Final Fantasy VII Remake

Heel veel fans hadden er jarenlang over gedroomd, er over gezeurd of de hoop opgegeven. Ik weet nog dat ik bij de persconferentie van Sony op de E3 2015 zat. Een trailer startte en de namen van bekende Final Fantasy-producers kwamen in beeld. Toen de welbekende Buster Sword in beeld kwam met daarna de titel Final Fantasy VII Remake ging de zaal compleet uit zijn dak. Een memorabel moment, maar daarna kon het lange wachten beginnen. Final Fantasy Remake ging weer naar de achtergrond, want er was nog een langverwachte titel die eerst moest komen: Kingdom Hearts 3. Beetje bij beetje werd wel duidelijk dat het project uit meerdere delen zou bestaan. Hoeveel delen? Dat wisten ze zelf ook nog niet.

Nu, vijf jaar later, is het zover, Final Fantasy VII Remake is uit. Deel 1 welteverstaan. Waarom Square Enix dat niet duidelijk op het hoesje of in de titel zet weet geen man. Final Fantasty VII Remake: Episode 1 klinkt misschien niet lekker, maar het dekt wel de lading veel beter en iedereen die dit spel koopt weet dan dat er meer delen aan zitten te komen. Het is een beetje jammer dat het niet beter gecommuniceerd wordt, ze gaan er maar van uit dat iedereen fan is, terwijl er ondertussen een compleet nieuwe generatie gamers is, die alleen van de ‘oudjes’ horen hoe geweldig het origineel uit 1997 was.

Final Fantasy VII Remake - Cloud and Tifa (Foto: Square Enix)

Ik ben een van die oudjes. Ook ik reken Final Fantasy VII als een van de betere games uit de franchise. Na urenlang wachten op de immens grote download op het ondertussen nog trager gezette PSN was het dan zo ver: ik mocht beginnen. Final Fantasy VII Remake is een ambitieus project. Het is niet even wat assets oppoetsen, echt alles is aangepakt. Allereerst vallen de nieuwe graphics op. De wereld is van nul opgebouwd tot iets ongelofelijk moois. Er zijn maar weinig games die deze kwaliteit halen. Ik merkte wel dat er af en toe wat overduidelijke textures in de achtergrond werden gebruikt als, uh ja, achtergrond. Het was soms net te pixelig waardoor het opviel. Nu is het wel zo dat de enorme stad Midgar niet in een open-wereld zoals Assassin’s Creed of The Witcher gebouwd is. Je wordt door het verhaal door de verschillende wijken en fabrieken geleid, en er zijn steeds 'muren opgezet' om je niet verder te kunnen laten gaan dan de bedoeling is. Omdat het een afgebakend gebied is kunnen de makers ook heel veel meer doen met details. De laadtijden zijn daarbij prima te behappen.

Final Fantasy VII Remake - Tournament (Foto: Square Enix)

Details zijn in de omgevingen genoeg te vinden. Bijvoorbeeld de eerste keer als je in Wall Market komt zijn de drukte van dat district, de neonlichten en de gehele sfeer prachtig. De show wordt echter gestolen door de personages. Daar zijn wat ontwerpers heel lang mee bezig geweest, dat kan niet anders. Zoveel details, zoals het haar, de ogen en de uitdrukkingen. Door een speciaal lipsync-systeem heb je niet het idee dat je naar een slecht nagesynchroniseerd verhaal aan het kijken bent. De materia, waarmee je de skills van elk personage bepaalt, zie je ook daadwerkelijk zitten op de wapens. De personages zijn dan ook indrukwekkend uitgebeeld te noemen.

De gameplay is voor de turnbased JRPG-fanaten onder ons wel even wennen. De makers hebben een ‘classic’ als optie, maar deze is niet zoals het origineel echt turnbased. Nu heb ik zelf vooral in realtime gevechten gedaan, maar daar heb ik wel een probleem ondervonden. Niet in de besturing van het personage, of het wisselen naar andere teamleden. Nee, dat zat ‘m in de AI. En dan gaat het niet om het afstand bewaren van teamleden zoals Aerith of Barret, die het vooral van veraf moeten doen. Ik had vooral problemen met sommige gevechten. Alle vijanden hebben wel ergens een zwakheid. Als dat verbonden is aan een speciale skill is er geen probleem. Wil je tactischer doen door je teamleden iemand anders met standaard aanvallen te verzwakken dan komt dat probleem bovendrijven.

Final Fantasy VII Remake - Barret Battle (Foto: Square Enix)

Een voorbeeldje. Ik kom een optionele baas tegen, een robot met een sloopkogel. Na een analyse lees ik dat de sloopkogel heel gevoelig is voor magie. Mooi, top, gaan we doen. Maar de computergestuurde Aerith blijft lekker de robot zelf bestoken met haar standaard magie-aanval en negeert de sloopkogel. Nu heb je nog een materia om een synchrone magieaanval te doen, maar dat betekent dat ik steeds zelf magie moet gebruiken. Kortom, ik wissel wel naar Aerith en laat Cloud dan door de AI besturen. Ik heb in het menu gezocht naar wat geavanceerde instellingen voor AI-leden, maar het enige dat je kunt instellen is wie de party-leader is. Dat wil zeggen, daar schakel je naar toe als je een gevecht begint.