EA's voorjaarsline-up ~ deel 2
Need For Speed: Shift 2
Met Need For Speed: Shift sloeg EA een andere weg in. In plaats van het pimpen van je auto, straatraces en politie-achtervolgingen ligt de nadruk nu op circuit racen. Het origineel, Shift, was een bescheiden succes. Daarom heeft ontwikkelaar DICE een grotere zak met geld gekregen om er nog iets mooiers van te maken. Wij mochten vast kijken of dat gelukt is.
Kleurrijk
Het eerste wat opvalt aan Shift 2 zijn de kleuren. Net als in het origineel zijn ze heel helder en heb je het idee dat het permanent goed weer is in de wereld van de racen. Ook is de (nieuwe) headcam-modus echt opvallend. Het perspectief is verplaatst van achter de auto naar achter de helm. Het helmperspectief geeft je het gevoel alsof je zelf in de auto zit. Je hoofd kijkt alvast de bocht in, met een botsing vervaagt je blik en in een bocht met flinke G-kracht zie je het blikveld ook vernauwen.
Snel en hard
Het racen voelt solide aan. Je hebt echt het gevoel alsof je zelf de auto bestuurt. Ook lijkt het echt alsof je snelheid maakt, zeker met de headcam-modus. Zelfs op de laagste moeilijkheidsstand. Arcade racen zoals in Need For Speed: Underground is uit den boze. Daar word je door de auto, de computer gestuurde tegenstanders en het circuit gigantisch afgestraft. Daar hebben de ontwikkelaars de snaar goed geraakt, het is niet te realistisch in de zin dat het onbestuurbaar wordt voor de leek en je hebt het gevoel alsof jij echt de auto helemaal bestuurt.
Ook is het verschil tussen de snelste auto en langzaamste auto echt een wereld van verschil. In de langzaamste auto, een Ford Focus, is het racen makkelijk: de auto reageert goed, je gaat niet te snel en de auto is makkelijk te beheersen. De snelste speelbare auto, een Zonda, is daar in tegen onbestuurbaar zonder enig beleid.
Into the black night
Nachtracen is ook nieuw in Shift 2. Het is een ervaring op zich en totaal anders dan racen in daglicht. Als je bijvoorbeeld een heel smal circuit hebt met veel bochten wordt het lastig. Door gebrek aan licht worden sommige snelle bochten heel claustrofobisch. Ook daar heb je weer verschillen in, zo is het in de stad makkelijker om te racen door al het omgevingslicht. Op een circuit zoals de Nürburgring is het overzicht ver te zoeken en moet je goed op je map kijken of je geen bochten na andere bochten mist.
Voorlopige conclusie
Need For Speed: Shift 2 borduurt verder op de lijn van het origineel. Er zijn geen wereldschokkende veranderingen te ontdekken, maar dat is helemaal niet erg. De kleine verbeteringen zoals de helmview maken het leuker en realistischer om te spelen.
