Captain Marvel

Met Captain Marvel brengt Marvel Studios na elf jaar en twintig films een solofilm voor een vrouwelijke superheld en roept daarmee de vraag op: had dit niet gewoon wat eerder gekund? Een held die zich kan meten met de andere Avengers en duidelijk wat aan variatie toevoegt, die bovendien garant staat voor spectaculaire superheldenactie en oprechte persoonlijke momenten, wordt geïntroduceerd in een verhaal dat misschien voornamelijk voor Marvelfans bedoeld is, maar ook de incidentele bioscoopbezoeker prima zal vermaken.

Eigenlijk hebben Captain Marvel en Wonder Woman, de films, niet de superhelden, best wel wat met elkaar gemeen. Beide releases zijn de eerste waarin een vrouwelijke superheld de solo-titelrol is (Marvel bracht vorig jaar Ant-Man and the Wasp, wat feitelijk hun eerste vrouwelijke titelrol was, maar Evangeline Lily's Wasp was nog altijd tweede na Paul Rudds Ant-Man), beide vertellen over de eerste stappen van de held in kwestie door een aantal decennia terug te gaan in de tijd, beide films tonen de vrouwelijke hoofdrol voor een groot deel met een mannelijke sidekick en in beide gevallen komt de titel van de film niet (of in dit geval: niet echt) voor in de dialogen.

Captain Marvel: Brie Larson

Maar dat zijn slechts structuren en hun overeenkomsten zijn hooguit toevallig. Captain Marvel toont niet een held die kijkers al in eerdere films gezien hebben om er meer context aan te geven, maar vertelt een tot noch toe onbekend hoofdstuk uit het Marvel Cinematic Universe, dat kijkers voorbereidt voor het volgende maand te verschijnen Avengers: Endgame (omdat Carol 'Captain Marvel' Danvers daarin naar verluidt een belangrijke rol zal spelen) en de volgende fase van het MCU. De vraag daarbij is natuurlijk of deze film meer is dan een strategisch geplaatste zoethouder voor Avengers-fans die verplicht worden te bekijken "wie dit nou weer is" alvorens de nieuwe superheld ineens opduikt in de volgende film.

In Captain Marvel keert de filmstudio terug naar de jaren 90, toen Tony Stark nog niet in die grot in Afghanistan had gezeten, het lichaam van Steve Rogers nog niet was teruggevonden en Nick Fury nog gewoon een eenvoudige S.H.I.E.L.D.-agent was. Hij is ter plaatse als een winkel in een rustig Amerikaans stadje wordt gesloopt doordat er iemand door het dak valt: de Kree-soldaat Vers (spreek uit: Veers), die verwikkeld is in een strijd met de buitenaardse Skrulls. Vers is op zoek naar een 'light speed engine' die een Aardse wetenschapper ooit schijnt te hebben gebouwd en die ze uit de handen van de Skrulls wil houden. Haar ontmoeting met Fury buigt het verhaal uiteindelijk om naar een buddy-movie, waarbij Vers, eigenlijk gewoon Carol, hem duidelijk inspiratie geeft voor hoe hij, als S.H.I.E.L.D.-agent en later directeur, buitenaardse en andere bedreigingen zal willen gaan tegenhouden.

Het eigenlijke verhaal van Captain Marvel gaat natuurlijk wat verder dan een zoektocht naar een MacGuffin-engine in een oorlog tussen een buitenaards volk dat we kennen en een buitenaards volk dat voor het MCU nog nieuw is. Het is een oorsprongsverhaal voor wat, met de vaste namen in de MCU-cast op weg naar de uitgang, de eerste van een reeks nieuwe gezichten binnen de Marvelwereld moet worden. Carol heeft duidelijk beschikking over een bijzondere (zij het wat vaag gedefinieerde) set superkrachten, waarvan de oorsprong zowel verrassingen oplevert als de echte Marvel-puristen hun vuisten zal doen ballen. Superkrachten die, wanneer breed tentoongesteld, bijzonder veel indruk maken en de vraag doen rijzen of deze held, stoer, behendig en door de wol geverfd als ze als vechter is, misschien niet té sterk zal zijn in komende avonturen.

Captain Marvel: Brie Larson en Samuel L. Jackson

Het draait in Captain Marvel echter niet om de superkrachten; deze worden op handige wijze gedoseerd om te kunnen focussen op het verhaal van Carol, die, nu ze op onze planeet is, ontdekt dat er nog veel is dat zij niet weet. Handig, want wij weten ook niet wie ze is, dus toepasselijk voor een oorsprongsverhaal, maar tegelijk ook origineler dan de radioactieve spin, het superserum of een pak waarmee je kunt krimpen. Captain Marvel, met haar reis naar zelfontdekking, voegt dus iets toe aan de variatie van Marvel-helden, en natuurlijk niet in de laatste plaats omdat zij een zij is. Carol is helemaal niet op zoek naar een bestemming voor haar superkrachten; als soldaat voor een Kree-elitegroep heeft ze al genoeg om voor te vechten. Dit oorsprongsverhaal vertelt niet hoe iemand superkrachten krijgt en besluit een held te worden, maar laat zien hoe iemand een held wordt door zich in te zetten voor de juiste doelen.

De film zelf lijkt op sommige punten niet helemaal zeker te zijn van een verdiende plek in het Marvel Cinematic Universe: bekende gezichten uit eerdere films (Lee Pace en Djimon Hounsou uit Guardians of the Galaxy, Clark Gregg uit Iron Man en vele andere verschijningen) lijken gecast om hun namen op de poster te kunnen zetten maar voegen verder weinig tot niets toe. De centrale figuren, Brie Larsons Carol en Samuel L. Jacksons Fury naast wat figuren die om plotredenen onbenoemd zullen blijven, vormen een prima centrale kerngroep waar het verhaal voldoende op kan leunen en die ook niemand nodig hebben om het verhaal interessanter te maken. De gebruikelijke Marvel-luchtigheid, die al enige tijd geen last meer heeft van een overdaad aan grappen, maakt van een serieus verhaal over bedreigde volkeren in een ruimte-oorlog een vermakelijk actie-avontuur dat goed op zichzelf staat, maar vooral ook een leuke opwarmer is voor wat belooft volgende maand een epische vierde Avengers-film te worden.