Mary Poppins Returns

Mary Poppins keert terug op het witte doek. Meer dan zestig jaar na dato kruipt Emily Blunt in de rol van de strenge doch rechtvaardige nanny. En is de opvolger ook weer helemaal supercalifragilisticexpialidocious? Bijna wel!

Wat als je je ouderlijk huis dreigt te verliezen en je het daardoor niet meer ziet zitten in het Londen van de Great Depression? Mary Poppins schiet de Banks-familie na precies deze tragische gebeurtenis opnieuw te hulp, om het plezier en de magie terug te brengen in hun leven. Emily Blunt schittert als Mary Poppins, de perfecte super nanny die van elke simpele taak een onvergetelijk, fantastisch avontuur maakt. Haar vriend Jack, gespeeld door Lin-Manuel Miranda, is een optimistische lantaarnopsteker die licht en leven naar de straten van Londen brengt.

De kanttekening die bij Mary Poppins Returns geplaatst moet worden is dat er een groot deel van de succesformule van de voorganger uit 1964 wordt gekopieërd. Is dat erg? Het is in ieder geval absoluut niet storend, want regisseur Rob Marshall heeft in samenwerking met de scenarioschrijvers een verhaal neergezet dat een nieuwe generatie kennis laat maken met de bekende nanny. En daarbij is het haast onvermijdelijk om elementen in te willen voegen. Daarbij speelt Emily Blunt de sterren van de hemel. Haar timing, souplesse en nuance in hoe ze de rol neerzet is van het hoge niveau wat ze vrijwel altijd weet af te leveren, zoals ze al eerder deed in Edge of Tomorrow en eerder dit jaar in A Quiet Place. Ook Lin-Manuel Miranda, bekend als liedschrijver van Disney's Moana en uiteraard als het creatieve brein achter de musical Hamilton, heeft zichtbaar plezier in de zang en dans die hij op het doek brengt als Jack. 

Het hoogtepunt van de film is wanneer Mary Poppins, Jack en de Banks-kinderen in de vaas stappen die bewaard wordt op de slaapkamer van de kinderen. Wat volgt is een animatiegedeelte van een absoluut Oscar-waardig niveau, waarbij er een lach op het gezicht getoverd wordt bij iedereen die zowel de klassieker een warm hart toedraagt, maar ook aan het juichen is voor dit vervolg. Hier wordt een indrukwekkende combinatie voor elkaar gebokst met de liedjes 'Royal Doulton Music Hall' en 'A Cover Is Not the Book', waarbij er voor zowel het kinderlijk publiek als de oudere generatie te genieten valt van de teksten en de animaties. 

Uiteindelijk laat de film steken vallen in het tussenstuk, waarbij er onduidelijk is waar het verhaal precies naartoe wil en wat het wil zijn. Een goed verhulde remake of een daadwerkelijk vervolg op de voorganger? Hierdoor wordt de kijker door een aantal scènes heen gesleept die als onnodig ervaren kunnen worden. Dit wordt in het slotstuk weer goedgemaakt door een imposante inzet van coryfee Angela Lansbury, die het evenwicht tussen de wat cartooneske rollen van Colin Firth en Meryl Streep weer helemaal gelijktrekt.

Mary Poppins Returns weet dus door een combinatie van de acteerprestaties van Emily Blunt en Lin-Manuel Miranda, de animatiescènes en een soundtrack waardoor er een lach op het gezicht wordt gebracht bij iedereen die de zaal verlaat voor elkaar te krijgen dat er een nieuwe vorm van de klassieker is geboren. Een nieuwe generatie kan straks terug gaan denken aan die dag toen ze ook wilden dat Mary Poppins een bezoekje bracht aan hen om wat magie in het soms saaie en donkere dagelijks leven te brengen.