_Roy, Rubberduck94, SuperFruitig en KevWatch?
Game: Bayonetta
Platform: PlayStation 3, Xbox 360
Verschenen in: 2009
Redacteur: D-vide
Als er één game bestaat waarbij je het opneemt tegen God en al haar engelen, moet je bij Bayonetta zijn. Deze zwarte heks die lijdt aan geheugenverlies, heeft het vermogen om bovennatuurlijke wezens die zich door de stad wanen te zien. De brave burgers kunnen haar alleen zien als ze dat zelf wil. Ondertussen moet ze goed oppassen voor aanvallen van de verheven wezens. In een gevecht heeft ze de mogelijkheid om demonen uit de hel op te roepen, die zich als monsters bestaande uit het haar van Bayonetta tonen.
De game Bayonetta geeft je de kans om al die perfecte wezens, beeldschone gezichten en lenige lichamen een make-over te geven. De gameplay steekt heerlijk in elkaar en laten je brute acties uitvoeren tegen de heiligen. De game heeft trouwens wel een gevoel voor overdrijven tot het ultieme. Zo zul je gevechten op raketten moeten doen, kun je bij volle maan over alle muren lopen en zullen er geregeld dingen op je scherm gebeuren waarbij je jezelf nog eens goed op het hoofd moet krabben. En dit alles met een lolly in de mond...
Game: Diablo-serie
Platform: pc
Verschenen in: 1996
Redacteur: Pheno
De duivel en ik hebben al een langdurige band samen. Mijn held ontmoette hem voor het eerst onder een kerk in een klein dorpje in Sanctuary. Waarom die kerk tig verdiepingen naar beneden had, is me nog een raadsel, maar na de zoveelste catacombe kwam hij in de hel zelf terecht. Nu zou het zoeken naar de duivel toch eenvoudiger moeten zijn. Ik wist niet dat de hel ook verdiepingen had, maar na de zoveelste verdieping vond mijn held hem toch. Diablo. Het gevecht was kort maar hevig.
Maar de duivel laat zich niet kennen. Hij maakt de held een psychisch wrak en zorgt ervoor dat diezelfde held die hem neersloeg, hem ook weer tot leven wekte. Door de held de Soulstone in zijn eigen voorhoofd te laten rammen, komen de slechte krachten van de duivel in de held. Maar dat was niet het enige. Door diezelfde actie heb ik tien jaren lang het vervolg gespeeld.
Want Diablo denkt groot. Hij wil de wereld van Sanctuary en de Hemel zelf overmeesteren. Dat kan hij niet alleen en haalt hulp in de vorm van zijn twee broers die hij bevrijdt uit hun eeuwenlange gevangenis. Hoevaak ik bij Diablo thuis in zijn bescheiden optrekje op bezoek geweest ben, heb ik niet geteld Tien jaar lang heb ik op hem gejaagd. Maar het mocht niet baten, want volgend jaar is hij hoogstwaarschijnlijk weer terug. Hoe, wat en waar gaan we wel merken, maar de jacht op Diablo is voor de derde keer geopend.
Game: Pokémon-serie
Platform: Game Boy, Game Boy Advance, Nintendo DS
Verschenen in: 1996
Redacteur: WesleyB
Wat me al jaren fascineert is de obsessie van vooral christenen om Pokémon 'duivels' te noemen. Dat is vooral in het verleden gebeurd, maar ook nog dit jaar. In juli was er een evangelische christen die alle Pokémon 'oriëntaalse demonen' noemt. Met elke evolutie (daar doet-ie vreemd genoeg niet moeilijk over) die de beesten ondergaan, worden ze ook steeds demonischer. En uiteindelijk bereikt de Pokémon het punt dat hij "Totally demonic" is.
Een ander voorbeeld. In 2008 is er een random YouTube-user geweest die het introliedje van de eerste Pokémon-serie heeft omgedraaid. Als je 'Gotta catch 'em all' omdraait, dan zou je 'I love Satan' te horen krijgen. Een ander onderzoek noemt Pokémon een manie die weet hoe het de enthousiastelingen moet beïnvloeden. De televisieserie is slechts een gedeelte van het ultieme plan dat schoolgemeenschappen en families uiteenscheurt als een dolle wolf in een varkenslachterij.
Dat gebeurt op de volgende manier. Kinderen worden verleid met de gedachte de ultieme Pokémon-meester te worden. De aanlokkelijke belofte van de beheersing van bovennatuurlijke krachten houdt kleine kinderen in hun greep en samen met de constante en zelfde doelstelling (blijven verzamelen), inclusief het overduidelijke commando (Gotta Catch 'em All) lijkt het erop alsof er meer achter zit dan alleen een commercieel bedrijf dat winst wil maken en dat slim aanpakt. Maar goed, ik ga dan ook niet zondags naar de kerk, dus dat zal wel aan mij liggen.
Game: Dante's Inferno
Platform: PlayStation 3, Xbox 360
Verschenen in: 2010
Redacteur: Notorious_Roy
Als je het over duivelse games hebt is er één game waar ik direct aan denk: Dante's Inferno. Deze game van Visceral Games behandelt het eerste deel van de Goddelijke Komedie van Dante Alighieri: de hel. Via alle delen van de hel, zoals Limbo en de negen ringen waar onder anderen verraders en onmatigen zitten, neem je het uiteindelijk op tegen Lucifer. Veel duivelser wordt het niet.
Naast het verhaal zit de hele game ook vol met duivelse figuren in de meest brede zin van het woord. Ieder wezen wil je dood hebben omdat je jezelf begeeft op plekken waar je niet hoort te komen. De hel is geen fijne plek om te zijn.
De game speelt als een God of War-kloon met bloederige combo's en veel geweld. Je rukt hoofden af, je splijt lichamen en je doodt gillende baby's. De game is zeker niet voor iedereen geschikt. Er zijn overigens wel een aantal lichtpuntjes aangezien je gedoemden kunt verlossen uit hun lijden in de hel. Bovendien is er licht aan het einde van de game. Na het verslaan van Lucifer kom je aan in Purgatory. Dat zou de setting van een eventueel tweede deel in de franchise moeten worden. Als die er ooit komt...
Game: Devil May Cry 4
Platform: PlayStation 3, Xbox 360, pc
Verschenen in: 2008
Redacteur: Rubberduck94
Japanners kunnen er wat van. Duivels en absurd zijn twee elementen die zij feilloos weten te mengen en het resultaat mag er dan ook zeker wezen. Devil May Cry is duister, gewelddadig, en had ik al vermeld dat het absurd was?
Je begint het verhaal als Nero. In een lange, maar dan ook echt lange, openingsscène duikt Dante ineens door het plafond die de pastoor neerschiet. Daarna hakt hij nog even wat Holy Knights in mootjes, vecht kort met Nero, die op zijn beurt weer zijn demonische kanten laat zien, en vertrekt weer. Het resultaat is een verdwaasde gamer die met open mond naar zijn scherm zit te staren en zich afvraagt wat er nou eigenlijk is gebeurd.
Dus voordat je het weet, ren je door de stad die overspoeld is met demonen. Allemaal klaar om door Nero in elkaar geramd te worden. Met de demonische arm kun je ze heen en weer gooien, op elkaar stapelen en noem maar op. Je zwaard snakt echter naar vers demonenbloed en krijgt ook zijn nodige portie voor de kiezen. En als een demon net buiten het bereik van je zwaard staat, schiet je hem gewoon aan gort met je dubbelloops pistool. De neiging tot button-mashen is dan ook zeker groot, terwijl, na meerdere pogingen om die drang te onderdrukken, daaronder een geavanceerd en diepgaand combat-systeem schuil gaat. Dit samen, met een absurd verhaal, absurde humor en absurde demonen maakt het zeker een duivelse, maar vooral absurde game.
Game: Shadow of the Damned
Platform: PlayStation 3, Xbox 360
Verschenen in: 2011
Redacteur: SuperFruitig
Wat krijg je als je een one-liner liefhebbende Mexicaan samen met een bezeten skelettenhoofd en een flinke dosis onderbroekhumor de Hell in gooit? Juistem: Shadows of the Damned!
In Shadows of the Damned bevindt onze idiote Mexicaan Garcia 'fucking' Hotspur zich samen met zijn literaire steun en toeverlaat Johnson in een epische achtervolging om zijn geliefde Paula terug te halen uit de hel. De 'Lord of Demons' Flemming heeft haar namelijk opgesloten in zijn Castle Gulkak-Zu-Barza-Lech-Tora-Ray (aka the Castle of Hassle want de naam is uitspreekbaar) en gebruikt haar als persoonlijke 'bediende'.
Nu is de hel al vaak geschetst als een zieke plek, en bij Shadows of the Damned is dit niet veel anders. Deuren met babygezichten die je hersenen moet voeren, dikke zwarte smurrie die alles duister maakt, een half mens half demon die witte kristallen eet in ruil voor upgrades genaamd Christopher en een shitload aan B-cult-filmreferenties sieren de Sudo51-hel die deze game rijk is.
De tocht van Garcia en Johnson is gevuld met debiele opmerkingen, komische taferelen en absurde grappen en zorgt ervoor dat je zelfs lang na het spelen van deze game nog de nodige grijnzen van je gezicht moet halen. Een hel om nooit te vergeten. Say hello to my big boner!
Game: Dark Souls
Platform: PlayStation 3, Xbox 360
Verschenen in: 2011
Redacteur: KevWatch
Als er één game is waarbij een pact met de duivel je alleen maar ten goede kan komen, is het Dark Souls. Duisternis heerst er, en de levenden worden stuk voor stuk in ondoden veranderd. Jij bent één van deze ongelukkige zielen. Het is dan ook aan jou om de duistere wereld van Dark Souls in te trekken om je menselijkheid terug te krijgen, een einde aan de duisternis te brengen en om uiteindelijk een nieuw leven te starten.
Hoewel het uiterlijk van de game al vrij duivels oogt - met haar donkere grotten, gotische architectuur en walgelijke moerassen - doet de aard van Dark Souls denken dat het daadwerkelijk in de hel geproduceerd is. Lijden zul je namelijk tijdens het spelen van Dark Souls. Het land is gevuld met demonen, draken, ondode soldaten en tig andere vijanden die jou opwachten om je moeiteloos een kopje kleiner te maken. Om nog maar niet te beginnen over de uiterst pittige eindbazen waar Dark Souls vol mee zit.
Gelukkig keer je terug naar je laatste checkpoint na dat kopje verloren te zijn, maar dan ben je wel al je voortgang kwijt in de vorm van zielen die je verzamelt. Tenzij je terug kunt keren naar de plaats delict, raak je alles definitief kwijt. En als je wilt uitrusten bij een kampvuur moet hier ook goed over nagedacht worden, want zodra je ondode billen de vloer raken, verschijnen alle vijanden weer op hun oude plek.
De term 'duivels' is dus een understatement betreffende Dark Souls, maar durf het tegen de duivel op te nemen en je wordt beloond met één van de meest bevredigende spelervaringen die je kunt hebben. Let wel: dit vergt een sterk hart, tonnen geduld en genoeg piepschuim om zowel je console als controller mee in te pakken ter bescherming.
